Chrysalis/ Χρυσαλλίς

Μια ιστορία ανιδιοτελούς αγάπης/ A story about selfless love

Αν δεν ξέρετε καν ποιος είναι ο Richard Romanus, τότε ανατρέξτε εδώ. 
Το δεύτερο βιβλίο του, με τίτλο Χρυσαλλίς κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αρμίδα και έχει θέμα -φυσικά- την αγαπημένη του Ελλάδα, τις δυνατές και δυναμικές γυναίκες και τη ζωή σε έναν τόπο που κυριαρχούν τα πνευματικά και όχι τα υλικά αγαθά. Για να μάθετε περισσότερα, διαβάστε τη συνέντευξη που ακολουθεί (στα ελληνικά και στα αγγλικά)  

What inspired you to write a book about this particular period in Greece and this Greek place? 

Τι σας ενέπνευσε να γράψετε ένα βιβλίο για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα στην Ελλάδα και το συγκεκριμένο μέρος (Μέτσοβο);

I was visiting friends in Metsovo and one told me of the women from the village who had supplied the Greek army high in the mountains during WW II and who, during the winter months, lost one or two women who had frozen to death during each trek. In fact Metsovo lost more women than men during that time. I thought that this might make the backdrop for a wonderful short story and, as I started to research Metsovo during that period, I discovered that it was critical to all sides during both WW II and the overlapping civil war. So what began as an idea for a short story became increasingly more interesting to me until I realized that these people at this time and place experienced all the great literary themes: war and civil war, heroism and sacrifice, love and loss, joy and misery, inner conflict and the struggle merely to survive, and that this epic story could only be told through a novel. 

Ήμουν επίσκεψη σε φίλους στο Μέτσοβο, και ένας μου είπε για τις γυναίκες του χωριού που προμήθευαν τον ελληνικό στρατό ψηλά στα βουνά κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, και ο οποίος, κατά τους χειμερινούς μήνες,  είχε χάσει μία ή δύο γυναίκες που πάγωσαν μέχρι θανάτου κατά τη διάρκεια κάθε ταξιδιού. Στην πραγματικότητα το Μέτσοβο έχασε περισσότερες γυναίκες παρά άνδρες κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Σκέφτηκα ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει σκηνικό για ένα υπέροχο διήγημα και, καθώς άρχισα την έρευνα για το Μέτσοβο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ανακάλυψα ότι ήταν ζωτικής σημασίας από όλες τις πλευρές, κατά τη διάρκεια τόσο του Πολέμου όσο και του Εμφυλίου. Έτσι, αυτό που ξεκίνησε ως μια ιδέα για ένα διήγημα, έγινε όλο και πιο ενδιαφέρον για μένα μέχρι που συνειδητοποίησα ότι αυτοί οι άνθρωποι σε αυτόν τον τόπο και χρόνο βίωσαν όλα τα μεγάλα λογοτεχνικά θέματα: τον πόλεμο και τον εμφύλιο, τον ηρωισμό και τη θυσία, την αγάπη και την απώλεια, τη χαρά και τη δυστυχία, την εσωτερική σύγκρουση και τον αγώνα για την επιβίωση. Κατάλαβα ότι αυτή η επική ιστορία θα μπορούσε να ειπωθεί μόνο μέσα από ένα μυθιστόρημα.

It feels like a Greek author is behind this book. Did you study hard history or heard true stories while living in Greece? 

Είναι σαν ένας Έλληνας συγγραφέας είναι πίσω από αυτό το βιβλίο. Χρειάστηκε να μελετήσετε σκληρά την ιστορία ή να συγκεντρώσετε αληθινές ιστορίες;

I’m not a Greek author, but one who looks at Greece and is fascinated and admires the Greek people and their history. As background for this book I studied hard history (there are a number of books in English which deal with this period) and I was fortunate to interview a number of Metsovites who had lived during this time and were anxious to share their stories with me.

Δεν είμαι Έλληνας συγγραφέας, αλλά κάποιος που κοιτάζει την Ελλάδα γοητευμένος και θαυμάζει τον ελληνικό λαό και την ιστορία του. Ως υπόβαθρο για αυτό το βιβλίο μελέτησα σκληρά την ιστορία (υπάρχει μια σειρά από βιβλία στα αγγλικά που ασχολούνται με αυτό το διάστημα) και είχα την τύχη να πάρω συνέντευξη από Μετσοβίτες που είχαν ζήσει κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και με χαρά μοιράστηκαν τις ιστορίες τους μαζί μου.

In the book you compare two worlds: the village and the big city. Do you really think life is better and more authentic in small places? 

