May-June 2013: Σε είδα

TWO MOTHERS 

Σε είδα Naomi Watts, κι εσένα Robin Wright στην ταινία της Anne Fontaine (με τον ελληνικό τίτλο Ιδιαίτερες Αδυναμίες) να ερωτοτροπείτε ως σέξι 40άρες η μία με τον γιο της άλλης, και να παραμένετε παρόλα αυτά, κολλητές φίλες όπως είστε από την παιδική σας ηλικία. Και τη ζήλεψα αυτή την άνευ όρων φιλία, όπως και τη γοητεία σας (μακάρι κάθε γυναίκα στα 40+ της να ήταν έτσι!) αλλά περισσότερο τα γοητευτικά παλικάρια (τους υποδύονται οι Xavier Samuel και James Frecheville) που σας ερωτεύτηκαν βαθιά και παρότι δεν είναι καθόλου ρεαλιστικό (κατά τη γνώμη μου), να παραμένουν μαζί σας, ακόμη και μετά τη δημιουργία της οικογένειάς τους. Μόνο μια φεμινίστρια σαν την βραβευμένη με Νόμπελ Doris Lessing θα μπορούσε να φανταστεί μια τέτοια πραγματικότητα, με φόντο έναν υπέροχο ωκεανό, όπου τα προβλήματα ξεκινούν και τελειώνουν στην... λίμπιντο. Κατά τα άλλα, ήλιος, θάλασσα, κολύμπι, σερφ και τα σχετικά. Αυτά που άλλοι μόνο στις διακοπές τους απολαμβάνουν χωρίς καμία ενοχή. 

THE GREAT GATSBY 

Σε είδα Tobey Maguire στο ρόλο του συγγραφέα Nick Caraway, στη Νέα  Υόρκη την άνοιξη του 1922, όπου κυριαρχούν  τα χαλαρά ήθη,  η πομπώδης τζαζ, το λαθρεμπόριο και το χρηματιστήριο. Σε είδα κι εσένα (αγαπημένε) Leonardo diCaprio στο ρόλο του μυστηριώδη και κοσμικού εκατομμυριούχου J. Gatsby, που είναι ερωτευμένος με την ξαδέρφη του Nick, Daisy και που κρύβει πολλά μυστικά. Και παρόλο που οι απόψεις διίστανται σε εκνευριστικό βαθμό για αυτή την ταινία, εγώ πάντα ήμουν προκατειλημμένη θετικά σε ιστορίες που βασίζονται σε έντυπα αριστουργήματα, όπως αυτό του Φιτζέραλντ. Έτσι αγάπησα την ταινία του Baz Luhrman γιατί δεν έχει happy end και γιατί ο έρωτας αποδεικνύεται καταστροφή για τον μοναδικό ήρωα που αγαπάει πραγματικά και έμπνευση για αυτόν που στέκεται και απλά παρατηρεί.  

ΒEFORE MIDNIGHT

Ίσως δεν δικαιούμαι να πω πολλά για το Before Midnight δεδομένου ότι δεν έχω δει τις προηγούμενες δύο ταινίες που περιγράφουν το love story του Jesse και της Celine (εντάξει, μη βαράτε), όμως κατέβαλα μεγάλο αγώνα για να βρίσκομαι στην προβολή μαζί με τους δύο πρωταγωνιστές Ethan Hawke και Julie Delpy (και τους λοιπούς -έλληνες στην πλειοψηφία τους- συντελεστές της ταινίας), που κάπως ισορρόπησα την κατάσταση. Σε είδα, λοιπόν, Ethan (γοητευτικό, όπως σε θυμάμαι από μικρή, στον Ασπροδόντη) και εσένα Julie, να καταχειροκροτείστε στο Παλλάς και να παινεύετε την Ελλάδα μας όσο δεν πάει. Και σας είδα στη μεγάλη οθόνη να συζητάτε και να τσακώνεστε εν μέσω περιπάτων στη Μεσσηνία αλλά και μιας ρομαντικής υποτίθεται βραδιάς σε κάποιο ξενοδοχείο. Και ταυτίστηκα με τους ήρωές σας και τις υστερίες τους (και πιστεύω θα ταυτιζόμουν περισσότερο να ήμουν πιο κοντά τους ηλικιακά και αν ήμουν σε μια μακροχρόνια σχέση ή σε γάμο) και συγκινήθηκα που σας είδα στην πονεμένη μας πατρίδα να μιλάτε για το τι προσφέρει ο ένας στον άλλο και να απολαμβάνετε το ηλιοβασίλεμά μας. Συγνώμη για τις πολλές κτητικές αντωνυμίες, αλλά ας μην είναι δικά μας μόνο τα χρέη και οι πίκρες και τα προβλήματα, ε;  

χχχ

Ν.