Interviewing Patricia Field

Η ελληνικής καταγωγής σχεδιάστρια που ήρθε στην Αθήνα για να παρουσιάσει τις δημιουργίες της στην Mercedes-Benz Athens Xclusive Designers Week, μιλάει για την απόρριψη που έχει βιώσει στο χώρο της μόδας, τους Έλληνες φίλους της και γιατί αποφάσισε να ‘αποσυρθεί’ από την τηλεόραση

Πώς αποφασίσατε να δείξετε τις δημιουργίες σας στην Ελλάδα;

Ήταν κάτι που δεν είχα σκεφτεί ποτέ, μέχρι που έλαβα ένα μέιλ από τη διοργάνωση. Είπα ότι θα ήθελα πολύ να έρθω αλλά εγώ δεν δημιουργώ κολεξιόν. Φτιάχνω κάποια πράγματα για το κατάστημά μου, όπου πουλάω προϊόντα και άλλων σχεδιαστών. Πίστευα ότι δεν θα είχε κάποιο νόημα. Είπα «δεν υπάρχει κάποιος σκοπός, εκτός από καλή θέληση». Τελικά, είπα ‘ναι’ λόγω καλής θέλησης!

Γιατί δεν δημιουργείτε κολεξιόν;

Δεν έχω καταστήματα σε όλο τον κόσμο. Ένα κατάστημα έχω. Κάνω κι άλλα πράγματα. Σχεδιάζω ρούχα, συνεργάζομαι με εταιρείες. Έτσι έχω χτίσει την καριέρα μου. Προσπάθησα παλαιότερα να κάνω κι αυτό. Είχα περισσότερα από ένα καταστήματα και έτρεχα από κατάστημα σε κατάστημα. Δεν περνούσα καλά. Είδα ότι αυτό δεν ήταν για μένα. Μπορούσα να το κάνω αλλά δεν το απολάμβανα. Στόχος στη ζωή είναι η ευτυχία. 

Δεν ζηλέψατε ποτέ τις επιδείξεις μόδας των άλλων σχεδιαστών;

Στα τέλη του ‘90 ένας φίλος σχεδιαστής μου πρότεινε να συνεργαστούμε και να κάνουμε επιδείξεις μόδας. Το κάναμε. Όμως για μένα ήταν εφιάλτης να τρέχω την επιχείρηση, να φέρνω υφάσματα, να παραδίδω στην ώρα σου, να παίρνω τα χρήματα. Δεν θέλω να το κάνω. Δεν έχει πλάκα. Εγώ βρίσκω τρόπους για να βγάλω χρήματα. Δεν βρίσκω χρήματα για να κάνω μία επιχείρηση. Οι κολεξιόν είναι χάσιμο χρημάτων. Ακόμη και οι μεγάλοι οίκοι μόδας δεν βγάζουν χρήματα από τα ρούχα, αλλά από τις τσάντες, τα αρώματα.

Δεν ανησυχήσατε ποτέ για τα χρήματα;

Πάντα ανησυχώ. Έτσι είναι οι επιχειρήσεις. Δεν γεννήθηκα πλούσια. Όμως έχουμε μόνο μία ζωή. Πριν αυτή τελειώσει, πρέπει να μπορείς να πεις ότι «ήταν καλή». Δεν μπορείς να παίζεις με την ευτυχία. Ποτέ. Μπορείς να παίζεις με τα χρήματα. Αν όμως δεν κάνεις τον εαυτό σου ευτυχισμένο, τότε έχεις αποτύχει οικτρά. 

Σας απέρριψαν στη διάρκεια της καριέρας σας;

Βασικός μου στόχος δεν ήταν να είμαι στο χώρο της μόδας, αλλά των επιχειρήσεων γιατί προέρχομαι από οικογένεια επιχειρηματιών. Επέλεξα τη μόδα γιατί ήταν κάτι εύκολο για μένα. Μπήκα στο χώρο στα 24 μου χρόνια. Δούλεψα για να πετύχω. Όταν το κατάφερα, όταν η υπογραφή μου έγινε γνωστή και ήξεραν ποια είναι η Patricia Field, αυτοί που βρίσκονταν στο χώρο με κοιτούσαν σαν να είμαι παράξενη. Δεν με αποδέχτηκαν πραγματικά. Ίσως γιατί είμαι όντως παράξενη. Είμαι διαφορετική. Έτσι είναι η Betsey Johnson και πάντα μας συνέκριναν. Όπως και με τη Vivienne Westwood. Ποτέ δεν με ένοιαξε η γνώμη τους. Είμαι ανεξάρτητη. Δεν είχα ανάγκη την αποδοχή τους. Με νοιάζει να έχω πελάτες στο κατάστημά μου. Έμαθα να έχω αυτοπεποίθηση και να μην ανησυχώ για το τι λένε οι άλλοι.