Στο βιβλίο σας συγκρίνετε δύο κόσμους: το χωριό και η μεγάλη πόλη. Πιστεύετε πραγματικά ότι η ζωή είναι καλύτερη και πιο αυθεντική σε μικρούς τόπους;

I find big cities are simply clusters of small places. One’s neighborhood is their village, and each has its own authenticity. I think life is easier, less complicated and less stressful in more rural communities. And then there’s that tradeoff which Aesop pointed out between the country mouse and the city mouse, the city mouse able to live in luxury though in constant danger while the country mouse lives meagerly but in quiet enjoyment.

Πιστεύω ότι οι μεγάλες πόλεις είναι απλά συμπλέγματα μικρών τόπων. Μια γειτονιά είναι το χωριό τους, και το καθένα έχει τη δική του αυθεντικότητα. Νομίζω ότι η ζωή είναι πιο εύκολη, λιγότερο πολύπλοκη και αγχωτική στις πιο αγροτικές κοινότητες. Και έπειτα υπάρχει η αντίστροφη σχέση, όπως ο Αίσωπος τόνισε  για το ποντίκι του χωριού και το ποντίκι της πόλης: το ποντίκι της πόλης είναι σε θέση να ζει στην πολυτέλεια, αν και σε συνεχή κίνδυνο, ενώ το ποντίκι του χωριού ζει πενιχρά, αλλά απολαμβάνει την ησυχία του.

Did your life in Hollywood teach you to appreciate what's behind the "starlight"? 

Μήπως η ζωή σας στο Χόλιγουντ σας έκανε να εκτιμήσετε αυτό που υπάρχει πίσω από τη "λάμψη";

Perhaps it did. When you are an actor or writer, you are required to stand in someone else’s shoes and make them your own. And it’s the attention to details that determine the quality of the work. Part of that attention is to understand in an organic way, what it means to be, for example, a priest. To see what he sees, the goodness, the selflessness, to behave how he would behave. And again, it’s attention to the details, the smaller, simpler things, which determine the quality.

Ίσως το έκανε. Όταν είσαι ηθοποιός ή συγγραφέας, είσαι υποχρεωμένος να μπεις στη θέση κάποιων άλλων. Και είναι η προσοχή στις λεπτομέρειες που καθορίζει την ποιότητα του έργου. Μέρος αυτής της προσοχής είναι να καταλάβουμε με έναν οργανικό τρόπο, τι σημαίνει να είσαι, για παράδειγμα, ιερέας. Και πάλι, είναι η προσοχή στις λεπτομέρειες, τα μικρότερα, απλούστερα πράγματα, τα οποία καθορίζουν την ποιότητα.

Which women inspired you in your life? 

Ποιες γυναίκες σας ενέπνευσαν στη ζωή σας;

I grew up among six brothers whose mother only wanted a daughter. I had nine aunts who were all wonderful to all of us, each with their own built-in lesson mostly by example: one her selfless devotion to her invalid brother, another, her ability to take a carefully chosen piece of old junk furniture and restore it to its original elegance. But of all of the women in my life, it is my wife that has been my greatest inspiration. How lucky for me.

Μεγάλωσα ανάμεσα σε έξι αδέλφια-αγόρια, των οποίων η μητέρα ήθελε μόνο μια κόρη. Είχα εννέα θείες που ήταν υπέροχες προς όλους μας, η καθεμία παραδίνοντας το δικό της μάθημα: μία με την ανιδιοτελή αφοσίωση στον ανάπηρο αδελφό της, μια άλλη με την ικανότητά της να αποκαθιστά ένα παλιό έπιπλο που βρίσκει στα σκουπίδια και να του δίνει την αρχική του κομψότητα. Αλλά από όλες τις γυναίκες στη ζωή μου, είναι η γυναίκα μου που έχει αποτελέσει τη μεγαλύτερη έμπνευσή μου. Πόσο τυχερός είμαι.

Have you ever met a woman like Maria Christina Triantafillou? 

Έχετε γνωρίσει ποτέ μια γυναίκα όπως η ηρωίδα σας, Μαρία Χριστίνα Τριανταφύλλου;

She is a composite character, including myself who, as a child, had her vision impairment. Physically, I had someone in mind, a young Metsovite who is the daughter of the same friends.

Είναι ένας σύνθετος χαρακτήρας, που έχει και δικά μου στοιχεία, όπως είναι η μείωση της όρασης ως παιδί. Σαν εμφάνιση είχα στο μυαλό μου μια νεαρή Μετσοβίτισσα, κόρη των ίδιων φίλων μου. 

