Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Mother-Daughter Duo


Δεν ξέρω σε πόσους ακόμη δημοσιογράφους έχει τύχει να πάρουν συνέντευξη από ένα τόσο αγαπημένο και κοντινό τους πρόσωπο. Και ούτε φανταζόμουν πώς θα ένιωθα πριν αποφασίσω (αυθόρμητα, ως συνήθως) να πάρω για πρώτη φορά συνέντευξη από τη μαμά μου, Αγγελική Μπούλιαρη, με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου της "Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει" (την πρώτη μας συνέντευξη θα τη βρείτε εδώ). Ήθελα να έχω απόσταση και οικειότητα, ταυτόχρονα. Να δείχνω την υπερηφάνεια μου, χωρίς να υπερβάλλω. Να ακούω τις απαντήσεις της χωρίς να τις σχολιάζω υποσυνείδητα. Τελικά, όπως σε καθετί στο οποίο εμπλέκεται η magic mom μου, δεν χρειάστηκε να σκεφτώ τίποτα από τα παραπάνω. Αντίθετα, κατέληξα να διαβάζω αυτή τη συνέντευξη στο τέλος με την περιέργεια και το ενδιαφέρον μιας απλής αναγνώστριας, που θέλει να γνωρίσει καλύτερα μία συγγραφέα που θαυμάζει. Σ' ευχαριστώ, μαμά!   


Έχεις πει ότι γράφεις για εμάς, τις τρεις κόρες σου. Εννοείς ότι εμείς σε εμπνέουμε ή ότι θέλεις να έχουμε κάτι από σένα;
Φυσικά και με εμπνέετε, από την άποψη ότι μου δίνετε ένα επιπλέον κίνητρο πέρα από την προσωπική μου ανάγκη για γραφή. Εννοώ ότι θέλω να σας πω πράγματα μ’ έναν τρόπο ευχάριστο και παραβολικό. Σε μια συζήτηση δεν μπορώ να μεταφέρω τέτοιον όγκο απόψεων και παρατηρήσεων και κινδυνεύω να φανώ ότι κάνω κήρυγμα, ενώ με τα βιβλία έχετε χώρο για μια ολότελα προσωπική εμπειρία. Και, ναι, θέλω να έχετε κάτι από μένα. Τα βιβλία μου θα μεταφέρουν τη φωνή μου σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή και περίσταση.

Ήταν παιδικό όνειρο και ανάγκη σου να γράφεις. Πότε όμως είπες φωναχτά «θέλω να γίνω συγγραφέας»;
Αυτό έγινε στην ηλικία των δώδεκα ετών, όταν σε μια έκθεση με θέμα ‘το επάγγελμα που θα ακολουθήσω’, αντί εκθέσεως έγραψα ένα διήγημα σε δύο εικόνες.  Στην πρώτη εικόνα μια νέα κοπέλα γράφει και σβήνει ασταμάτητα υπό το φως μιας λάμπας και μέσα στη νυχτερινή ησυχία, ενώ στη δεύτερη η ίδια περπατάει σ’ έναν κεντρικό δρόμο της πόλης και σταματάει μπροστά στη βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου όπου περιχαρής διαβάζει στο εξώφυλλο ενός βιβλίου: Αστυνομικό μυθιστόρημα της Αγγελικής Μπούλιαρη. Αυτή η εικόνα έγινε πραγματικότητα πολλά χρόνια αργότερα όταν καθώς περνούσα μπροστά από τον Ελευθερουδάκη στην Πανεπιστημίου, είδα φοβερά συγκινημένη στη βιτρίνα το πρώτο μου βιβλίο. Μέχρι τότε αλλά και μετά από αυτό, ήθελα να γίνω κατά καιρούς από δασκάλα, και ζωγράφος μέχρι σκηνοθέτης και… ιεραπόστολος! 

Η οικογένειά σου πίστεψε στο ταλέντο σου; Σε στήριξε όταν αποφάσισες τι ήθελες να κάνεις;
Πίστη στο ταλέντο μου μπορεί να υπήρχε από τη μεριά της μητέρας μου, του μοναδικού γονιού με τον οποίο μεγάλωσα, αλλά θέμα ενθάρρυνσης και πολύ περισσότερο στήριξης, δεν τέθηκε ποτέ. Τα χρόνια εκείνα ήταν εξαιρετικά δύσκολα και έπρεπε να είμαι ρεαλίστρια. Προείχε η επαγγελματική αποκατάσταση και η οικονομική ανεξαρτησία μου και μετά η μόρφωση και η συγγραφή. Υπήρξα τυχερή τότε, επειδή κατάφερα να συνδυάσω σπουδές και εργασία, και πολύ αργότερα επειδή μπόρεσα να πραγματοποιήσω αρκετά από τα αναβληθέντα όνειρά μου, μεταξύ των οποίων και η συγγραφή και η λογοτεχνική μετάφραση. Ωστόσο, θα ήμουν άδικη αν δεν ανέφερα ότι η μητέρα μου η οποία είναι πολύ αυστηρός κριτής, χαρακτήρισε το πρώτο μου βιβλίο ‘άριστο’!

