Ξύπνησε ταραγμένη. Δεν θυμόταν τι όνειρο είδε. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα είχε ξεχάσει τα πάντα. Άγγιξε το πρόσωπό της. Ήταν ιδρωμένη. Σηκώθηκε.
Οδηγούσε. Στο δρόμο ένα κόκκινο μπαλόνι βρέθηκε ανάμεσα στα αυτοκίνητα, ξαφνικά, από το πουθενά. Δεν το έπαιρνε ο αέρας. Φαινόταν να κάνει μικρές, απαλές κινήσεις χωρίς να φοβάται μήπως σκάσει. Το κοιτούσε από τον καθρέφτη μέχρι που το έχασε. Χαμογέλασε.
Θα ήθελε να ήταν άντρας. Ναι, αυτό ονειρευόταν. Να ήταν άντρας για μία μέρα. Να δει αν υπάρχει κάτι που να αγχώνει ποτέ αυτά τα πλάσματα, που να τους δημιουργεί άγχος τη νύχτα, πόνο την ημέρα, προβλήματα στην καθημερινότητα.
Βράδυ, βλέποντας DVD. Το θέμα της ταινίας ήταν οι μαμάδες, οι κόρες, η σχέση τους, η ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, η προσπάθεια απόκτησης παιδιού, η ρήξη στη σχέση, η υιοθεσία, ο πόνος, η απουσία του μητρικού προτύπου, η έλλειψη ενός σημείου αναφοράς. Ουφ. Πόσο περίπλοκο φύλο. Να γιατί ένας άντρας δεν θα βασάνιζε το μυαλό του με τίποτα από αυτά. Το σκέφτηκε και ήταν σίγουρη ότι δεν ήταν αφελές.
Τύχη. Θα ήθελε να έχει περισσότερη με το μέρος της. Όχι, ήταν άδικο αυτό. Ήπιε ένα ποτήρι νερό και αναθεώρησε. Ήταν πολύ τυχερή. Κι αν η τύχη έρχεται κοντά σε αυτούς που κινούν και οι ίδιοι τα λεπτά νήματά της, τότε εκείνη ήταν δυο φορές τυχερή γιατί δεν τα είχε κινήσει. Είχε προικιστεί εξ' αρχής.
Οικογένεια. Τηλεφώνησε η μαμά της. Σκέφτηκε πόσες φορές άκουγε συνομίληκές της να λένε "με πήρε τηλέφωνο η μάνα μου" ή "ήρθε σπίτι η μάνα μου και άρχισε τις παρατηρήσεις". Την εκνεύριζε η λέξη "μάνα". Έβγαζε κάτι απόμακρο. Κάτι αγορίστικο. Νάτες πάλι οι σκέψεις για τα δύο φύλα. Μίλησε στο τηλέφωνο γλυκά. Το έκλεισε συγκινημένα. Τα άγχη είχαν εξαφανιστεί.
Να γιατί είναι τυχερή. Να γιατί δεν έχει νόημα αν θυμάται ή δεν θυμάται τους εφιάλτες της νύχτας. Γιατί ακόμη κι αν τους ζει, δίπλα της έχει Α.Α.Π. (Αιώνια Ασπίδα Προστασίας) και Α.Π.Α. (Ακόρεστη Πηγή Αγάπης) από την οικογένειά της. Το μόνο ιερό στο οποίο πιστεύει και για χάρη του οποίου προσεύχεται.
Κοιμήθηκε ήσυχα. Μόνη. Αλλά ήσυχα. Δεν άκουσε θορύβους. Δεν είδε εφιάλτη.
Οδηγούσε. Στο δρόμο ένα κόκκινο μπαλόνι βρέθηκε ανάμεσα στα αυτοκίνητα, ξαφνικά, από το πουθενά. Δεν το έπαιρνε ο αέρας. Φαινόταν να κάνει μικρές, απαλές κινήσεις χωρίς να φοβάται μήπως σκάσει. Το κοιτούσε από τον καθρέφτη μέχρι που το έχασε. Χαμογέλασε.
Θα ήθελε να ήταν άντρας. Ναι, αυτό ονειρευόταν. Να ήταν άντρας για μία μέρα. Να δει αν υπάρχει κάτι που να αγχώνει ποτέ αυτά τα πλάσματα, που να τους δημιουργεί άγχος τη νύχτα, πόνο την ημέρα, προβλήματα στην καθημερινότητα.
Βράδυ, βλέποντας DVD. Το θέμα της ταινίας ήταν οι μαμάδες, οι κόρες, η σχέση τους, η ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, η προσπάθεια απόκτησης παιδιού, η ρήξη στη σχέση, η υιοθεσία, ο πόνος, η απουσία του μητρικού προτύπου, η έλλειψη ενός σημείου αναφοράς. Ουφ. Πόσο περίπλοκο φύλο. Να γιατί ένας άντρας δεν θα βασάνιζε το μυαλό του με τίποτα από αυτά. Το σκέφτηκε και ήταν σίγουρη ότι δεν ήταν αφελές.
Τύχη. Θα ήθελε να έχει περισσότερη με το μέρος της. Όχι, ήταν άδικο αυτό. Ήπιε ένα ποτήρι νερό και αναθεώρησε. Ήταν πολύ τυχερή. Κι αν η τύχη έρχεται κοντά σε αυτούς που κινούν και οι ίδιοι τα λεπτά νήματά της, τότε εκείνη ήταν δυο φορές τυχερή γιατί δεν τα είχε κινήσει. Είχε προικιστεί εξ' αρχής.
Οικογένεια. Τηλεφώνησε η μαμά της. Σκέφτηκε πόσες φορές άκουγε συνομίληκές της να λένε "με πήρε τηλέφωνο η μάνα μου" ή "ήρθε σπίτι η μάνα μου και άρχισε τις παρατηρήσεις". Την εκνεύριζε η λέξη "μάνα". Έβγαζε κάτι απόμακρο. Κάτι αγορίστικο. Νάτες πάλι οι σκέψεις για τα δύο φύλα. Μίλησε στο τηλέφωνο γλυκά. Το έκλεισε συγκινημένα. Τα άγχη είχαν εξαφανιστεί.
Να γιατί είναι τυχερή. Να γιατί δεν έχει νόημα αν θυμάται ή δεν θυμάται τους εφιάλτες της νύχτας. Γιατί ακόμη κι αν τους ζει, δίπλα της έχει Α.Α.Π. (Αιώνια Ασπίδα Προστασίας) και Α.Π.Α. (Ακόρεστη Πηγή Αγάπης) από την οικογένειά της. Το μόνο ιερό στο οποίο πιστεύει και για χάρη του οποίου προσεύχεται.
Κοιμήθηκε ήσυχα. Μόνη. Αλλά ήσυχα. Δεν άκουσε θορύβους. Δεν είδε εφιάλτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Write me your comments