The Red Studio: Days in Cannes

Έξι χρόνια μετά την πρώτη μου φορά στις Κάννες και το κινηματογραφικό φεστιβάλ, φέτος έζησα ξανά -για 5η φορά- το όνειρο της μεγαλύτερης διοργάνωσης του σινεμά. Και επιμένω, όσες φορές κι αν το ζήσω, πως πρόκειται για όνειρο -ένα όνειρο για όσους έχουν έρθει από όλα τα μέρη του κόσμου να παρουσιάσουν τις μικρού ή μεγάλου μήκους ταινίες τους σε χιλιάδες θεατές, αλλά και όσους -όπως εμείς- αγαπούν τον κινηματογράφο, τα ταξίδια, τις εξορμήσεις και τις συγκινήσεις, τη διασκέδαση, το καινούργιο, το άγνωστο, τη σκοτεινή αίθουσα, τις αναμονές, τους τίτλους έναρξης και τέλους, τις ωραίες γεύσεις, τις σινεφίλ βραδιές, τα πάρτι. Φέτος partners in crime ήταν η Δήμητρα, η Φωτεινή και η Άντυ, με τις οποίες τα πρωινά διασκορπιζόμασταν καθεμία και σε άλλη αίθουσα για διαφορετική προβολή, και συναντιόμασταν στη διάρκεια της ημέρας για να προγραμματίσουμε το πλάνο των επόμενων προβολών και να ετοιμαστούμε για τις απογευματινές ταινίες στο Lumiere Theater -εκεί όπου γίνονται οι επίσημες πρεμιέρες και το περίφημο κόκκινο χαλί- και να καταλήξουμε για φαγητό ή ποτό, σε κάποιο πριβέ πάρτι ή στο Petit Majestic που μας ξενάγησε ο Ηλίας.

Φέτος, το 69ο φεστιβάλ ξεχώρισε ήδη από την υπέροχη αφίσα του, η οποία ήταν εμπνευσμένη από την ταινία Contempt του Jean-Luc Godard. Εμείς βρεθήκαμε στις Κάννες τη δεύτερη εβδομάδα της διοργάνωσης, που θεωρείται από κάποιες απόψεις πιο "ήσυχη" από την πρώτη, αλλά ωστόσο η Κρουαζέτ ήταν όπως πάντα πλημμυρισμένη από κόσμο, ενώ λόγω των πιο αυστηρών μέτρων ασφαλείας, οι δρόμοι κάθε απόγευμα έκλειναν από πολύ νωρίς, μέχρι σχεδόν τα μεσάνυχτα, και οι πεζοί φαίνονταν (ή ήταν) χιλιάδες. Πηγαινοερχόμασταν από προβολή σε προβολή, με μικρά διαλείμματα και αλλαγή ρούχων, αν είχαμε προσκλήσεις για τις προβολές στο Lumiere. Από το διαγωνιστικό πρόγραμμα του φεστιβάλ ξεχωρίσαμε το Τhe Salesman του Asghar Farhadi, το Elle του Paul Verhoeven, το Graduation του Cristian Mungiu, απογοητευτήκαμε με το The Unknown Girl των αδερφών Dardenne, γελάσαμε με το The Neon Demon του Winding Refn (γιατί αλλιώς θα κλαίγαμε) και ταξιδέψαμε με το It's only the end of the World του Xavier Dolan -εντάξει, δεν ήταν τόσο ταυτισμένες οι απόψεις μας, αλλά αυτή ήταν μια κοινή γενικότερη αίσθηση όσων ταινιών είδαμε σχεδόν όλες.

Μερικές από τις δικές μας ιδιαίτερες στιγμές στο Φεστιβάλ και την πόλη

ήταν οι παρακάτω:

Η Αdele Exarchopoulos (πάνω) και ο Sean Penn (κάτω) κατά την άφιξή τους στο photocall της ταινίας τους The Last Face -σε σκηνοθεσία Sean Penn- που συμμετείχε στο διαγωνιστικό πρόγραμμα -με αποτυχία- καθώς από τους κριτικούς χαρακτηρίστηκε ως η χειρότερη ταινία στην ιστορία του φεστιβάλ και βαθμολογήθηκε σχεδόν με μηδέν. Η άφιξή τους πάντως -και της Charlize Theron- στην κρουαζέτ προκάλεσε παραλήρημα.

Η Marion Cotillard, o Vincent Cassell και ο Xavier Dolan μετά τη συνέντευξη Τύπου της ταινίας του It's Only the End of the World που συμμετείχε στο διαγωνιστικό πρόγραμμα του φεστιβάλ.

H θέα από το ξενοδοχείο Martinez -ένα από τα θρυλικά ξενοδοχεία των Καννών και σχεδόν συνώνυμο του φεστιβάλ, καθώς εκεί φιλοξενούνται πολλοί από τους σταρ, αλλά και οι χορηγοί του, η L'Oreal και η Chopard. Εκεί βρέθηκα με αφορμή τη συνάντησή μου με την πρόεδρο και καλλιτεχνική διευθύντρια της Chopard, Caroline Scheufele (θα ακολουθήσει σχετικό ποστ).

Η βόλτα στην κρουαζέτ αλλά και την παλιά πόλη είναι από τις αγαπημένες μου συνήθειες στις Κάννες, αν και λόγω του φορτωμένου προγράμματος των ημερών, φέτος πρόλαβα μόλις την τελευταία ημέρα -λίγο πριν από την αναχώρηση δηλαδή- να την απολαύσω.

Και τώρα, η ώρα του γεύματος. Στις Κάννες μπορείς να φας πολύ καλά -και πολύ ακριβά-, ανάλογα με τις προτιμήσεις σου. Τις περισσότερες ημέρες, στα διαλείμματα ανάμεσα στις προβολές, προλαβαίνεις με το ζόρι να φας πίτσα, μακαρονάδα, μπριός, burgers, ή μια σαλάτα, πριν επιστρέψεις στην σκοτεινή αίθουσα. Ένα μεσημέρι αφιερώσαμε σε απολαυστικό γεύμα στην παραλία, κάτω από το Grand Hotel, όπου δοκιμάσαμε σαλάτα κρύων θαλασσινών με αβοκάντο και πορτοκάλι, σολομό με πουρέ και κοτόπουλο με πατάτες και ριζότο με ψητές γαρίδες. Όλα αυτά, κάτω από τον ζεστό ήλιο, ενώ δίπλα μας έκαναν ηλιοθεραπεία ή βουτιές στη θάλασσα.