Ερωτικές ιστορίες: Ο πόλεμος δύο ερωτευμένων

Ερωτικές Ιστορίες ή Ιστορίες για τον Έρωτα & το Αύριο
Ιστορία Δεύτερη: Ο πόλεμος δύο ερωτευμένων

Τελευταία πράξη.

-Αρραβωνιάστηκα.
-Τι είπες;
-Αρραβωνιάστηκα... Ήταν μία πολύ συνειδητή απόφαση.
-Για ποιο λόγο;
-Γιατί ήταν ένας τρόπος να δείξουμε και οι δύο ότι θέλουμε να είμαστε μαζί.
-Άρα βρήκες τη γυναίκα της ζωής σου, έτσι δεν είναι;
-Δεν είναι ακριβώς έτσι. Περνάω καλά, με αγαπάει και ...δεν έχουμε εντάσεις.
Αυτές οι τελευταίες λέξεις περιλάμβαναν όλο το νόημα. Δεν-Έχουμε-Εντάσεις. Για λίγα δευτερόλεπτα δεν μιλούσε κανείς. Εκείνος έσπασε τη σιωπή. 
-Εσύ; Είσαι με κάποιον;
-Τι να πω τώρα;
-Θα χαρώ πολύ να μου πεις ότι βρήκες έναν καλύτερο από μένα και ότι ήμουν μαλάκας.
-Δεν μπορώ να το πω. Δεν βρήκα. Δεν ήσουν. Ξέρω, θα ήταν πιο εύκολο να πούμε και οι δύο ότι προχωρήσαμε και είμαστε καλά, αλλά όχι. Είχα αρκετές εμπειρίες, πέρασα ενδιαφέρουσες περιόδους, αλλά δεν ερωτεύτηκα ξανά.

Αντάλλαξαν ματιές με νόημα, προσπάθησαν να πουν με λίγα λόγια πως πάντα θα έχουν χώρο στην καρδιά τους ο ένας για τον άλλο, πως η αγάπη και τα συναισθήματα που ένιωσαν θα είναι πάντα ζωντανά. Πάντα εκεί. Η τελεία όμως είχε μπει. Τίποτα, ποτέ, δεν θα ήταν όπως ήταν τότε, δύο χρόνια πριν, όταν ήταν μαζί. Τότε που πολεμούσαν καθημερινά ο ένας με τον άλλο και καθένας ξεχωριστά με τον εαυτό του, τον εγωισμό του, τις ανασφάλειες και τους φόβους του, τη ζήλια, τα πάθη του, τα λάθη του.

Πράξη Τρίτη

Συναντήθηκαν για πρώτη φορά, ενάμιση χρόνο μετά το χωρισμό τους, για να πουν "αντίο". Εκείνος αποφάσισε να ζήσει σε μία άλλη χώρα -οριστικά και αμετάκλητα. Εκείνη πόνεσε περισσότερο αυτή την ημέρα από ό, τι είχε πονέσει στο χωρισμό τους. Ίσως γιατί τότε είχε πολύ θυμό μέσα της, ενώ τώρα κρατούσε πια μόνο τα καλά συναισθήματα και το αντίο ήταν δύσκολο. Δεν της άρεσαν οι αποχαιρετισμοί, απεχθανόταν την ιδέα πως ίσως να μην τον έβλεπε ποτέ ξανά. Για μία και μοναδική στιγμή, επέτρεψε στον εαυτό της να σκεφτεί πως χώρισαν άδικα, πως ήταν πολύ ανώριμοι για να διαχειριστούν αυτό που αισθάνονταν και πως απλά το κατέστρεψαν, δεν του άφησαν αέρα να αναπνεύσει. Το συναίσθημα παραιτήθηκε, βγήκε νοκ άουτ.

-Λοιπόν.. Θα μιλάμε, έτσι; της είπε προσπαθώντας να δείχνει άνετος, ανεπηρέαστος, όπως πάντα.
-Ναι.
-Δεν θα χαθούμε. Έλα, μην κλαις... Σε παρακαλώ... Μην κλαις.

Όλα τα λόγια κι όλα τα δάκρυα κλείστηκαν μέσα σε μία αγκαλιά. Μία αγκαλιά που διήρκεσε μερικά δευτερόλεπτα, αλλά έλεγε όσα δεν ειπώθηκαν, όσα δεν χρειαζόταν να ειπωθούν. Ήταν δυνατή, είχε ένταση, όπως τα πάντα ανάμεσά τους -τα πάντα ήταν έντονα όταν εκείνοι βρίσκονταν κοντά, πάντα, από την πρώτη φορά που συναντήθηκαν.

