The Red Studio: Ερωτικές Ιστορίες: Συγκρουόμενα οχήματα

Πολύ συχνά με ρωτάνε αν οι ερωτικές ιστορίες που γράφω είναι αληθινές ή όχι και αν είναι δικές μου ή όχι. Μα είναι δυνατόν να απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση; Κι αν απαντήσεις, θα πεις την αλήθεια; Τι σημασία έχει; Μπορείς να ταυτιστείς με τους ήρωές μου; Έχεις βιώσει παρόμοιες καταστάσεις; Αν ναι, τότε σώπα, και διάβασε παρακάτω, γιατί θα ακολουθήσουν πολλές ερωτικές ιστορίες. Κάποιες αληθινές, κάποιες όχι, κάποιες δικές μου, κάποιες όχι. Ή μάλλον, όλες γίνονται δικές μου, έτσι κι αλλιώς, όταν ολοκληρώνονται.

Ο Π. και η Λ. έκαναν πάντα του κεφαλιού τους. Προσπαθούσαν να ακολουθήσουν τους εσωτερικούς τους κανόνες, το βιβλιαράκι που έκρυβαν μέσα τους και το οποίο συμβουλεύονταν κάθε φορά που βρίσκονταν μπροστά σε άγνωστες λέξεις/καταστάσεις. Ο Π. και η Λ. είχαν αρκετά κοινά σημεία, πέρα από αυτό. Είχαν παρόμοιες αξίες και αρχές, πίστευαν στην αγάπη και στο δόσιμο, πίστευαν στο μοίρασμα. Αλλά στο μεταξύ τους παιχνίδι ήταν σαν δύο συγκρουόμενα οχηματάκια. Δεν συμπορεύονταν, ούτε καν απέφευγαν το ένα το άλλο. Απλά συγκρούονταν μετωπικά.

Σας θυμίζει κάτι;

Η ιστορία τους ξεκίνησε μετά από πάθος μιας βραδιάς. Και συνεχίστηκε με πάθος για δεύτερη και τρίτη βραδιά. Και κάπου εδώ κάνει την εμφάνισή του ένα "αλλά". Αλλά, παρότι έχτισαν μια μακροχρόνια σχέση αγάπης, φιλίας και εμπιστοσύνης, ποτέ τους δεν την εξέλιξαν σε ένα "μαζί". Καθένας προχωρούσε ξεχωριστά. Δημιουργούσαν σχέσεις, χώριζαν, χάνονταν κατά διαστήματα, μετά ξαναβρίσκονταν, συγκρούονταν, γελούσαν. Είχαν από αυτές τις σχέσεις που νομίζεις ότι δεν θα αλλάξουν ποτέ, γιατί πολύ απλά έτσι τους αρέσει. Και ίσως είναι έτσι.

Εσείς πιστεύετε στο timing; Εγώ ναι. Οι ήρωές μου, πάλι, όχι. Όταν ο ένας έκανε ένα βήμα μπροστά, ο άλλος έκανε ένα βήμα πίσω. Κι όταν ο ένας προσπαθούσε να πλησιάσει, ο άλλος απομακρυνόταν. Στους γύρω τους έλεγαν ότι δεν αντέχουν ο ένας τον άλλο. Ότι αν και υπάρχει ένα άλφα συναίσθημα, δεν ταιριάζουν καθόλου. Εκείνη είναι ανώριμη και επιθετική, εκείνος πολύ επικριτικός και πιεστικός. "Δεν ταιριάζουμε". Επέμεναν.

Ας είναι. Ας είναι έτσι. Δεν πιστεύω πως όλα στη ζωή πρέπει να τελειώνουν κάπως. Ή με ένα μαζί ή με ένα χωριστά. Οι σχέσεις, εξάλλου, είναι απλές και περίπλοκες ταυτόχρονα. Αν ο Π. και η Λ. κάνουν κάποια στιγμή την υπέρβαση να πουν ένα "ναι" ή ένα "όχι" είναι κάτι που δεν το ξέρω. Αισθάνομαι όμως ότι δύο συγκρουόμενα οχήματα, που έχουν μπει σε μία συγκεκριμένη αλάνα, συνεχίζουν
-αν όχι να συγκρούονται- τουλάχιστον να ...παίζουν.

xxx