Θέατρο 45: Πνιγμονή

Πνιγμονή= η ασφυξία που προκαλείται από απόφραξη των αναπνευστικών οδών λόγω στραγγαλισμού ή άλλης αιτίας. 

Τον Δημήτρη Καρατζιά και τη δουλειά του γνώρισα πέρυσι, όταν εμπνευσμένη καθαρά από τον τίτλο της παράστασης "Η μαμά μου ποτέ δεν πεθαίνει" που ανέβασε στον πολυχώρο Vault (του οποίου είναι και συνιδιοκτήτης), πήγα να την δω. Και όχι μόνο την είδα, αλλά έκλαψα όσο δεν έχω κλάψει ποτέ σε παράσταση -σας έχω γράψει σχετικά εδώ, γι' αυτό δεν θα πω άλλα- και φέτος πήγα προετοιμασμένη -χωρίς μακιγιάζ, και με άφθονα χαρτομάντιλα στην τσάντα- να δω την Πνιγμονή. Δεν έκλαψα -αλλά σίγουρα ανέβασα παλμούς. Ο Δημήτρης με "εργαλείο" του το ταλέντο σχεδόν των ίδιων ηθοποιών που είχε και στην περσινή παράσταση (Νίκη Αναστασίου, Κική Μαυρίδου, Μελισσάνθη Μάχουτ, Αλεξάνδρα Ούστα, Θεοδώρα Σιάρκου, Ειρήνη Σταματίου, Γιάννα Σταυράκη, Αθηνά Τσιλύρα) και με πολύ, πολύ ευαισθησία, ανέβασε ένα έργο που πνίγει τις ηρωίδες του και λυτρώνει τους θεατές του. 

Κι αυτό για τον απλούστατο λόγο ότι εμείς οι άνθρωποι από τη φύση μας, χαιρόμαστε για την κατάσταση της ζωής μας όταν βλέπουμε ή φανταζόμαστε πώς είναι η ζωή κάποιων άλλων, πολύ κοντά μας, την ίδια εποχή. Ειδικά για εμάς τις  γυναίκες, τις απευθερωμένες όσο δεν πάει γυναίκες, που μάθαμε να ακολουθούμε την καρδιά μας, τα "θέλω" μας, το ένστικτό μας, ακόμη και την τρέλα μας, και δεν μας περιορίζει ούτε το φύλο μας, ούτε η κοινωνική μας θέση (με εξαιρέσεις, βεβαίως) ο εγκλωβισμός είναι μια μάλλον άγνωστη λέξη. Στην Πνιγμονή, ο Δημήτρης Καρατζιάς μεταφέρει το αριστούργημα του Lorca από την Ισπανία του 1936 στην Ανατολική Τουρκία του 2013. 

Η γιαγιά, η μάνα, οι πέντε κόρες και η "οικονόμος" του σπιτιού ζουν αποκλεισμένες από τον έξω απειλητικό κόσμο, ο οποίος όμως είναι καταπιεστικός για κάθε γυναίκα. Εγκλήματα τιμής, θρησκευτικός φανατισμός και πουριτανισμός συνθέτουν τον κόσμο που κι υπομένουν καθεμία ξεχωριστά με βουβή απελπισία, άλλοτε και με μια μικρή ελπίδα πως κάτι θα αλλάξει αν ξεφύγουν από τους τέσσερις τοίχους ή αν αγαπήσουν και αγαπηθούν (ακόμη και από τον λάθος άνθρωπο). Η ηθική είναι συνδεδεμένη με το αίμα και τον θάνατο. Το δικαίωμα της γυναίκας στη ζωή καθορίζεται από το πόσο συμμορφώνεται με τον «κοινωνικό» της ρόλο. Οποιαδήποτε παρέκκλιση τιμωρείται με θάνατο.

(Μπράβο σε όλους!)

Δείτε περισσότερα εδώ

Περισσότερες θεατρικές παραστάσεις εδώ