The Red Studio: Θέατρο 44: Η Εκδοχή του Μπράουνινγκ

Πραγματιστικά μιλώντας, η "Εκδοχή του Μπράουνινγκ" είναι μία εκδοχή μετάφρασης του Αγαμέμνονα του Αισχύλου. Στο έργο του Τέρενς Ράτινγκαν προφανώς είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Τη συγκεκριμένη μετάφραση λαμβάνει ως αποχαιρετιστήριο δώρο από έναν μαθητή του ένας Βρετανός φιλόλογος, ο Άντριου Κρόκερ-Χάρις (μοναδικός, χαρισματικός, Δημήτρης Καταλειφός) που αναγκάζεται για λόγους υγείας να παραιτηθεί από την εργασία του, συνειδητοποιώντας ταυτόχρονα πως ουδέποτε υπήρξε αγαπητός στους μαθητές ή τους συναδέλφους του.

Αποκορύφωμα όλων, η σχέση του με την άπιστη σύζυγό του (εξαιρετική στον ρόλο η Μαρία Καλλιμάνη), με την οποία συμβιώνουν αν και δυστυχισμένοι, γιατί κανείς δεν έχει τη δύναμη να φύγει ή δεν θέλει να χάσει αυτά για τα οποία εξαρχής παντρεύτηκε: εκείνος την περιουσία της, κι εκείνη το γόητρό του. Το δώρο του μαθητή του, μια μικρή λεπτομέρεια στη ζωή όλων, μια χειρονομία που θα μπορούσε να μη σημαίνει τίποτα παραπάνω, γίνεται το έναυσμα να συνειδητοποιήσει ο καθηγητής τις αλήθειες του, να εκδηλώσει επιτέλους -για πρώτη ίσως φορά- συναισθήματα, και να πάρει έστω και αργά, κάποιες αποφάσεις για τη ζωή του.

Στην τρίτη τους συνεργασία για φέτος στη σκηνή του θεάτρου Εμπορικόν ο Δημήτρης Καταλειφός και η σκηνοθέτιδα Ελένη Σκότη (έχουν ανεβάσει ακόμη την Ολεάννα και την Κολεξιόν) καταπιάνονται με τις αλήθειες και τις βαθιά κρυμμένες επιθυμίες των ανθρώπων, με τις υποχωρήσεις και τις αιτίες που τους κρατούν δέσμιους σε μία πραγματικότητα ή μία εικόνα που δεν τους εκφράζει πια, με την έλλειψη του σεβασμού και της πραγματικής αγάπης, που έχουν αντικατασταθεί από την ανάγκη, την προσβολή, το μίσος. Αυτό ίσως είναι και το κοινό των -κατά τα άλλα διαφορετικών μεταξύ τους- έργων: η κατάρρευση (ή η αποφυγή της) του προσωπικού κόσμου του καθενός, μέσα σε μία στιγμή, με μία αφορμή. Αυτό, εμένα τουλάχιστον, με γοητεύει πολύ και με κάνει να θέλω να προστατεύω αυτό τον κόσμο μου, που αγαπώ.