Γράμμα στον Άγιο Βασίλη

Αγαπητέ Άγιε Βασίλη, 

Κάθε χρόνο λέω πως είναι ο τελευταίος χρόνος που σου γράφω. Γιατί μεγάλωσα πια, γιατί ίσως ακόμη και την ύπαρξή σου θα έπρεπε ήδη να αμφισβητώ (κι ας σε βλέπω αυτές τις μέρες παντού μπροστά μου), γιατί έλαβα πολλά δώρα όσο ήμουν παιδί (και έφηβη, και ενήλικη..) που ήρθε η ώρα να πάρουν κι άλλα παιδάκια κι εγώ να προσφέρω περισσότερο παρά να ζητάω, γιατί τα υλικά αγαθά δεν έχουν τόση αξία, μπλα μπλα μπλα... 

Γι' αυτό και πέρυσι (και πρόπερσι) είχα πει πως είναι ο τελευταίος χρόνος που σου γράφω. 

Κι όπως πολλά πολλά άλλα που είπα ότι θα κάνω και τελικά δεν έκανα, δεν ήταν ο τελευταίος. 

Όχι μόνο αυτό, αλλά φέτος αισθάνθηκα πιο επιτακτική από ποτέ την ανάγκη να σου γράψω, ακόμη μεγαλύτερη την ανάγκη να πιστέψω πως υπάρχεις και παρα-υπάρχεις και να σου αφήσω τους περιβόητους σάκους-κάλτσες σε προφανή σημεία του σπιτιού για να αφήσεις τα δώρα σου. 

Όποια κι αν είναι, ό ,τι κι αν είναι. 

Ξέρεις, Άγιε Βασίλη μου, δεν ήταν εύκολη η χρονιά που αφήνουμε (με το καλό) πίσω μας. 

Δεν ήταν όπως περιμέναμε ή ελπίζαμε, αλλά σίγουρα ήταν καλύτερη από τη χρονιά πολλών άλλων. 

Γι' αυτό δεν παραπονιέμαι, ξέρω τι να εκτιμώ και για τι να ελπίζω. 

Όσο για τα δώρα σου, κρίνοντας από το ότι έχω κρατήσει ακόμη τα περισσότερα από όσα μου έχεις φέρει, έχουν διάρκεια. Δεν είναι παροδικά. 

Έτσι ελπίζω να γίνει και φέτος. Να μου φέρεις ένα δώρο που δεν θα χαλάσει στο πέρασμα του χρόνου, δεν θα το κρύψω σε κάποια ντουλάπα και μετά θα το ξεχάσω, δεν θα ξεχάσω τη χαρά που είχα όταν το έλαβα. Θα το έχω πάντα μαζί μου. Αυτό το τελευταίο μπορώ μέχρι και να στο υποσχεθώ. 

Μόνο, σε παρακαλώ, το δώρο που θα διαλέξεις όσο μικρό κι αν είναι, όσο συμβολικό, όσο παιδικό ή άχαρο ή ιδιαίτερο και εκκεντρικό κι αν είναι, πασπάλισε το με λίγη από αυτή τη χρυσόσκονη που έχετε εκεί στο χωριό σου. Ξέρεις ποια λέω, αυτή που υπάρχει σε ανεξάντλητες ποσότητες, αλλά που όμως χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή για να μην πέσει κατά λάθος στο χιόνι και σκορπιστεί και χαθεί. 

Αυτή τη χρυσόσκονη που πάντα φέρνεις μαζί σου, και για όσο κρατάν οι μέρες αυτές, κρατάει κι αυτή. Αυτή τη φορά ελπίζω να κρατήσει παραπάνω.  

Ναι, ναι, αυτήν τη χρυσόσκονη που κατάλαβες εννοώ. Ελπίδα νομίζω τη λένε...  

[Santa Claus is Coming to Town]