One Day at the Acropolis

Δεν θυμάμαι πότε ήταν η πρώτη (και τελευταία, μέχρι χτες) φορά που βρέθηκα στην Ακρόπολη. Φαντάζομαι ότι ήταν σε μία από εκείνες τις σχολικές εκδρομές, που όπως κάθε παιδί, κι εγώ έδινα περισσότερη σημασία στην ΕΚΔΡΟΜΗ, παρά στην ελληνική ιστορία που ήταν σχεδόν προσωποποιημένη μπροστά μου. Τότε, συγκαταλεγόμουν ανάμεσα σε εκείνους που θεωρούσαν ότι ο Παρθενώνας είναι η Ακρόπολη, αγνοώντας ότι στον ιερό βράχο, υπάρχουν πολλά ακόμη κατάλειπα της αρχαίας ιστορίας (και της αρχαίας θρησκείας) των Ελλήνων. 

Ε λοιπόν, να που επέστρεψα. Και άφησα τον ενήλικο πια εαυτό μου να περιπλανηθεί ανάμεσα σε επιβλητικά, ακόμη, αρχαία μνημεία, ανθρώπινα κατασκευάσματα που άντεξαν και αντέχουν στο πέρασμα των αιώνων και που γίνονται αντικείμενο θαυμασμού από επισκέπτες που έρχονται από όλο τον κόσμο... Τόσο στον λόφο, όσο και στο υπέροχο Μουσείο της Ακρόπολης, που παραδέχομαι ότι δεν είχα επισκεφθεί (γιατί μάλλον δεν φανταζόμουν πόσο υπέροχο είναι!) δεν σταμάτησα να μουρμουρίζω δύο λέξεις: "σπουδαία πράγματα". 

Κι όσο κι αν έχω κι εγώ, όπως όλοι, απογοητευτεί από τις δυσάρεστες συνθήκες στις οποίες σήμερα έχουμε καταλήξει να ζούμε, αυτές οι εικόνες (σε συνδυασμό με τους πρόσφατους Ολυμπιακούς Αγώνες, που επίσης, μου προξένησαν συναισθήματα υπερηφάνειας και συγκίνησης) με έκαναν να ξανασκεφτώ τις τάσεις φυγής, απαξίωσης της χώρας μας και των επιτευγμάτων μας και όλα αυτά τα δυσάρεστα που μας έκαναν να ξεχάσουμε, όχι μόνο την ιστορία μας, αλλά και το πιο αυτονόητο όλων: αυτό τον ουρανό. 

I do not remember when was the first (and last until last Sunday) time I visited the Acropolis. I guess it was at one of those school excursions, where -like any kid- I'd give more importance to the excursion itself, despite the fact that the Greek history was almost personified in front of me. Then, I was among those who believed that the Parthenon is the Acropolis, ignoring that on the sacred rock, there are still many ancient remains.

Well, I finally returned. And I let myself -as an adult this time- to wander among ancient monuments, human constructs that survived the test of time and are nowadays admired by visitors from all over the world... I fell in love with the hill and the magnificent Acropolis Museum, which I admit that I had not visited (probably because I did not imagine how wonderful it is!) During the visit I muttered two words: "great things".

And although I feel frustrated by the unpleasant conditions in which today we have come to live, these images (in conjunction with the recent Olympic Games, which also made me feel proud) made me rethink our achievements and all those nasty things that made us forget, not only our history, but the most obvious of all: this beautiful sky.