Υπήρξε δικαίωση;

Ναι. Όταν άρχισα να δουλεύω στην τηλεόραση και το σινεμά, στα μέσα της δεκαετίας του 80. Μετά ήρθε η μεγάλη επιτυχία του Sex & the City, τη δεκαετία του 90. Τότε έγινα η Patricia για όλους. Το απόλαυσα. Με αποδέχτηκαν γιατί έφερα την μόδα στην τηλεόραση.

Συνεχίζετε να δουλεύετε για την τηλεόραση;

Το κάνω 20 χρόνια τώρα. Άρχισα να βαριέμαι. Έτσι αποφάσισα να αποσυρθώ. Όμως ο Νικ Κασαβέτης, γιος του Τζον Κασαβέτης, κάνει μια ταινία (The Other Woman) με την Κάμερον Ντίαζ και τον Τζακ Νίκολσον. Οι παραγωγοί μου πρότειναν να αναλάβω τα κοστούμια. Δέχτηκα υπό τον όρο ότι δεν θα βρίσκομαι συνέχεια παρούσα, αλλά θα επιβλέπω. Τώρα προτιμώ να επενδύω χρήματα στη δική μου επιχείρηση. Έχω τόσα να κάνω.

Αλήθεια, έχετε ακόμη πολλούς στόχους;

Το ξέρω ότι είναι τρελό. Το συζητούσα με τον Φώτη (σσ. Σεργουλόπουλο) εχτές, γιατί κι εκείνος μου έλεγε για διάφορα πράγματα που θέλει να κάνει και δεν ήξερε αν μπορεί να τα κάνει όλα. Του είπα «κάνε όσο περισσότερα μπορείς!».

Μιλήστε μας για τους Έλληνες φίλους σας.

Γνώρισα τον Φώτη πριν από 10-15 χρόνια στη Νέα  Υόρκη, μέσω ενός κοινού φίλου και δέσαμε αμέσως. Ο Φώτης μου έδειξε την πραγματική Αθήνα, την οποία λατρεύω. Μου έδειξε μέρη να πας, να φας, να βγεις, να δεις. Είναι σαν πρέσβης για μένα. Επιπλέον, είναι ένας από τους καλύτερους φίλους μου σε όλο τον κόσμο.

Η Άννα Βίσση;

Ήμουν φαν της Άννας πριν τη γνωρίσω. Και η αφορμή να γνωριστούμε ήταν όταν ήρθε για μία συναυλία στη Νέα Υόρκη. Είχα πάει στην Αστόρια, σε ένα ελληνικό δισκοπωλείο και είχα αγοράσει δύο μεγάλα ανδρικά t-shirt. Ένα με το πρόσωπο της Άννας και το άλλο έγραφε «Αγαπώ τη Νέα Υόρκη». Έφτιαξα με αυτά δύο φορέματα. Πήγα στη συναυλία φορώντας αυτό με την Άννα και το άλλο το πέταξα επάνω στη σκηνή! Έτσι γνωριστήκαμε και γίναμε φίλες.

Τι αγαπάτε περισσότερο στην Ελλάδα;

Μεγάλωσα με την ελληνική κουλτούρα χάρη στη γιαγιά μου που είναι από τη Λέσβο. Πάντα αισθανόμουν άνετα και οικεία στην Ελλάδα. Μετά τη γνωριμία μου με τον Φώτη άρχισα να έρχομαι συχνά. Είναι πιο αυθεντικοί οι άνθρωποι. Δεν υπακούν σε κανόνες. Κι εμένα δεν μου αρέσει να μου λένε τι να κάνω. Δεν χρειάζομαι υποδείξεις.

Θα ζούσατε εδώ;

Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να μείνω οπουδήποτε αλλού εκτός από τη Νέα Υόρκη. Για μένα είναι το καλύτερο μέρος στον κόσμο. Βέβαια, όταν είμαι εκεί, θέλω να φύγω. Χρειάζομαι διαλείμματα.

Το ταλέντο για τη μόδα είναι έμφυτο πιστεύετε; 

Δεν υπάρχει γονίδιο για τη μόδα όπως και για την ομοφυλοφιλία. Είναι τρελό. Αρχίζεις να μαθαίνεις και αυτά που μαθαίνεις σε διαμορφώνουν. Αν έχεις ένα ταλέντο μπορείς να το εξελίξεις. Και πρέπει να σου αρέσει αυτό που κάνεις για να εξελιχθείς πραγματικά. Δεν μπορείς να το κάνεις για κανέναν άλλο λόγο, όπως για να βγάλεις χρήματα ή για να γίνεις διάσημος. Πρέπει να το αγαπάς για να το κάνεις κάθε μέρα.

Τι άλλο σας κάνει χαρούμενη;

Οι φίλοι μου, τα σκυλιά μου. Μία βόλτα. Και η εκπαίδευση. Θα ‘στέγνωνα’ αν σταματούσα να μαθαίνω. Θέλω να ξέρω τι συμβαίνει γύρω μου. Θέλω να βλέπω το παρελθόν, το παρόν και να φαντάζομαι το μέλλον.

*Η συνέντευξη, περίπου όπως δημοσιεύθηκε στο ΟΚ!, τεύχος 387. 
*Photos PANORAMA PRESS