Συμμετέχοντας στο Up the W-All theatre Festival

Η πρό(σ)κληση: Να συμμετάσχω για ένα απόγευμα μαζί με άλλους δημοσιογράφους ή καλλιτέχνες ως μέλος της κριτικής επιτροπής του 1ου Up the W-All Theatre Festival στον Πολυχώρο Vault (Δημήτρη Καρατζιά, σε ευχαριστώ πολύ που με σκέφτηκες!) Πρόσκληση και πρόκληση ταυτόχρονα. 

Ο στόχος: Η βαθμολογία από το 1 έως το 5 δύο από τις παραστάσεις που διαγωνίζονταν στο φεστιβάλ προκειμένου να διεκδικήσουν τη θεατρική σκηνή του Vault για να ανεβάσουν την παράστασή τους τη χειμερινή σαιζόν. 

Οι παραστάσεις: 1) Πρώτα είδα την παράσταση Στα Χέρια του Θεού -μία εικαστική προσέγγιση του έργου του συγγραφέα Κάρλο Σολόρσανο, μια απεικόνιση του φόβου που μας κυριεύει (στην παράσταση ήταν ο φόβος απέναντι στο Θείο, αλλά το μήνυμα ήταν σαφέστατα ο φόβος απέναντι ... στα πάντα, στη ζωή την ίδια) και δεν μας επιτρέπει να ζήσουμε. Μπορεί το Θείο σήμερα να μη μας τρομάζει τόσο -ειδικά τους νεότερους, χωρίς να θέλω να κάνω καμία αναφορά σε θρησκευτικές πεποιθήσεις- όμως από φόβους, είμαστε στο αποκορύφωμά μας, πιστεύω. "Ζήστε!", μας είπε η κεντρική ηρωίδα, λίγο πριν παραδοθεί στην τιμωρία της γιατί αψήφισε τους "ισχυρούς", την εξουσία τους και την άβουλη συγκαταβατική ζωή που της επέβαλαν. Αψήφησε τον φόβο. Σκηνοθεσία: Θωμάς Διάφας. Παίζουν: Χρυσάνθη Θεοδόση, Αγάπη Παπαθανασιάδου, Αγγελική Παρδαλίδου, Βασίλης Τσιγκριστάρης, Βασίλης Ζώης, Αναστασία Χαριτίδου. 

2) Το υπόλοιπο της βραδιάς κινούσα διακριτικά σε ρυθμούς swing το πόδι μου παρακολουθώντας το γλυκίτατο If Only της εταιρείας Cake Tree Theatre Company, μια μελωδική και βωβή εξιστόρηση του κλασικού παραμυθιού των αδερφών Γκριμ "Η Χιονάτη". Χαρούμενο, ζωντανό, γεμάτο ενέργεια, το If Only ήταν μια ψυχική ανάταση, ήταν 60 λεπτά χαμόγελου, 60 λεπτά επιστροφής σε μια παλαιότερη (κινηματογραφικά) δεκαετία, αλλά και σε μια άλλη, παιδική και ανέμελη ηλικία -και φυσικά, ήταν μια μεγάλη πρόκληση για τους τέσσερις πρωταγωνιστές που κλήθηκαν να "παίξουν" και να λειτουργήσουν όλα τους τα εκφραστικά μέσα και ταλέντα, αποδίδοντας ακόμη και στα σημεία υπερβολής, το επιθυμητό συναίσθημα. Η χαρά μου ήταν διπλή στη συγκεκριμένη παράσταση, γιατί βρήκα και την πολύ καλή μου φίλη Έλενα Μεντζέλου ανάμεσα στους τέσσερις εξαιρετικούς ηθοποιούς. #proud. 

Ακόμη παίζουν: Γεώργιος Ανδρουλάκης, Στέφανος Αχιλλέως, και Χρυσάνθη Παπαγεωργίου. 

Η εμπειρία: Είναι ωραίο να μπορείς να ψηφίσεις και να διαμορφώσεις ένα αποτέλεσμα -στην περίπτωσή μου, αν και κλήθηκα ως μέλος της κριτικής επιτροπής, απέφυγα να αισθανθώ πως κρίνω (ξέρουμε όλοι πως έχω πρόβλημα με την κριτική) και ψήφισα με βάση αυτά που αισθάνθηκα από την κάθε παράσταση. Όπως πάντα, δηλαδή.

Το μήνυμα: Ζήσε, χόρεψε, γίνε παιδί, θυμήσου όσα σου έχουν δώσει χαρά.