Λένε ότι όσοι γράφουν, ζουν πολλές ζωές. Συμφωνείς; 
Όσοι γράφουν, υποφέρουν πολλές ζωές.

Οι κεντρικές ηρωίδες σου στο τελευταίο σου βιβλίο «Εγώ αγαπώ, αυτή καπνίζει» είναι γυναίκες στην ωριμότητα που αντιμετωπίζουν σύγχρονα, αληθινά προβλήματα. Πού κρύβονται οι απαντήσεις σε αυτά; Οι απαντήσεις κρύβονται στην ειλικρίνεια και την αυτογνωσία, δηλαδή τη συνεχή προσπάθειά μας να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τις πραγματικές επιθυμίες μας, στην αποδοχή της πραγματικότητας και στην ανάληψη των ευθυνών που μας αναλογούν απέναντι στον εαυτό μας και τους άλλους.

Οι ρόλοι των αντρών ποιοι είναι στις ιστορίες σου; Πώς τους αντιμετωπίζεις στο χαρτί και πώς στη ζωή;
Και οι άντρες έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο, τουλάχιστον στα δύο προηγούμενα βιβλία μου. Μόνο στο τελευταίο βρίσκονται στο περιθώριο, σκιαγραφημένοι αχνά, και είναι του συζύγου, του κατά φαντασίαν εραστή και του φίλου. Εστιάζω σε κάποια χαρακτηριστικά τους που επιδρούν στην ψυχοσύνθεση και τη ζωή της κεντρικής ηρωίδας, όπως ο πατέρας απουσία-απόρριψη ή ο σύζυγος-βία. Είμαι ιδιαίτερα ευαίσθητη στο θέμα της παιδικής κακομεταχείρισης και της σεξουαλικής κακοποίησης. Φυσικά υπάρχουν και οι αντρικοί ρόλοι των «καλών» όπως συμβαίνει στη ζωή. Στη δική μου ζωή υπάρχουν αρκετοί άντρες, σε διάφορους ρόλους. Έχω σύζυγο, αδερφούς, φίλους, συγγενείς. Τους αντιμετωπίζω με αγάπη, σοβαρότητα, επιείκεια και χιούμορ. 


Σε μια εποχή που τα best sellers περιλαμβάνουν ιστορίες από τη σφαίρα του φανταστικού, εσύ ‘σκαλίζεις’ τη σκληρή πραγματικότητα. Γιατί;
Γράφω γι’ αυτά που με καίνε, που αποτελούν τις κρυφές ή φανερές εμμονές μου, γι’ αυτά που νιώθω την ανάγκη να γράψω. Με ενδιαφέρει η πραγματικότητα, η ζωή η ίδια. Δεν μπορώ να γράψω κατά παραγγελία ή με συνταγή. Ίσως γράψω μια φανταστική ιστορία στο μέλλον, όχι με σκοπό το όποιο κέρδος, αλλά επειδή θα μου αρέσει. Και θα ήθελα εδώ να ξεχωρίσω το φανταστικό από το εξωπραγματικό, επειδή από μια άποψη όλα τα βιβλία ανήκουν στο χώρο της φαντασίας. Ακόμη, πολλά βιβλία φαντασίας αποδίδουν μέσω αλληγοριών και συμβολισμών τέλεια τη σημερινή πραγματικότητα. Όσο για την επιτυχία, και ποιος δεν τη θέλει; Κι εγώ, όπως όλοι, θέλω να διαβαστώ από όσους περισσότερους αναγνώστες γίνεται, αλλά δεν μπορώ να ‘αλλάξω’ το βαθύτερο εαυτό μου και τη γραφή μου βάσει αυτού του σκεπτικού.

Τελευταία φαίνεται ότι όλοι θέλουν να γίνουν συγγραφείς.  
Ο καθένας έχει το δικαίωμα να γράψει και να δοκιμαστεί, κάθε βιβλίο έχει το κοινό του και στο τέλος ο αναγνώστης έχει πάντα το αναφαίρετο δικαίωμα της επιλογής. Αν και κάποιες φορές βλέπω ότι μερικά γραπτά δοκιμάζουν την υπομονή του αναγνωστικού κοινού, γενικά θεωρώ θετική την ενασχόληση με το βιβλίο. 

Ποιο κενό αναπληρώνεις γράφοντας;
Η ζωή συχνά είναι σκληρή και άδικη. Αναπληρώνω τα κενά αγάπης, δικαιοσύνης και ισορροπίας.

