Ο Έμπορος της βενετίας
σκηνοθεσία Σπύρος Ευαγγελάτος
Τι ένιωσα: Ο Έμπορος της Βενετίας του Σαίξπηρ είναι ταυτισμένος στο μυαλό μου με τον -καλύτερο ηθοποιό του κόσμου- Αλ Πατσίνο, μαζί με Τζέρεμι Άιρονς και Τζόζεφ Φάινς (φιλιούνται οι δύο τελευταίοι νομίζω στην ομώνυμη ταινία). Είναι αναπόφευκτο να κάνω μια, έστω μικρή, σύγκριση, ανάμεσα σε θέατρο και κινηματογράφο, παρόλο που -το ξαναλέω- δεν έχουν καμία σχέση. Τελευταία, το θέατρο -με την ζωντάνια του, με τις πραγματικές ανάσες των ηθοποιών, με τα βλέμματα και τα λόγια που ανταλλάσσονται και λέγονται εκείνη τη στιγμή, για εμάς που βρισκόμαστε ακριβώς από κάτω, και αύριο θα ειπωθούν διαφορετικά, όπως διαφορετικά είχαν ειπωθεί και εχτές-, με αγγίζει ολοένα και περισσότερο.
Στον Έμπορο της Βενετίας λοιπόν, αισθάνθηκα ακριβώς έτσι. Αισθάνθηκα πως ο Νικήτας Τσακίρογλου, στον ρόλο του Εβραίου Σάιλοκ, όντως θα "έσκαγε" επί σκηνής για τα χρήματα, όντως θα πούλαγε την ψυχή του στο διάβολο προκειμένου να εκδικηθεί έναν άλλον άνθρωπο. Θα έφτανε μέχρι το θάνατο, ναι, θα το έκανε. Κι αυτό, όταν ένας ηθοποιός καταφέρνει να στο μεταδώσει, είναι φυσικά η μεγάλη του επιτυχία και ταυτόχρονα η μεγάλη μαγεία μιας θεατρικής παράστασης.
Τι ένιωσα: Ο Έμπορος της Βενετίας του Σαίξπηρ είναι ταυτισμένος στο μυαλό μου με τον -καλύτερο ηθοποιό του κόσμου- Αλ Πατσίνο, μαζί με Τζέρεμι Άιρονς και Τζόζεφ Φάινς (φιλιούνται οι δύο τελευταίοι νομίζω στην ομώνυμη ταινία). Είναι αναπόφευκτο να κάνω μια, έστω μικρή, σύγκριση, ανάμεσα σε θέατρο και κινηματογράφο, παρόλο που -το ξαναλέω- δεν έχουν καμία σχέση. Τελευταία, το θέατρο -με την ζωντάνια του, με τις πραγματικές ανάσες των ηθοποιών, με τα βλέμματα και τα λόγια που ανταλλάσσονται και λέγονται εκείνη τη στιγμή, για εμάς που βρισκόμαστε ακριβώς από κάτω, και αύριο θα ειπωθούν διαφορετικά, όπως διαφορετικά είχαν ειπωθεί και εχτές-, με αγγίζει ολοένα και περισσότερο.
Στον Έμπορο της Βενετίας λοιπόν, αισθάνθηκα ακριβώς έτσι. Αισθάνθηκα πως ο Νικήτας Τσακίρογλου, στον ρόλο του Εβραίου Σάιλοκ, όντως θα "έσκαγε" επί σκηνής για τα χρήματα, όντως θα πούλαγε την ψυχή του στο διάβολο προκειμένου να εκδικηθεί έναν άλλον άνθρωπο. Θα έφτανε μέχρι το θάνατο, ναι, θα το έκανε. Κι αυτό, όταν ένας ηθοποιός καταφέρνει να στο μεταδώσει, είναι φυσικά η μεγάλη του επιτυχία και ταυτόχρονα η μεγάλη μαγεία μιας θεατρικής παράστασης.
Το στόρι: Ένας έμπορος από τη Βενετία, ο Αντόνιο, θέλοντας να βοηθήσει τον ερωτευμένο φίλο του Μπασάνιο να κερδίσει την καρδιά μιας πλούσιας αρχόντισσας, της Πόρσιας, δανείζεται ένα μεγάλο χρηματικό ποσό από τον Εβραίο τοκογλύφο, τον Σάυλοκ. Υπογράφει λοιπόν επιπόλαια ένα συμβόλαιο με έναν φοβερό όρο: αν δεν εξοφλήσει εμπρόθεσμα το χρέος του, να έχει ο Σάυλοκ το δικαίωμα να κόψει ένα κομμάτι από τη σάρκα του.
Παίζουν ακόμη: Μαρία Σκουλά, Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Μάξιμος Μουμούρης, Παντελής Δεντάκης, Τζίνη Παπαδοπούλου, Θανάσης Κουρλαμπάς, Κώστας Κορωναίος, Χριστιάννα Μαντζουράνη, Γιώργος Ψυχογιός, Δημήτρης Καραμπέτσης, Θωμάς Γκαγκάς, Γεράσιμος Σκαφίδας.
