30 πράγματα που έμαθα πριν γίνω 30

1
Έχω ακόμη τους ίδιους ήρωες που είχα όταν ήμουν παιδί, κι αυτοί δεν αλλάζουν, ούτε πρόκειται να αλλάξουν ποτέ -κι αυτό είναι το μόνο σίγουρο από όσα γράφω εδώ. Μαμά και μπαμπά, σας ευχαριστώ! 

2
Μπορεί το συναίσθημα της μητρότητας να είναι ασύγκριτο, αλλά και το συναίσθημα του να αποκτάει παιδιά η αδερφή σου, που βγήκατε μαζί από την ίδια κοιλιά με διαφορά τριών λεπτών, επίσης είναι ασύγκριτο... Γιατί ξαφνικά, έχεις ακόμη έναν σημαντικό λόγο να προσπαθείς να γίνεις καλύτερος. Αυτά τα μικρά πλάσματα, που περιμένουν από εσένα να τους δείξεις τον (όμορφο) κόσμο. 

3
Όλα είναι στο μυαλό μου. Τίποτα δεν αλλάζει αν δεν αλλάξω εγώ τον τρόπο που το βλέπω ή το αντιμετωπίζω, και τίποτα δεν μπορεί να με πονέσει περισσότερο από τους δικούς μου φόβους και τις δικές μου αρνητικές σκέψεις. Τις περισσότερες φορές που έκλαψα -και δεν ήταν λίγες- αυτό που είχα στο μυαλό μου ήταν μεγαλύτερο και εντονότερο από αυτό που στην ουσία είχα να αντιμετωπίσω. Οι κρίσεις πανικού είναι γέννημα θρέμμα του μυαλού. "Και αυτό θα περάσει", όπως λέει η mm.

4
Ε ναι, λοιπόν, δεν μπορώ να αλλάξω τον κόσμο. Δεν μπορώ να προγραμματίζω και να ελέγχω τα πάντα, ούτε στον εαυτό μου, ούτε στους γύρω μου (σκληρό, ε;). Δεν υπάρχει τελειότητα, ούτε απόλυτη δικαιοσύνη. Μόνο οι ευπροσάρμοστοι, και όσοι δεν προσπαθούν να κολυμπήσουν κόντρα στο ρέμα, επιβιώνουν.   

 5
Η υγεία -ψυχική και σωματική- δεν είναι δεδομένη- είναι ΤΥΧΗ, πολύτιμη και ανεκτίμητη. Κι όσο περνάει από το χέρι μας να τη φροντίζουμε, πρέπει να το κάνουμε. Δεν υπάρχει ούτε τόσος χώρος μέσα μας για άγχος και εμπόδια, ούτε και τόσος χρόνος έξω από εμάς για να ζήσουμε όλα όσα ονειρευόμαστε. 

6
Μπορείς, με καλή θέληση και προσπάθεια, χωρίς άγχος, αλλά με ειλικρίνεια και δοτικότητα, να έχεις τους ίδιους φίλους που είχες ως παιδί. Αυτούς με τους οποίους έκανες τις πρώτες σου τρέλες, τα πιο αστεία ξενύχτια και παρά τις αλλαγές στα δεδομένα, στα προγράμματα και τις υποχρεώσεις όλων, να τους βλέπεις όπως ακριβώς τους έβλεπες πάντα -παιδιά-, κι εκείνοι να σε δικαιολογούν και να μην παρεξηγούνται με τίποτα, γιατί... "έτσι ήσουν πάντα". 

7
Δεν έρχονται πολλοί ακόμη φίλοι στο πέρασμα των χρόνων. Ούτε είσαι όσο δημοφιλής θα ήθελες ή νόμιζες πως ήσουν. Αυτοί που θα έρθουν όμως, και θα γνωρίσουν απευθείας τον ενήλικο εαυτό σου, έρχονται με άλλη καθαρότητα, αρκεί να τους δεις κι εσύ καθαρά. Σε μια εποχή που τα social media δίνουν την ψευδαίσθηση πως είμαστε Πρόεδροι Δεκαπενταμελούς, εκείνοι έρχονται με όλη τους την αγάπη να σου θυμίσουν ότι τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τις κουβέντες σας, τις γκρίνιες σας, τις συναντήσεις και τα γέλια σας. Απλά τίποτα. 