Είσαι αυστηρή όταν διαβάζεις  γραπτά μου; 
Δεν χρειάζεται, επειδή γράφεις για ενδιαφέροντα θέματα και με πολύ όμορφο τρόπο. Είμαι σίγουρη ότι αν το θελήσεις, θα γράφεις ωραία βιβλία κάποια στιγμή στο μέλλον. Μόνο παρατηρώ και διορθώνω μικρά λάθη στην ορθογραφία ή τη σύνταξη, επειδή, και ως φιλόλογος, έχω μια μεγάλη αγάπη στη σωστή, ελληνική γλώσσα.


*Επιμέλεια/Styling: Αννούσα Μελά of my style forecast
*Φωτογραφίες: Vassilios Michail 

13 σχόλια:

  1. Μάμα και κόρη και οι δύο εξαιρετικά ταλαντούχες. Και με αφορμή την συνέντευξη να καταθέσω ότι με τη δική μου μαμά έχουμε διαβάσει και τα βιβλία σας κα Αγγελική και τα κείμενα σου Ναταλία! Και έχουμε συμφωνήσει ως προς την αξία και την ομορφιά των γραπτών και των δύο σας, ακόμα κι αν βρίσκονται σε άλλες σφαίρες. Μάλιστα με τη μαμά μου Ναταλάκι λέγαμε αυτό που σου είχα πει κάποτε: Πως ακόμα και ανυπόγραφα τα κείμενα σου ξεχωρίζουν πως είναι δικά σου! Μακράν από τα πιο προσεγμένα, ενδιαφέροντα και με καλύτερη χρήση της γλώσσας από τα υπόλοιπα στον χώρο γενικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάθε φορά που σχολιάζεις κάτι, με συγκινείς. Γιατί η μνήμη σου είναι φοβερή, γιατί όσα λες τα πιστεύεις και τα υποστηρίζεις επί σειρά ετών, γιατί ξέρω ότι τα εννοείς, γιατί, γιατί.. Είσαι αγαπημένη μου φίλη και θα είσαι πάντα :)

      Διαγραφή
    2. Σ' ευχαριστούμε πολύ, blu blu μου, κι εσένα και τη μαμά σου!
      Τα καλύτερα να έρθουν για όλους μας!

      Διαγραφή
  2. Marvelous!
    What a great and strange experience it must be to interview your mother and to be interviewed by your daughter.
    Well,your dream came true magic mum and i am sure that some day Nat,I shall also be reading one of your books....just watch that spelling...you have a strict teacher there.....
    Both of you looking very glam....are you sure you are only three sisters and not four!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και κάπως έτσι ξεκινάω να γράφω και εγώ εδώ μέσα..Καταρχάς θέλω να πω χαίρομαι που έμαθα ποια είναι η μαμά σου..Τώρα έχω λόγο να σας θαυμάζω και τις δυο εξίσου...Το βιβλίο της με τράβηξε αμέσως χωρίς να ξέρω τον λόγο όταν έψαχνα μια περίοδο να βρω κάτι διαφορετικό από αυτά που έχω διαβάσει..Και έπεσα πάνω της!!Και το χάρηκα πάρα μα πάρα πολύ..Εγώ θα ευχηθώ κάθε καλή συνέχεια..Να έχετε πάντα έμπνευση και να είστε δημιουργικές!Φιλιά από Αναστασία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πάρα πολύ που γνώρισες τη μαμά μου από μόνη σου και ξεχώρισες το βιβλίο της. Αυτό είναι το προσωπικό blog της όπου μπορείς να διαβάσεις κι άλλα www.the-yellow-buses.blogspot.com
      Κράτα επαφή, τέτοιες αναγνώστριες τις θέλουμε πολύ!!!

      Διαγραφή
    2. Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και τις ευχές σου! Πραγματικά, χαίρομαι ιδιαίτερα που ανακάλυψες μόνη σου το βιβλίο και σου άρεσε. Να είσαι καλά και καλή επιτυχία σε ό,τι κάνεις!

      Διαγραφή
  4. "Words are easy, like the wind", says Shakespeare, but for me, now, I have difficulty finding the right ones to express my emotion and excitement for this special situation and your friendly and approving comments, as well as my pride for my magic daughter, Natalia!
    I could never haver imagined when I was writing that primitive short story, what my life would be like some decades later...
    All I can say now is: Thank you, my daughter, Natalia! Thank you all friends for your support! Thank you, Life! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. I love you, mom. You are an endless source of inspiration. Never give up! I look up to you! <3 <3

      Διαγραφή
  5. Update....




    "I have always felt that the only great thing about an interview is the questions that are asked." - Diana Vreeland


    Well,Magic Mum"s answers are ok too!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Indeed.

      Whenever I read an interview I always check the questions. Sometimes I don't even read the answers. hehe
      xxx

      Διαγραφή

Write me your comments