Θέατρο 33 ή (Γιατί παραλίγο να γίνω κι εγώ) Ρινόκερος

Σε κάθε παράσταση τείνω να "πλησιάσω" κάποιον από τους ήρωες. Σε αυτή την παράσταση, τον Ρινόκερο του Ιονέσκο (στο Θέατρο Θησείο), θα ήθελα πάρα πολύ να "πλησιάσω" (ακόμη και να μοιάσω) στον Μπερανζέ, αυτό τον τίμιο, χαμηλών τόνων, ελαφρώς αλκοολικό ανθρωπάκο -που δεν είναι ανθρωπάκος. Είναι Άνθρωπος και ίσως ο μοναδικός, σε μια πόλη που πάσχει από ρινοκερισμό, αφού μετά την εμφάνιση ενός ρινόκερου, ένας-ένας οι κάτοικοι, οι φίλοι, οι συνεργάτες του, αρχίζουν και μεταμορφώνονται σε ρινόκερους -κι αυτός, ο φαινομενικά αδύναμος και με έλλειψη αυτοπεποίθησης άνδρας, αντιστέκεται. Υπερασπίζεται αυτό που είναι μέχρι τέλους. 

Μετά λύπης μου διαπίστωσα ότι "πλησίασα" περισσότερο αυτούς... τους άλλους, μωρέ... ναι, αυτούς, τους ρινόκερους. Όχι, μην τρομάζετε, δεν άρχισε να φυτρώνει καρούμπαλο στο πρόσωπό μου (ελπίζω) αλλά έχω φτάσει κοντά. Πολύ κοντά. Έχουν υπάρξει φορές που αυτό που για μένα ήταν αυθεντικό, δεν ήταν αποδεκτό, και που με τις άκρες των ποδιών μου έμπαινα σε έναν παράλογο δρόμο όπου περπατούσαν άλλοι, ΟΙ ΑΛΛΟΙ. Είτε αυτό ήταν στο επαγγελματικό μου περιβάλλον, που καλώς ή κακώς βρέθηκα αρκετά μικρή, χωρίς καμία γνώση του τι πάω να κάνω στα Media (ευτυχία!), είτε στις προσωπικές μου σχέσεις (τι αρέσει, τι είναι της μόδας, πώς μιλάμε, πού βγαίνουμε, πώς διασκεδάζουμε, ποιος είναι 'κατάλληλος' να είναι δίπλα μας, πού πιστεύουμε, πώς επικοινωνούμε, πώς αγαπάμε κλπ, κλπ). Ναι, ασυνείδητα έτεινα να ακολουθώ το "κύμα" και ίσως το κάνω ακόμη εν μέρει, αλλά πλέον, γνωρίζοντας ότι σε φάσεις "ρινοκερίζω" (για να μην αναφερθώ φυσικά, στο πόσο ρινοκερίζουμε όλοι σε κοινωνικό/πολιτικό επίπεδο, που είναι μια άλλη, μεγάλη κουβέντα..)

Ευτυχώς -ναι, ευτυχώς!- όποτε άρχισα να αλλάζω, να χάνω αυτό που είμαι για χάρη μιας ομαλοποίησης ή μιας ταύτισης με τους διπλανούς μου (που στην τελική δεν είναι απαραίτητη, γιατί όλοι την ευτυχία μας κυνηγάμε και σε αυτό το κυνήγι ή ταιριάζουμε ή δεν ταιριάζουμε φίλε!) είχα δίπλα μου έναν (ή παραπάνω) Μπερανζέ, να προσπαθεί να αποτρέψει αυτή τη μεταμόρφωση -μέχρι στιγμής, με επιτυχία. Και οι στιγμές στις οποίες αντέδρασα ή αρνήθηκα να αλλάξω είναι αυτές για τις οποίες θα είμαι για πάντα, τουλάχιστον, ανακουφισμένη. 

Στον Ιονέσκο μένει ένας άνθρωπος ανάμεσα σε ρινόκερους. Μένει όμως όρθιος. Υπάρχει ελπίδα. "Οφείλουμε να υπερασπιστούμε την ευτυχία μας", άλλωστε, όπως αναφέρεται κάπου στο έργο. Κι αν η πραγματικότητα δεν μας αρέσει "υπάρχουν πολλών ειδών πραγματικότητες. διάλεξε αυτή που σου ταιριάζει. βούτηξε στον κόσμο του φανταστικού" (όχι όμως του παραλόγου, συμπληρώνω). Δείτε την παράσταση σε (απίθανη) σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου με τους (επίσης απίθανους) Μανώλη Μαυροματάκη, Γιώργο Χρισοστόμου, Ηρώ Μπέζου, Γιώργο Παπαγεωργίου, Θανάση Δήμου και Ευαγγελία Καρακατσάνη. 

Ταλέντο παντού. 

Περισσότερες παραστάσεις

Τίρζα     Annie Το Μιούζικαλ

Ο Αιμίλιος Χειλάκης μόνος με τον Άμλετ

I Will Survive    Από τι ζουν οι άνθρωποι

Όλα για τη μητέρα μου

Ευτυχισμένες Μέρες   O Πουπουλένιος

O Έμπορος της Βενετίας   Δείπνο με Φίλους

Παραλλαγές Θανάτου   Το σπίτι του Φράνκενσταϊν

Το Κουρδιστό Πορτοκάλι   Sugar-Μερικοί το προτιμούν καυτό

Αστερισμοί   Μπόρκμαν

Ταπεινά Ελατήρια     Η γειτονιά των αγγέλων

Mistero Buffo     Φον Δημητράκης

Κάθε Πέμπτη Κύριε Γκρην     Απ'την πρώτη στιγμή

Ολεάννα     Δυο γυναίκες χορεύουν

Το Πένθος Ταιριάζει στην Ηλέκτρα     Ο Ξένος

Η Αφροδίτη με τη Γούνα     Cabaret

Άντρες έτοιμοι για όλα    Ψύλλοι στ' αυτιά