8
Οι πιο δύσκολες επικοινωνιακά στιγμές σου έχουν προέλθει από ένα τηλέφωνο, παραδέξου το. Ένα μήνυμα που δεν απαντήθηκε, μία κλήση που δεν έγινε στην ώρα της, μια φωτογραφία στο Facebook που παρεξήγησες, ένα check-in στο οποίο δεν προσκλήθηκες, και άλλα πολλά. Επίσης, αυτές οι παρεξηγήσεις που έγιναν πίσω από μία οθόνη, ήταν αυτές που λύθηκαν (αν λύθηκαν) και δυσκολότερα. Συναντήσου, μίλα, κοιτάξου στα μάτια. 
  
9

Η δουλειά μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως φάρμακο αλλά και ως δηλητήριο. Μπορεί να αισθανθείς δημιουργικός αλλά και "ανώτερος". Μπορεί να ξεχάσεις την πραγματική ζωή και τους πραγματικούς ανθρώπους, την οικογένειά σου ή τους φίλους σου, και να ζεις σε ένα σύμπαν, στο οποίο ως απόλυτος κυρίαρχος, δεν σταματάς να δουλεύεις νομίζοντας πως ικανοποιείς μια φιλοδοξία και μια ικανότητα που έχουν μόνο οι εκλεκτοί. Όλοι είμαστε εκλεκτοί. Και στο τέλος της μέρας, ακόμη κι αν τα έχεις δώσει όλα, νομίζοντας ότι θα κατακτήσεις μια δική σου υποτιθέμενη κορυφή, είναι απλά μια δουλειά που καλό θα ήταν να αγαπάς γιατί -αν είσαι τυχερός- θα την κάνεις για πολλά πολλά χρόνια. 

10 

Υπάρχει ανταγωνισμός. Υπάρχει κόσμος που δεν βλέπει τίποτα άλλο πέρα από τον στόχο του (και το πιθανότερο είναι πως με αυτό τον τρόπο θα τον πετύχει κιόλας). Υπάρχει κόσμος που μπροστά στην επαγγελματική καταξίωση ξεχνάει να αγαπήσει. Υπάρχει κόσμος που στο μεγάλο χτύπημα αυτής της κρίσης αναρωτιόταν πώς θα ζει σε μία χώρα στην οποία δεν κυκλοφορεί πια η Vogue. Αν διακρίνεις αυτά τα χαρακτηριστικά, βάλτο στα πόδια. 

11
Θα δεις πολλούς να εξελίσσονται ή να ανέρχονται, από αυτούς -ξέρετε- που τους αγαπάνε όλους και είναι φίλοι με όλους, και ζουν σε ένα ροζ, λένε, συννεφάκι, τόσο γλυκούληδες και τόσο υποκριτές. Και δεν θα συγκριθείς μαζί τους βάση της αξίας σου ή της ειλικρίνειάς σου -μην μπεις καν στον κόπο. Ανήκουν στην ίδια κατηγορία με εκείνους που δεν έχουν κανέναν ηθικό φραγμό. Ίσως ακούγεται ρομαντικό, αλλά το είδα να συμβαίνει: Η ιστορία τους αποκαθηλώνει όλους στο τέλος, πίστεψέ με. Και όσοι πραγματικά αξίζουν, κάποια στιγμή ανταμοίβονται. 

12
Το Red Studio υπήρχε πριν από το Instagram και την άνοδο των Bloggers. Ξεκίνησε χωρίς κοινό, με αληθινές σκέψεις, ιστορίες και εικόνες, χωρίς πρότυπα μεγάλα και χωρίς κανένα κέρδος -το επισημαίνω γιατί καμιά φορά ξεχνάμε πως σημασία έχει αυτό που δημιουργούμε ή χτίζουμε να το κάνουμε με αγάπη, κι αυτά που γράφουμε να τα πιστεύουμε και να σημαίνουν κάτι για εμάς εκείνη τη στιγμή. Άλλωστε, τα μπλογκς έτσι ξεκίνησαν: με άποψη.

