Fall's Men / Οι Άντρες του Φθινοπώρου

"Ήρθε προς το μέρος μου αποφασιστικά, λες και τίποτα δεν θα μπορούσε να τον σταματήσει, μόνο και μόνο για να μου πει "Σ'αγαπώ", με όλη την έννοια της λέξης, να μου δώσει ένα βιαστικό φιλί και να φύγει πρωτού προλάβω να τον δω να βουρκώνει. Ήταν η πρώτη φορά που είδα έναν άντρα να δακρύζει για μένα, για εμάς, για τη σχέση που είχαμε, για τα όσα μοιραστήκαμε. Ίσως ήταν και η μοναδική ή πιο αληθινή. Ήμουν κι εγώ, όμως, αποφασισμένη. Αποφασισμένη να προχωρήσω, να πενθήσω τη σχέση αυτή και να προχωρήσω, να δοκιμάσω και να αισθανθώ όλα τα συναισθήματα που υπάρχουν εκεί έξω, και -φυσικά- να συνεχίσω να αναζητώ το άλλο μου μισό.."

 

"Βρεθήκαμε πολλές φορές ακόμη μετά από εκείνον τον αξέχαστο για όλους καβγά (και για εμάς, και για τα οικεία μας πρόσωπα που έτυχε να βρίσκονται μπροστά και μέχρι τώρα τον θυμούνται όποτε θέλουν να γελάσουν -τότε όμως, δεν ήταν καθόλου αστείο θέαμα!), εκείνος γιατί ήθελε να δώσουμε ακόμη μία (χιλιοστή) ευκαιρία στη σχέση μας -η οποία κατέρρεε από νωρίς- κι εγώ για να μην με ακολουθεί στο μέλλον το αίσθημα της αδικίας, του άδικου τέλους, για να πω με ψυχραιμία το "αντίο". Εκείνος δεν έκλαψε. Και μου υπενθύμισε ότι κανείς δεν χάνεται και κανείς δεν πεθαίνει από αγάπη. 

Όλα λόγια της στιγμής είναι.."

"Άφηνε τους λιγμούς να φανούν, τα δάκρυα σχεδόν έτοιμα να κυλήσουν, αλλά η στάση και τα λόγια του δεν μαρτυρούσαν πόνο, δεν μαρτυρούσαν αγάπη. Ό, τι κι αν ήταν αυτό που αισθανόταν εκείνη τη στιγμή, σίγουρα ήταν πιο δυνατό από την αγάπη, από την επιθυμία της επανασύνδεσης ή της συγχώρεσης ή έστω της κατανόησης. Κι αυτό φανέρωνε πόσο σωστή ήταν η απόφαση του χωρισμού, σε ένα εκ πρώτης όψεως ακατάλληλο timing, ανάμεσα σε δύο εμφανώς διαφορετικούς χαρακτήρες, με τόσο διαφορετικά 'θέλω' και όνειρα. Λένε ότι δύο άνθρωποι πρέπει να κοιτούν προς την ίδια κατεύθυνση για να προχωρήσουν μαζί..."  

Όχι ότι οι άντρες του φθινοπώρου διαφέρουν σε τίποτα από τους άντρες του καλοκαιριού ή του χειμώνα. Απλά ίσως φαίνονται διαφορετικοί, όπως φαίνεται και η Φύση διαφορετική ή τα χρώματα της εποχής. Κατά τα άλλα, τίποτα δεν αλλάζει. Στα δικά μου φθινόπωρα οι άντρες έχουν συνήθως δυναμική παρουσία, πότε γιατί έρχονται και πότε γιατί φεύγουν... Και στις δύο περιπτώσεις το φθινόπωρο είναι που σημαίνει το τέλος ή την αρχή. Να 'ναι άραγε σημαδιακό ή καρμικό;  Ένας ήρθε φθινόπωρο, στις πρώτες βροχές, και έφυγε φθινόπωρο, λίγο πριν από τα γενέθλιά μου. Ένας άλλος έφυγε τις πρώτες ημέρες του Σεπτεμβρίου, μετά τις καλοκαιρινές διακοπές. Κι ένας άλλος το ίδιο. Και τι σχέση έχουν θα μου πείτε, ο Matthew McConaughey, ο Robert Pattinson, o Colin Farrell και ο Christian Bale; Μα, απολύτως καμία. Αλλά μιας και μιλάμε για φθινοπωρινές ανδρικές παρουσίες, τουλάχιστον ας είναι όμορφες... 

Καλό Σαββατοκύριακο!

Didn't we almost have it all?