Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

Ερωτικές ιστορίες: Τι θα πει timing;


Εκδοχή Α1
Δύο φιγούρες, μία ανδρική και μία γυναικεία, στο διάδρομο μίας πολυκατοικίας, έξω από ένα ασανσέρ. Εκείνη τον σπρώχνει, εκείνος φωνάζει, φωνάζουν και οι δύο, σαν να μην υπάρχει τίποτα, κανείς τριγύρω. Δεν χρειάζεται να ακούσεις τι λένε, αισθάνεσαι την ένταση που τους διακατέχει, αισθάνεσαι πως εκρήγνυνται και πως πονούν, ταυτόχρονα, και συνεχίζουν να φωνάζουν, εκείνη σε μια κίνηση (κωμικοτραγικής) επιθετικότητας του ανοίγει το πουκάμισο στα δύο, κουμπιά πετάγονται και στροβιλίζονται στο πάτωμα. Εκείνος μπαίνει στο ασανσέρ, κατεβαίνει στο ισόγειο, φεύγει.  


Εκδοχή Β1 
Δύο φιγούρες, αυτές, η ανδρική και η γυναικεία, συναντιούνται κάπου αλλού, μιαν άλλη χρονική στιγμή. Κανείς δεν θέλει να επιβληθεί στον άλλον, έχουν "χορτάσει" τις εντάσεις μιας παθιασμένης (όσο δεν πάει) σχέσης και αποζητούν τη χαρά μιας παθιασμένης (όσο δεν πάει) ζωής. Εκείνη δεν ζηλεύει, δεν απαιτεί όπως κάποτε, εκείνος δεν αναζητά διαρκή επιβεβαίωση και θαυμασμό, θέλουν να δώσουν και να δοθούν, να αφεθούν σε ένα υγιές συναίσθημα, που περιλαμβάνει λαχτάρα και συγκρούσεις και πόνο ίσως, αλλά όχι τόσο, ώστε να τους χωρίσει. Ένα βράδυ, μόνοι στο σπίτι, ακούν θορύβους να έρχονται από τον διάδρομο, κοιτούν από την κλειδαρότρυπα της εισόδου τους, βλέπουν το ζευγάρι του απέναντι διαμερίσματος να τσακώνεται έξω από το ασανσέρ, εκείνη να του σκίζει το πουκάμισο, εκείνος να φεύγει, τους φαίνεται αστείο, γελούν.  



{Αν γνωριζόμασταν σε μία άλλη χρονική στιγμή, αν ήμασταν πιο ώριμοι, πιο δυνατοί και πιο σίγουροι, αν ξέραμε ότι στη ζωή -στα εύκολα και στα δύσκολα, και κυρίως εκεί, στα δύσκολα- χρειάζεται μια δεύτερη ψυχή, και είναι όμορφο να έχεις δίπλα σου μια "ψυχή συγγενική" (όπως λέει και η mm), αν ξέραμε ότι δεν συναντάς εύκολα κάποιον για τον οποίο νιώθεις (και νιώθει) λαχτάρα και έλξη, κάποιον που μόνο μαζί του να μπορείς να συζητάς, να γελάς ή απλά να κοιτάς τη θάλασσα με τις ώρες, τότε ίσως εγώ αγαπούσα τη ζήλια σου και τη ματαιοδοξία σου, κι εσύ αγαπούσες την τρέλα μου και την ανασφάλειά μου και Ι Σ Ω Σ αυτό το σκοτάδι δεν μας είχε τυλίξει ποτέ.}  

Εκδοχή Α2
-Δεν μπορώ να δώσω κάτι παραπάνω από τον εαυτό μου σε αυτή την περίοδο. Δίνω, δίνω λίγες στιγμές, μπορούμε να περνάμε μαζί κάποιες στιγμές, ξέρεις, αλλά μη δεθείς μαζί μου, μη νιώσεις, δεν είμαι, δεν είμαι αυτό που θες, ούτε αυτό που μπορώ να είμαι, αλλά έτσι.. έτσι είμαι αυτή τη στιγμή. Κι εσύ μπορεί να θέλεις μια σχέση, εγώ θέλω την ελευθερία μου, ξέρω ακούγεται άσχημο, αλλά είναι η αλήθεια. 
-Μα πώς; Πώς μπορώ να ξέρω από τώρα τι θα θελήσω από σένα κι από μένα; Πώς να ξέρω ότι εσύ κι εγώ μπορούμε να γίνουμε κάτι μαζί ή ότι δεν θα γίνουμε ποτέ; Κι αν νιώσεις; Αν νιώσω; Δεν μου ακούγεται άσχημο, μου ακούγεται απόλυτο, μου ακούγεται θλιβερό, βγάζει κάτι το ανήμπορο...  
-Βρεθήκαμε σε λάθος timing, μωρό μου. 

Εκδοχή Β2 
-Ναι, το παραδέχομαι η χρονική στιγμή που συναντηθήκαμε δεν είναι η καταλληλότερη για ένα νέο ξεκίνημα, δεν ξέρω καν αν θέλω ή αν θέλεις να ξεκινήσεις κάτι, αλλά και μόνο που βρεθήκαμε και έχουμε χημεία και έλξη... Να, πώς να στο πω, δεν είναι εύκολο να αφήσω τις συνήθειές μου, η μοναξιά συνηθίζεται και καταλήγει να μας αρέσει πολύ, και σίγουρα καθετί καινούργιο είναι ένα ρίσκο, κάθε επαφή μπορεί να έχει δεκάδες διαφορετικές καταλήξεις... 
-Θέλεις να ρισκάρουμε μαζί; 


{Εσύ, εσύ που μου είπες ότι θες την ελευθερία σου, εσύ που συνέκρινες με την απώλεια της ελευθερίας σου το μοίρασμα και τις κοινές στιγμές μας, εσύ που φοβήθηκες μήπως περάσουν χειροπέδες στα χέρια σου και δεν μπορείς πια να ακουμπάς αυτές τις μισές, τις λίγες, τις μέτριες αγκαλιές, εσύ που νομίζεις ότι όλα στη ζωή είναι θέμα timing και απλώς αυτή η συνάντηση δεν είχε τον χρόνο με το μέρος της, εσύ μάθε ότι δεν υπάρχει timing. Δεν υπάρχει κατάλληλη στιγμή. Υπάρχει ένα θέλω, κι ένα νιώθω. Ή ένα δεν θέλω και δεν νιώθω. Και μετά όλα ή τίποτα.}


Δες εδώ, κι άλλες ερωτικές ιστορίες
Κάτι δικές μου
Παραλίγο μαζί 
Θάρρος ή Αλήθεια
Συγκρουόμενα Οχήματα
Μια χλιαρή ιστορία
Εκδίκηση
Άλλαξα
Ο Πόλεμος δύο ερωτευμένων
Ιστορίες για τον έρωτα και το αύριο

2 σχόλια:

  1. ''εσύ που συνέκρινες με την απώλεια της ελευθερίας σου το μοίρασμα και τις κοινές στιγμές μας'' αυτή η φράση που δείχνει τη μάστιγα της γενιάς μας. τη μοναξιά από επιλογή.
    μπράβο ναταλάκι πολύ ωραίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Δημ! Χαίρομαι που υπάρχει ταύτιση σκέψεων... 😊😊

      Διαγραφή

Write me your comments