13 
Η καλύτερη συμβίωση στη δεκαετία των 20s σου είναι με τις αδερφές σου. Ακόμη κι αν καθεμία ακολουθεί το πρόγραμμά της και μπορεί να υπάρξουν μέρες που δεν συναντιέστε καν, ή αν διαφωνείτε ή μπλέκετε τα ρούχα σας, ξέρεις πως είναι και θα είναι πάντα ΕΚΕΙ για σένα -ακόμη κι από το άνω κάτω δωμάτιο. Κι αυτό -ειδικά στα δύσκολα- είναι ανακουφιστικό. 

14
Η μεγαλύτερη επένδυση που μπορείς να κάνεις, όπως και το καλύτερο δώρο στον εαυτό σου, είναι να ταξιδεύεις. Θα θυμάμαι για πάντα την ημέρα που η πρώτη μου αίτηση διαπίστευσης στο Φεστιβάλ Καννών έγινε δεκτή και άνοιξε μία πύλη υπέροχων ταξιδιών στη Γαλλική Ριβιέρα, τη Βενετία και το Βερολίνο, και στη συνέχεια, και σε άλλα μέρη της Ευρώπης, ανεξάρτητα ή και σχετικά με τον κινηματογράφο και τις Τέχνες. 

15 
Στην επιτυχία σου αυτοί που χαίρονται για σένα και το δηλώνουν ανοιχτά είναι μετρημένοι στα δάχτυλα των δύο χεριών σου. Αντίθετα, οι εξαφανίσεις που θα μετρήσεις όσο προχωράς και εξελίσσεσαι πολλαπλασιάζονται σε κλάσματα δευτερολέπτων.  

16
Δεν μπορεί να σε αγαπούν όλοι, ούτε να συμπαθούν, ούτε να σε θαυμάζουν. Αν το πιστεύεις ή προσπαθείς να το κάνεις να συμβεί, ξεπέρασέ το. 

17
Η οργή είναι και επίσημα θανάσιμο αμάρτημα.  

18
Ακόμη κι αν υπάρχουν πράγματα για τα οποία μετανιώνεις, αυτά είναι που σε έφεραν εδώ που είσαι, σε έκαναν να απομυθοποιήσεις ανθρώπους και καταστάσεις, σχέσεις ή συναντήσεις και να εκτιμήσεις άλλες, καλύτερες, πιο πλούσιες. Ακόμη και για όσα με στεναχώρησαν μέχρι τώρα και με έκαναν να ρίξω μαύρο δάκρυ ή να βλέπω για καιρό εφιάλτες, τώρα είμαι ευγνώμων που τα έζησα -και το εννοώ. 

19 
Η ζωή σου φέρνει αυτά που έχεις ανάγκη την κάθε στιγμή, γιατί αυτά προσελκύεις και σε αυτά αφήνεσαι. Κι αν αγαπάς τον εαυτό σου και θέλεις να αγαπηθείς, θα αγαπηθείς. Κι αυτός που περιμένεις θα έρθει να σε βρει. 

20 
Στις σχέσεις σου (πάσης φύσεως) καλό είναι να ταιριάζεις στα γούστα, μα εξίσου σημαντικό είναι να ξέρεις να τσακωθείς. Στον τσακωμό φαίνονται όλα. Έχουν ξεκαθαριστεί φιλίες μου από έναν τσακωμό, έχουν βελτιωθεί σχέσεις και συνεργασίες ή έχω στραπατσαριστεί εγώ η ίδια. Δεν έχει σημασία. Με τους ανθρώπους που ταιριάζεις στη ζωή αυτή, ταιριάζεις και στο πώς τσακώνεστε. 

