The Red Studio: Berlin(ale) 2014: Part iii

Πριν από τέσσερα χρόνια, όταν αποφάσισα να εξερευνήσω τα φεστιβάλ του κινηματογράφου, δεν φανταζόμουν αυτά που θα ζούσα στη συνέχεια -αν τα φανταζόμουν, μπορεί και να είχα φοβηθεί. Θυμάμαι πως όλα ξεκίνησαν από την επιθυμία μου να δω τους αγαπημένους μου ηθοποιούς από κοντά και να εξερευνήσω καινούργια μέρη με μία... "κινηματογραφική" αφορμή. Δεν φανταζόμουν ότι αυτό θα με οδηγούσε σε τεράστιες αίθουσες, να παρακολουθώ ταινίες από όλο τον κόσμο, από την Παλαιστίνη μέχρι το Μεξικό, να συλλέγω προγράμματα, αφίσες και την daily press των φεστιβάλ, να τρέχω σαν την τρελή τη μισή ημέρα ως δημοσιογράφος και την άλλη ως τουρίστρια να προλάβω να επιτύχω και τους δύο μου αρχικούς σκοπούς (οι οποίοι στην πορεία έγιναν τρεις, τέσσερις, πέντε...), ούτε φυσικά ότι θα απομυθοποιούσα τους ηθοποιούς και θα "θεοποιούσα" τα ίδια τα φεστιβάλ. "La vie est un festival" -το έχω ξαναγράψει και επιμένω. Ο αρχικός σκοπός άλλωστε, αυτός του "να δω τους αγαπημένους μου ηθοποιούς από κοντά" επιτεύχθηκε σχεδόν αμέσως αφού από την πρώτη χρονιά είχα κιόλας δει τον Χαβιέ Μπαρδέμ και την Πενέλοπε Κρουζ, τον Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, τη Σάλμα Χάγεκ, την Νταϊάν Κρούγκερ, την Κριστίν Σκοτ Τόμας και τον Τζέιμς Φράνκο, ενώ ακολούθησαν ο Μάθιου Μακόναχι, ο Μπραντ, ο Τζόνι, ο Τζουντ, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ο Γούντι Άλεν... Όχι ότι ήμουν στα ρηχά και πήγα στα βαθιά. Εξάλλου, θεωρώ ψευτοκουλτούρα το μεμονωμένο ενδιαφέρον προς την Τέχνη καθεαυτή- απλά, άρχισα να γεύομαι τα φεστιβάλ από όλες τις πλευρές τους. Τις ταινίες, τις διασημότητες, τις βόλτες ,τα πάρτι, το καλό φαγητό, τον τουρισμό, τα πάντα. Δεν μπορώ να κάνω ένα από όλα. Ούτε μπορώ να μπω σε μία σκοτεινή αίθουσα και να δω πέντε ταινίες την ίδια ημέρα (μεταξύ μας, αυτοί που ισχυρίζονται ότι βλέπουν τόσες ταινίες, είναι οι ίδιοι που κάθονται δίπλα μου στις προβολές και ξυπνάνε από το ίδιο τους το ροχαλητό). Θέλω να ζω το φεστιβάλ, όπως η πόλη που το φιλοξενεί. Θέλω να μην μπορεί να με περιορίσει κανένας, να μπορώ να δω όποιες ταινίες θέλω, να ξοδέψω όσα αντέχω και άμα έχω κέφι, να επισκεφθώ το Erotik Museum του Βερολίνου αντί για να δω ταινία στις 9:00 το πρωί.

Freelancing φάση.

Σχεδόν.

Free σίγουρα.

Παρακάτω, μερικές ακόμη εικόνες από το ταξίδι μου στο Βερολίνο

(με την magic mom, την Δήμητρα και την Αννίτα με τις οποίες έχουμε μάλλον άρρητα συμφωνήσει να κάνουμε κάθε καινούργιο ταξίδι μαζί).