Θέατρο 43: 9 λόγοι που αγάπησα το Γιοι & Κόρες

H ζωή αιφνίδια, απρόβλεπτα αλλάζει. Σε μια στιγμή. Ποτέ σε περισσότερο. Πάντα σε μια στιγμή. 

Ήθελα μόνο να με πάρει κάποιος στην αγκαλιά του. Και να μη μου πει τίποτε. Μόνο να με πάρει στην αγκαλιά του. Από τότε αγάπησα τις σιωπηλές αγκαλιές. 

Πιο πολύ, όμως, απ' όλα μισούσα αυτό το άνθισμα των λουλουδιών, το οποίο αναγκαστικά το έβλεπα σε όλη του την εξέλιξη, μιας και ζούσα σε χωριό. Τι ήθελε να μας πει δηλαδή το λουλούδι; Ότι μαραίνομαι και ξανανθίζω μόλις μπει η άνοιξη; Ότι μαραίνομαι και ξανανθίζω σε αντίθεση μ' εσάς τους μαλάκες που, άπαξ και μαραθείτε, δεν ξανανθίζετε ποτέ; 

Όλα τα νιώθεις στην αρχή. Κι εγώ από την αρχή ήθελα να σε κάνω να γελάς, να σου προτείνω να πάμε βόλτες, να γνωρίσω τη μέσα σου πλευρά, να κρατήσω το σώμα σου και να χαϊδέψω με την άκρη των δαχτύλων μου τη γραμμή των χειλιών σου, να αναπνέω με την ανάσα μου.. να ανοιγοκλείνω εγώ τα βλέφαρά σου. Μη με ρωτήσεις γιατί δεν το έκανα, δεν έχω κάνει και λίγες βλακείες στη ζωή μου. 

Ξυπνάω εδώ και μήνες με την εικόνα σου, το καταλαβαίνεις; Τώρα θέλω να σου δείξω όλο τον κόσμο. Βλέπεις, δεν μπορώ να κάνω για σένα τίποτε λιγότερο από τα πάντα. Η αγάπη, μάτια μου, είναι ο μόνος τρόπος. 

Τρέλα είναι ο έρωτας. Πάθος. Να μην μπορείς να ελέγξεις τον εαυτό σου. Να βλέπεις ότι αυτό που κάνεις δεν είναι σωστό... και όμως να το κάνεις. Δίνη είναι ο έρωτας. Βρίσκεσαι σε μια δίνη. Γι' αυτό και θέλει αποφάσεις γενναίες. Της καρδιάς και της ώρας. 

Ο άνθρωπος πρέπει να βρίσκει την αγάπη που του αξίζει, όχι αυτή που του έτυχε. 

Το στόμα σε δύο στιγμές δεν ξέρει τι να κάνει. Όταν βλέπει το άλλο στόμα που θέλει να το φέρει κοντά και όταν το βλέπει να φεύγει. {.....} Γι' αυτό κι οι άτυχοι που έχουν καιρό να ερωτευθούνε δεν σταματάνε να μιλάνε. Όταν βλέπετε άνθρωπο να μιλάει πολύ, να τον αγαπάτε, γιατί είναι σε έλλειψη.

Κλεμμένη θάλασσα είναι τα δάκρυα, από διακοπές. Νερά που βούτηξε το σώμα. Γι' αυτό λέμε "βουτάω" στη θάλασσα. Της κλέβω δηλαδή λίγο νερό, για να 'χω δάκρυα. Κι αν έχεις μπει πολλές φορές στη θάλασσα με το άλλο σώμα, αν έπαιξες μαζί του σε άπατα νερά χαράς, άπατη θα είναι και η λύπη σου. 

**************

Ινφο: Το κείμενο της παράστασης βασίστηκε σε 85 μαγνητοσκοπημένες συνεντεύξεις ηλικιωμένων από όλη την Ελλάδα και την Κύπρο, από τους οποίους ζητήθηκε να θυμηθούν την ξεχωριστή ιστορία που σημάδεψε τη ζωή τους. Επελέγησαν εκείνες οι προσωπικές ιστορίες που διαδραματίστηκαν παράλληλα με γνωστά ιστορικά γεγονότα. Τελευταίες παραστάσεις Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού με τους Άννα Ελεφάντη, Αλεξία Μπεζίκη, Γιώργο Παπαπαύλου, Μαρία Κοσκινά και με την προσθήκη του Γιώργου Γλάστρα και της Στέφης Πουλοπούλου.