21
Ναι, πάντα υπάρχουν εκείνες οι στιγμές που νομίζεις ότι τα όνειρά σου είναι ουτοπικά. Κι έτσι πρέπει να είναι. Αυτή είναι μία από τις πιο ρομαντικές αλήθειες που μας έλεγαν ως παιδιά, και την οποία εξακολουθώ να πιστεύω και να υποστηρίζω, ακόμη και σε αυτή την εποχή που μέχρι και τα όνειρα σχεδόν φορολογούνται.  

22
Στα 20 μου έλεγα ότι μέχρι τα 30 μου θα έχω παντρευτεί και θα έχω κάνει οικογένεια. Τα σχέδια είναι μάλλον περιττά σε περιπτώσεις καρδιάς, τύχης, ζωής. Θέλω -κι αυτό είναι κάτι που δεν έχω καταφέρει μέχρι τώρα- να ζω την κάθε μέρα χωρίς καμία σκέψη για την επόμενη μέρα, εβδομάδα, χρονιά, δεκαετία. Η ζωή με προλαβαίνει.  

23
Μοναδική πηγή απογοητεύσεων είναι οι μεγάλες προσδοκίες. Όταν δεν περιμένεις τίποτα, ούτε από τον εαυτό σου, ούτε από τους άλλους, ούτε από τη ζωή ή το σύμπαν που "συνομοτεί", έχεις περισσότερες πιθανότητες να μην πέσεις πονέσεις μετά. Πάντα περίμενα πολλά, πίστευα ότι τα άξιζα, φανταζόμουν μια κρυφή δικαιοσύνη, και άλλα τέτοια. Eπίσης, περίμενα από τους άλλους να είναι αυτό που είχα εγώ στο μυαλό μου ότι είναι, ή αυτό που θα ήθελα να είναι. Τώρα προσδοκώ να πάψω να προσδοκώ.  

24
Τα κατοικίδια θέλουν μεγάάάάλη φροντίδα. Και είναι σχεδόν μαθηματικά βέβαιο ότι σε κάνουν να κλάψεις πολύ.  

25
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Καιρός (!) να ακούσω κάτι που μου είχε επισημάνει πολύ συνοπτικά πριν από χρόνια ο μπαμπάς μου: "Είσαι πολύ καλό παιδί, αλλά μιλάς πολύ". 

26
Η παρόρμηση μπορεί να είναι ριψοκίνδυνη, αλλά μπορεί να σε οδηγήσει σε αποφάσεις που θα σου προσφέρουν εμπειρίες που θα θυμάσαι σε όλη σου τη ζωή, και παρόλο που αν γυρνούσε ο χρόνος πίσω ίσως να μην τις επαναλάμβανες, θα έχεις ιστορίες να λες στα παιδιά σου ή στα εγγόνια σου. 

27
Η γυμναστική είναι απαραίτητη. 

28
Δεν είμαι το κέντρο του σύμπαντος. Δεν περιστρέφονται τα πάντα γύρω από μένα, τα δικά μου προβλήματα ή τις δικές μου επιθυμίες και ανησυχίες. Ο κόσμος είναι μικρός, αλλά και πολύ μεγάλος ταυτόχρονα, κι εκεί έξω (πολύ κοντά μας) υπάρχουν ουσιαστικά βάσανα και αδικίες, πόνος, προβλήματα αλλά και χαμόγελα εκτίμησης πραγμάτων που εμείς θεωρούμε δεδομένα κάθε πρωί που ξυπνάμε.  

29
Οι αξίες που παίρνεις ως παιδί σε ακολουθούν για πάντα. Μην τις απαρνηθείς για να "ταιριάξεις" κάπου, ούτε για να πετύχεις κάτι. Το παιδί που μένει μέσα μας ξέρει τα σωστά βήματα κι ας κάνει λάθη.  

30
Δεν νιώθω μικρότερη από όσο είμαι. Νιώθω 30. Κουβαλώ όλα αυτά που έχω ζήσει μέχρι τώρα, είμαι αυτή που είμαι χάρη σε αυτά και δεν θα ήθελα να είμαι 20 χρονών, γιατί μου έλειπαν πολλά που τώρα τα έχω γνωρίσει και τα αγαπώ.