The Red Studio: Θέατρο 39: Πρόβα Νυφικού

Το βιβλίο της Ντόρας Γιαννακοπούλου κυκλοφόρησε το 1993 και η τηλεοπτική σειρά προβλήθηκε δυο χρόνια αργότερα στο MEGA. Πήγαινα στην Ε' Δημοτικού, αν δεν κάνω λάθος. Νομίζω πως σχεδόν δεν ανοίγαμε στο σπίτι την τηλεόραση τις ώρες που προβάλλονταν δραματικές σειρές (για να σας δώσω να καταλάβετε, η πρώτη φορά που παρακολουθήσαμε -και λίγο κρυφά, μπορώ να πω- δραματική σειρά με τις αδερφές μου ήταν στην Α' Γυμνασίου, Η ζωή που δεν έζησα). Ούτε το βιβλίο διάβασα αργότερα -αυτό, ίσως γιατί δεν έτυχε. Άρα για μένα η θεατρική Πρόβα Νυφικού ήταν και η πρώτη μου επαφή με τη συγκεκριμένη ιστορία και τη συγκεκριμένη οικογένεια, τα μυστικά και τα ψέματά της, τις συγκρούσεις και τα όνειρά της, τις απογοητεύσεις και τις ηδονές της, με φόντο έναν πόλεμο που ξεσπούσε. Λίγο πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο μια μέλλουσα νύφη, μια πρόβα νυφικού και μια δραματική αποκάλυψη συνθέτουν τον άξονα αυτής της ιστορίας, γύρω από τον οποίο ξετυλίγονται πολλές παράλληλες ιστορίες, πολλοί διαφορετικοί χαρακτήρες, καθένας από τους οποίους αγαπάει με διαφορετικό τρόπο, ελπίζει και ονειρεύεται διαφορετικά πράγματα και είναι διατεθειμένος να κάνει τελείως διαφορετικές επιλογές προκειμένου να τα κατακτήσει (όπως συμβαίνει πάντοτε, άλλωστε. ίσως γι' αυτό και δεν δυσκολεύεσαι καθόλου να νιώσεις οικεία με τους ήρωες). Εξάλλου, δεν είναι και τόσο μακρινή εκείνη η Ελλάδα.

Η ιστορία: Στον αρραβώνα του Απόστολου (Άλκης Κούρκουλος) με τη Αγγελική (Ευγενία Δημητροπούλου) όλοι είναι χαρούμενοι εκτός από εκείνη. Έχει λάβει την ίδια μέρα ένα ανώνυμο γράμμα που γκρεμίζει την ευτυχία της. Είναι αλήθεια ή ψέμα ότι ο Απόστολος την απατά; Για να ξεφύγει από το μαρτύριο της αμφιβολίας, η Αγγελική στρέφεται στον οικογενειακό φίλο, αστυνόμο Πέτρο Μανιά (Θέμης Πάνου), και του ζητά να μάθει την αλήθεια. Η σιωπή του αστυνόμου εξαιτίας του έρωτα που νιώθει για την Αγγελική, την οδηγεί τελικά στο γάμο με τον Απόστολο, παρά τα άσχημα προαισθήματά της. Το ξέσπασμα του πολέμου που ακολουθεί θα σαρώσει τα πάντα. Μαζί με τις κακουχίες της Κατοχής και τις διώξεις των Εβραίων, η συμπεριφορά του Απόστολου ξεπερνά κάθε όριο και τα ένοχα μυστικά του παρελθόντος που έρχονται στο φως οδηγούν αναπόφευκτα στη σύγκρουση. Ακόμη παίζουν οι Ελεάνα Στραβοδήμου, Θέμις Μπαζάκα, Γιώργος Κοτανίδης, Δανάη Σκιάδη, Νικόλας Παπαγιάννης, Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, Κατερίνα Γιαμαλή, Θέμης Πάνου, Νίκος Μαγδαληνός, Γρηγόρης Σταμούλης και πολλοί άλλοι.

Όλοι τους διαλεχτοί καθένας στον ρόλο του, κινούνται πολύ πιστά στο πνεύμα της εποχής -συμβάλλει και η ζωντανή μουσική, τα κοστούμια και τα σκηνικά- και στις ιδιαιτερότητες των χαρακτήρων τους: Η Θέμις Μπαζάκα και ο Γιώργος Κοτανίδης ξανά μαζί στη σκηνή του Εθνικού μετά το Πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα, σε ρόλους που φαίνεται να τους βγαίνουν αβίαστα, ο Άλκης Κούρκουλος που πρώτη φορά βλέπω στο θέατρο ήταν ο ιδανικότερος "Απόστολος", λόγω φυσιογνωμίας, τρόπου ομιλίας, κίνησης, κλπ. Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου "κλέβει" την παράσταση σε έναν ρόλο με μεγάλες εντάσεις και ξεσπάσματα -είναι η χρονιά της φέτος, αφού έδωσε "ρέστα" και στο Μεταξύ Σοβαρού και Αστείου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Η Ευγενία Δημητροπούλου μου άρεσε ως Αγγελική, και η Δανάη Σκιάδη όσο μικροκαμωμένη κι αν φαίνεται, έχει μεγάλη "βαρύτητα" σαν ηθοποιός. Ξεχώρισα και την Ελεάννα Στραβοδήμου, που λίγες εβδομάδες πριν είχα δει και σε άλλη παράσταση του Εθνικού, τη Φλαντρώ της Λυδίας Κονιόρδου.