H μαμά μου ποτέ δεν πεθαίνει

Μαμά. Μια λέξη. Χιλιάδες συναισθήματα, εκατομμύρια πρόσωπα, άπειρες σχέσεις. Μητέρα και κόρη. Δύο πρόσωπα, τόσο διαφορετικά και τόσο όμοια, ταυτόχρονα. Τόσο ξεχωριστά και τόσο ίδια. Η μία έχει ανάγκη την άλλη για να επιβιώσει, για να βρει το δρόμο και τον προορισμό στη ζωή της. Και την ίδια στιγμή, και οι δύο κρατάνε απόσταση μεταξύ τους για να χαράξει καθεμία την προσωπική της διαδρομή, να δει τη ζωή της μόνη της. Πότε κρατιούνται από το χέρι και πότε γυρίζουν την πλάτη. Φοβούνται μήπως κάνουν λάθη, φοβούνται μήπως χάσουν η μία την άλλη. Αγαπιούνται και συγκρούονται. Μαλώνουν, κλαίνε, γελάνε. Έρχονται κοντά και απομακρύνονται. Πονάνε μαζί. Γελάνε μαζί. "Είμαι αυτό που ήθελες να γίνω;", "Σου μοιάζω;", "Έγινα αυτό που ήθελα ή αυτό που ήθελε η μαμά;", "Ποια λάθη της δικής μου μητέρας επανέλαβα στο δικό μου παιδί;", "Μήπως κάποιες γυναίκες δεν είναι προορισμένες να γίνουν μητέρες;", "Τι θα έκανα χωρίς τη μητέρα μου;", "Δεν θα πεθάνει ποτέ η μαμά μου, έτσι δεν είναι;". Ερωτήματα, ερωτήματα, ερωτήματα... 

Δεν φανταζόμουν ότι μία θεατρική παράσταση θα έφερνε στην επιφάνεια της ψυχής μου όλα αυτά τα ερωτήματα και θα έμπαινε τόσο βαθειά μέσα μου, θα με άγγιζε ως μια κόρη που έχει μεγάλη αδυναμία στη μητέρα της και ναι, -ό, τι κι αν γίνεται- δεν θέλει να τη χάσει ποτέ. Το έργο, όμως, της Κλερ Καστιγιόν "H Μαμά μου Ποτέ δεν Πεθαίνει" που ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά στον πολυχώρο πολιτισμού Vault Theater Plus, στον Βοτανικό, το καταφέρνει. Έξι γυναίκες, έντεκα μονόλογοι. Έντεκα αλήθειες σχετικά με τις σχέσεις μητέρας και κόρης. Μια μητέρα που περιμένει, μάλλον μάταια, την κόρη της επί σειρά εβδομάδων να την επισκεφθεί στο γηροκομείο. Μια άλλη που παραδέχεται με θάρρος ότι ποτέ της δεν θέλησε πραγματικά να γίνει μητέρα. Μια μητέρα που έδωσε τέλος στη ζωή της γιατί βασανιζόταν από μία κόρη με ειδικές ανάγκες και μία άλλη που προσπαθούσε να κάνει την κόρη της όπως ακριβώς την φανταζόταν, ανεξαρτήτως του κόστους. Και μετά οι κόρες: μία κόρη στην άγρια και βίαιη εφηβεία της, μια άλλη που βλέπει τη μητέρα της να αφήνεται στη μάχη με τον καρκίνο. Μια κόρη που, αν και μητέρα πια η ίδια, θυμώνει με την ανυμπόρια της γηραιάς μητέρας της, την ίδια στιγμή που τρέμει στην ιδέα ότι θα τη χάσει. Μία άλλη που επιλέγει να πάρει τον πόνο της μητέρας της για να μην τη βλέπει να βασανίζεται και μία ακόμη που συνειδητοποιεί ότι η μητέρα της παίρνει τον δικό της πόνο. "Διψάω, ιδρώνει. Πονάω, μπαίνει στο χειρουργείο", λέει χαρακτηριστικά. Έντεκα σπαρακτικές, αφοπλιστικά ειλικρινείς ιστορίες που ζωντανεύουν με τις εξαιρετικές ερμηνείες τους οι Νίκη Αναστασίου, Κική Μαυρίδου, Ιωάννα Πηλιχού, Ειρήνη Σταματίου, Γιάννα Σταυράκη και Αθηνά Τσιλύρα. Σκηνοθετεί ο Δημήτρης Καρατζιάς.

Η γυναικεία ψυχοσύνθεση προβάλλεται σε όλες τις όψεις της, προκαλώντας από ταύτιση, μέχρι λύπηση αλλά και λυτρωτικά δάκρυα στη συνειδητοποίηση πως κάθε γυναίκα έχει ανάγκη τη μητέρα της, καθορίζεται από τη σχέση που έχει μαζί της και με βάσει τις εμπειρίες της, διαμορφώνει τη δική της μητρική "στάση" στο μέλλον. Σημασία δεν έχει αν μια γυναίκα είναι προορισμένη να γίνει μητέρα ή όχι. Ούτε αν είναι καλή μητέρα ή όχι. Όλες  οι μητέρες και όλες οι κόρες κάνουν λάθη. Μερικές, μάλιστα, τραγικά λάθη. Σημασία έχει η αγάπη. Να υπάρχει αγάπη. Αυτό ήταν που όλες οι ηρωίδες έδειχναν να θέλουν να μοιραστούν: ένα σ' αγαπώ.   

Info: 

Η Μαμά μου ποτέ δεν πεθαίνει

Πολυχώρος Πολιτισμού Vault Theatre Plus, Μελενίκου 26, Βοτανικός

Τηλ: 210 3302348 / 6983863324