What do you admire most in women? 

Τι θαυμάζετε περισσότερο στις γυναίκες;

Women as a group inspire me with their selflessness, their innate strength, their ability to withstand pain and, above all, their good sense in all matters. Of course there are those exceptions, like some first wives, for example.

Οι γυναίκες ως ομάδα με εμπνέουν με την ανιδιοτέλεια τους, την έμφυτη δύναμή τους, την ικανότητά τους να αντέχουν τον πόνο και, πάνω απ' όλα, την καλή τους αίσθηση σε όλα τα θέματα. Φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, όπως κάποιες πρώτες σύζυγοι, για παράδειγμα.

In this hard period for Greece, it feels like you want to remind Greeks what they should be proud of and what they have been through in the past. Is it correct? 

Σε αυτή τη δύσκολη περίοδο για την Ελλάδα, φαίνεται σαν να θέλετε να θυμίσετε στους Έλληνες αυτά που έχουν περάσει και αυτά για τα οποία θα πρέπει να είναι περήφανοι. 

I didn’t set out with an agenda, but as an observer I would say that the Greeks should unabashedly be proud of themselves and should constantly remind themselves of their glorious past and who they really are, and the not so glorious past so they won’t be doomed to relive it.

Ως παρατηρητής θα ήθελα να πω ότι οι Έλληνες πρέπει να είναι υπερήφανοι για τον εαυτό τους και οι ίδιοι πρέπει να θυμούνται συνεχώς τόσο το ένδοξο παρελθόν τους και ποιοι πραγματικά είναι, όσο και το όχι και τόσο ένδοξο παρελθόν τους, ώστε να μην αναγκαστούν να το ξαναζήσουν.

Your first book was dedicated to your move from Hollywood to Skiathos. This one is even more Greek-themed. What about the next one? 

Το πρώτο σας βιβλίο ήταν αφιερωμένο στην μετακόμισή σας από το Χόλιγουντ στη Σκιάθο. Αυτό έχει ακόμα πιο ελληνικό θέμα. Το επόμενο; 

I am working on a series of short stories about Skiathos to be entitled “Sketches of Skiathos”. My wife is doing pen and ink drawings to illustrate some of them.

Ετοιμάζω μια σειρά από σύντομες ιστορίες για τη Σκιάθο με τίτλο "Σκίτσα της Σκιάθου". Η γυναίκα μου κάνει τα σκίτσα σε ορισμένα από αυτά.

Do you believe in happy endings, Richard? 

Πιστεύετε στο happy end;

Ι live one. Although one can never really say their happy until they’re dead because anything can happen between now and then. Some people don’t think Chrysalis has a happy ending. I would say it may not what you might have wished for, but it is extremely hopeful and uplifting nonetheless.

Ζω ένα happy end (φτου φτου φτου). Αν και κανείς δεν μπορεί να πει ότι είχε ευτυχισμένο τέλος μέχρι να πεθάνει, επειδή όλα μπορούν να συμβούν στο μεταξύ. Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η  Χρυσαλίς δεν έχει αίσιο τέλος. Θα έλεγα ότι μπορεί να μην έχει αυτό που επιθυμούσατε, αλλά είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρο και ενθαρρυντικό.



*Περίληψη: Η 17χρονη Μαρία Χριστίνα, ζει στο Μέτσοβο του 1940, όπου οι γυναίκες κρίνονται από τη σωματική τους δύναμη. Η ψηλόλιγνη και μυωπική κοπέλα ζει στη σκιά της αδελφής της, Ματούλας, η οποία έχει όλα τα απαιτούμενα προσόντα για να θεωρείται η ιδανική γυναίκα της εποχής. Η Ματούλα και ο άνδρας της, Γιάννης, είναι τα ινδάλματα της Μαρίας Χριστίνας και αυτό κάνει τη ζωή της ακόμη πιο πολύπλοκη... Την ήρεμη και ασήμαντη ζωή της Μαρίας Χριστίνας, έρχεται να αναστατώσει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και στη συνέχεια ο Ελληνικός Εμφύλιος του 1946-1949. Με το Μέτσοβο στο μάτι του κυκλώνα, την Ελλάδα και τον κόσμο όλο να σπαράζει, η Μαρία Χριστίνα ζει τη δική της μεταμόρφωση. Τα γεγονότα επηρεάζουν τρεις γενεές της οικογένειας Τριανταφύλλου και αλλάζουν τη μοίρα όλης της κοινότητας, επαναπροσδιορίζοντας το ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία. Μια δυνατή ιστορία αγάπης, ηρωισμού, απώλειας και επιβίωσης.