Πράξη Δεύτερη 

-Θα φύγω.
-Φύγε, με έχεις τρελάνει πια. Δεν αντέχω.
-Έτσι ε; Να φύγω; Αυτό θέλεις; Δεν ξέρεις να φέρεσαι, αγόρι μου.
-Κι εσύ δεν ξέρεις να εμπιστεύεσαι. Όλα τα αμφισβητείς.
-Εσύ τα αμφισβητείς. Εσύ που θέλεις να δέχομαι τα πάντα χωρίς να μιλάω. Που θέλεις μόνο να σε παινεύω, πόσο καλός, όμορφος, υπέροχος, επιτυχημένος είσαι. Δεν τολμάω ποτέ να πω ότι σε κάτι δεν είσαι καλός.
-Έτσι είναι ο τρόπος μου. Δεν μπορώ να είμαι αγενής. Απλά της μίλησα ευγενικά.
-Απλά; Δεν είναι ευγένεια να επιτρέπεις σε κάθε γυναίκα που σε πλησιάζει να σκεφτεί πως ίσως τη φλερτάρεις. Δεν το δέχομαι! Δεν μιλάς ε; Βέβαια, τι να πεις, με αφήνεις να παραληρώ μόνη μου και να βγαίνω εγώ τρελή, από το πουθενά, χωρίς κανένα λόγο. Κι εσύ είσαι απλά ευγενικός. Μαζί μου γιατί δεν είσαι ευγενικός; Γιατί δεν με πείθεις ότι δεν υπάρχει καμία άλλη εκτός από μένα;
-Τι να σου πω; Είσαι παράλογη, δεν το βλέπεις;;;
-Πάντα είμαι παράλογη. Κι εσύ είσαι πάντα προκατειλημμένος, έτοιμος να αντιδράσεις, να αμυνθείς, να επιτεθείς. Ποτέ δεν βάζεις τον εγωισμό σου κάτω από μένα.
-Με πιέζεις συνέχεια, κάνεις έλεγχο στα πάντα! Δεν αντέχω!
-Στα πάντα; Τι θέλεις, να αδιαφορήσω; Πρώτα ήταν η φίλη σου στο internet, μετά η γειτόνισσά σου, μετά η συνάδελφός σου, μετά τα μηνύματα με τα χαμογελαστά πρόσωπα και οι ερωτήσεις για το ποια ταινία να δεις. Κι εγώ πρέπει να έρχομαι σε αντιπαράθεση με κάθε άλλη γυναίκα που σε περιβάλλει γιατί δεν ξέρεις να βάζεις όρια! Ε;
-Όρια; Ξέρεις τι λες;
-Δεν είμαι εγώ αυτή, δεν με αναγνωρίζω. Δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα. Δεν συνεννοούμαστε ποτέ.
-Πού πας;
-Φεύγω. Πάρε πίσω κλειδιά σου και μη με ξαναενοχλήσεις ποτέ.
-Δεν πρόκειται να τρέξω πίσω σου!

Έτσι έπνιγαν τον έρωτα. Μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα. Δεν έπαιρναν οι ίδιοι ανάσα, θα έπαιρνε το συναίσθημα; Άντεχε όμως. Ήταν μεγάλο, δυνατό, ήταν ζωγραφισμένο στα χείλη τους όταν βρίσκονταν, ήταν καθρεφτισμένο στα πρόσωπά τους όταν μιλούσαν ο ένας για τον άλλο, ήταν γραμμένο σε μικρά post it, κολλημένα σε καθρέφτες, σε βιβλία, σε μέρη που μόνο εκείνοι μπορούσαν να βρουν, μόνο εκείνοι μπορούσαν να εκτιμήσουν. Για αυτές τις στιγμές ζούσαν. Για αυτές τις στιγμές, προσπαθούσαν να ξεχάσουν τις ασυμφωνίες τους, να αναβάλλουν την παραδοχή πως δεν ταιριάζουν, πως προέρχονται από δύο διαφορετικούς κόσμους. Τι σημασία είχε; Αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι.  

Πράξη Πρώτη

-Χαίρω πολύ, είπε προτάσσοντας το χέρι του.
-Κι εγώ. Απάντησε με σιγουριά. Κοιτάχτηκαν βαθιά. Ήξερε ότι η συντροφιά τους τούς παρατηρεί. Λίγα λεπτά νωρίτερα τους είχε πει ότι σιχαίνεται τα προξενιά, ότι δεν πρόκειται να πετύχει αυτή η γνωριμία. "Θα σε ρωτήσουμε μετά από λίγο 'τι κάνεις;'. Αν δεν σου αρέσει, θα απαντήσεις 'έχω λίγο πονοκέφαλο' και θα φύγουμε. Αν σου αρέσει, θα πεις 'χαζεύω τις βάρκες'!".
"Μα τι ανοησίες λέτε; Ρεζίλι θα με κάνετε!" τους είπε. Τελικά, χάζευε τις βάρκες.


Όλα ήταν καλύτερα από ό, τι τα περίμενε. Αν είχε νοερά δημιουργήσει μία λίστα επιθυμιών, μία λίστα ιδανικού συντρόφου, αυτός πληρούσε όλα τα επίθετα και όλα τα χαρακτηριστικά. Το διαπίστωσε γρήγορα. Ήταν όπως τον ήθελε. Κι εκείνος εντυπωσιάστηκε μαζί της, τουλάχιστον έτσι είπε στη συνέχεια, στο δεύτερο ραντεβού, όταν τη φίλησε για πρώτη φορά με φόντο τη θάλασσα, ένα βράδυ του Οκτωβρίου. Αυτή ήταν η αρχή. Η αρχή της μάχης. Δεν ήταν αρκετά δυνατοί για να πολεμήσουν τότε. Ίσως δεν ήξεραν ότι ο έρωτας είναι μάχη (μάχη για την ανάδειξη του καλύτερου εαυτού τους). Ή ίσως δεν ήξεραν ότι τα καλύτερα όπλα που κρατούσαν δεν ήταν αυτά που χρησιμοποιούσαν (δεν ήταν οι λέξεις, δεν ήταν τα λόγια, δεν ήταν ο εγωισμός): ήταν το χαμόγελο, η κατανόηση, η ΑΓΑΠΗ. Είχαν αγάπη. Έχουν αγάπη.  

ΥΓ: Lovers στη μεγάλη οθόνη
Blue Valentine, When Harry Met Sally, Lust Caution, Moulin Rouge, The Mexican, The Eternal Sunshine of a Spotless Mind.