Θέατρο Ακροπόλ
Παραλλαγές Θανάτου
σκηνοθεσία Γιάννης Χουβαρδάς
Τι ένιωσα: Οι Παραλλαγές Θανάτου του Γιον Φόσσε δεν είναι από τα έργα που θα σου φτιάξουν τη διάθεση και θα σε κάνουν να θες να βλέπεις θέατρο μέρα παρά μέρα. Είναι ένα δύσκολο έργο, ένα έργο που μπορεί να μη σου αρέσει καθόλου, να το βρεις βαρύ, να το βρεις αργό ή σκοτεινό (παραθέτω τυχαία μερικούς χαρακτηρισμούς, λόγω της θεματικής του, που είναι ο θάνατος). Αν, όμως, περάσεις από αυτή διαχωριστική γραμμή, οι Παραλλαγές Θανάτου -μπορεί να μην σου φτιάξουν τη διάθεση- ενδέχεται να σου αλλάξουν τη ζωή. Κι αυτό, γιατί μέσα από την ιστορία μιας οικογένειας που έρχεται αντιμέτωπη με την τραγωδία όταν η κόρη τους αυτοκτονεί, και παρότι σε όλο το έργο ο θάνατος -ελκυστικός, δεν λέω- πρωταγωνιστεί, το μήνυμα που εκπέμπεται δυνατά -πολύ ΔΥΝΑΤΑ- είναι ακριβώς το αντίθετο: ΖΗΣΕ. ΖΗΣΕ. ΖΗΣΕ. Τουλάχιστον εγώ αυτό άκουγα -μπορεί να ήμουν σε ανάλογη φάση στη ζωή μου, μπορεί να ήταν μια καλή μέρα, δεκτό κι αυτό. Πάντως το μήνυμα ήταν αυτό. Κι αυτό είναι ίσως το καλύτερο μήνυμα που μπορεί να σου δώσει ένα πολιτιστικό δρώμενο, μια ταινία, ένα βιβλίο, μια μουσική.
Παίζουν ακόμη: Μαρία Σκουλά, Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Μάξιμος Μουμούρης, Παντελής Δεντάκης, Τζίνη Παπαδοπούλου, Θανάσης Κουρλαμπάς, Κώστας Κορωναίος, Χριστιάννα Μαντζουράνη, Γιώργος Ψυχογιός, Δημήτρης Καραμπέτσης, Θωμάς Γκαγκάς, Γεράσιμος Σκαφίδας.
Θέατρο Ακροπόλ
Παραλλαγές Θανάτου
σκηνοθεσία Γιάννης Χουβαρδάς
Τι ένιωσα: Οι Παραλλαγές Θανάτου του Γιον Φόσσε δεν είναι από τα έργα που θα σου φτιάξουν τη διάθεση και θα σε κάνουν να θες να βλέπεις θέατρο μέρα παρά μέρα. Είναι ένα δύσκολο έργο, ένα έργο που μπορεί να μη σου αρέσει καθόλου, να το βρεις βαρύ, να το βρεις αργό ή σκοτεινό (παραθέτω τυχαία μερικούς χαρακτηρισμούς, λόγω της θεματικής του, που είναι ο θάνατος). Αν, όμως, περάσεις από αυτή διαχωριστική γραμμή, οι Παραλλαγές Θανάτου -μπορεί να μην σου φτιάξουν τη διάθεση- ενδέχεται να σου αλλάξουν τη ζωή. Κι αυτό, γιατί μέσα από την ιστορία μιας οικογένειας που έρχεται αντιμέτωπη με την τραγωδία όταν η κόρη τους αυτοκτονεί, και παρότι σε όλο το έργο ο θάνατος -ελκυστικός, δεν λέω- πρωταγωνιστεί, το μήνυμα που εκπέμπεται δυνατά -πολύ ΔΥΝΑΤΑ- είναι ακριβώς το αντίθετο: ΖΗΣΕ. ΖΗΣΕ. ΖΗΣΕ. Τουλάχιστον εγώ αυτό άκουγα -μπορεί να ήμουν σε ανάλογη φάση στη ζωή μου, μπορεί να ήταν μια καλή μέρα, δεκτό κι αυτό. Πάντως το μήνυμα ήταν αυτό. Κι αυτό είναι ίσως το καλύτερο μήνυμα που μπορεί να σου δώσει ένα πολιτιστικό δρώμενο, μια ταινία, ένα βιβλίο, μια μουσική.
Το στόρι: Η αυτοκτονία μιας νέας γυναίκας γεννάει βασανιστικά ερωτήματα στους γονείς της, που αρνούνται να αποδεχτούν το γεγονός. Γιατί το έκανε; Ποιες οι συνέπειες της πράξης της στον οικογενειακό περίγυρο; Τι είναι ο θάνατος; Τι φέρνει μαζί του; Πόσο μοιάζουν η ζωή και ο θάνατος και πόσο κοντά ή πόσο μακριά βρίσκονται μεταξύ τους;
Παίζουν: Νίκος Καραθάνος, Χρήστος Λούλης, Γιάννος Περλέγκας, Άλκηστις Πουλοπούλου, Μαρία Πρωτόπαππα, Λυδία Φωτοπούλου.
Να το πω το έξτρα μπράβο στους ηθοποιούς γιατί δεν είναι απλό πράγμα κάθε βράδυ να κινείσαι μεταξύ... ζωής και θανάτου.
Θέατρο Πορεία
Δείτε εδώ περισσότερες παραστάσεις
Είδα και εγώ τον Έμπορο της Βενετία και πραγματικά ήταν μια υπέροχη παράσταση. Ο Νικήτας Τσακίρογλου στον ρόλο του Εβραίου Σάιλοκ όπως και όλοι οι ηθοποιοί ήταν καταπληκτικοί. Δεν ήξερα ότι υπάρχει ταινία... σίγουρα θα την δω! Φιλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που συμφωνούμε. Να δεις και την ταινία, παρότι όπως είπαμε, είναι τελείως διαφορετικό είδος ο κινηματογράφος. θα ακολουθήσουν κι άλλα, μείνε εδώ. χχ
Διαγραφή