The Red Studio: Italy Tour: Cinque Terre

Το δεύτερο και τελευταίο μέρος αυτού του απίθανου ταξιδιού στην Ιταλία ήταν ο προορισμός που ονειρευόμουν τα τελευταία χρόνια να πάω -για να μην πω ότι από παιδί ονειρευόμουν ένα τέτοιο πολύχρωμο μέρος, απλά δεν ήξερα πού και ποιο είναι!-, το Cinque Terre (5 Τόποι). Το Cinque Terre απέχει μόλις δέκα λεπτά με το τρένο από το λιμάνι της La Spezia που με τη σειρά του, απέχει μία ώρα μόλις από την Πίζα. Τα πέντε χωριά εντάσσονται στην Λιγουρία, μέρος της Ιταλικής Ριβιέρας (συγκεκριμένα ανήκει στη Ριβιέρα Λεβάντε). Είναι παλιά ψαροχώρια, που εξελίχθηκαν σε τουριστικούς προορισμούς, χάρη στην ιδιαιτερότητα της τοποθεσίας τους, κάπου ανάμεσα σε θάλασσα και απότομους γκρεμούς. Πρόκειται για το Riomaggiore, τη Manarola, την Corniglia, την Vernazza και το Monterosso (al Mare). Μόνο το τελευταίο από αυτά δεν βρίσκεται επάνω σε γκρεμό και είναι το πιο εύκολα προσβάσιμο με αυτοκίνητο. Στα υπόλοιπα, το αυτοκίνητο το ξεχνάμε. Πρέπει να το παρκάρετε πολύ ψηλά, στην είσοδο του χωριού -που σημαίνει δύσκολο ανέβασμα στην επιστροφή. Τα 5 Χωριά ήταν πιο ωραία στην πραγματικότητα από ό, τι τα φανταζόμουν, και σίγουρα είναι πιο ωραία από τις φωτογραφίες που θα δείτε παρακάτω. Πολύ απλά γιατί οι εικόνες δεν μπορούν να αποδώσουν τη γενικότερη αίσθηση, την ατμόσφαιρα, το μέγεθός τους, την ακριβή τοποθεσία και τα μυστικά τους. Ας ξεκινήσουμε...

Riomaggiore

To πρώτο χαμόγελο της ευτυχίας, κατά την άφιξή μας στο πρώτο χωριό, όπου μείναμε. Οι πολλές αποσκευές σε αυτό το ταξίδι δεν συνίστανται, καθώς είναι πολλά -πάρα πολλά- τα σκαλοπάτια και οι ανηφόρες που πρέπει να ανέβεις. Επίσης, δεν συνίστανται τα πέδιλα που φοράω στην πρώτη ημέρα -δεν ήξερα- γιατί υπάρχει κίνδυνος να στραμπουλήξεις το πόδι σου -μιλώ εκ πείρας. Οι περισσότεροι επισκέπτες, άλλωστε, έρχονται αποκλειστικά για να κάνουν πεζοπορία και να διασχίσουν πεζοί την περιοχή του Cinque Terre -το προστατευόμενο από την UNESCO Cinque Terre National Park. Κάθε χωριό απέχει περίπου 5 λεπτά με το τρένο από το επόμενο. Μάλιστα, σε κάποια ψηλά σημεία τους, μπορούμε να διακρίνουμε στον ορίζοντα δεξιά και αριστερά μας τα υπόλοιπα χωριά. Με τα πόδια, ωστόσο, μια πεντάλεπτη διαδρομή ανάμεσα σε δύο χωριά, αγγίζει τη μιάμιση ώρα.

Το λιμανάκι του Riomaggiore. Ναι, είναι τόσο μικρό.

Κι εδώ εικόνες του χωριού, έτσι όπως φαίνονται από το χαμηλότερο σημείο του, το λιμάνι.

Οι επισκέπτες -σχεδόν σε όλα τα χωριά- κάνουν μπάνιο και ηλιοθεραπεία σε αυτά εδώ τα βράχια, που δεν είναι τόσο αιχμηρά όσο φαίνονται. Υπάρχουν πολλά επίπεδα σημεία. Και φυσικά, πρέπει να είσαι λάτρης της βουτιάς, γιατί κανονική παραλία δεν θα δεις, παρά μόνο στο Monterosso.

Μετά το κατέβασμα, ξεκινάει το ανέβασμα προς την πλευρά του κάστρου, που βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του χωριού.

Ενδιάμεσες στάσεις για να απολαύσουμε τη μαγευτική θέα. Πάνω αριστερά, η κεντρική οδός του Riomaggiore, Via Colombo.

Τελικά, αλλάζουμε διαδρομή και αποφασίζουμε να πάμε περπατώντας μέσω του Μονοπατιού της Αγάπης, όπως λέγεται, στο επόμενο χωριό, τη Manarola. Το μονοπάτι, όμως, εδώ και δύο περίπου χρόνια, είναι κλειστό λόγω επικινδυνότητας.

Συνεχίζουμε περιφερειακά του χωριού και φτάνουμε ακριβώς πάνω από τον σταθμό του τρένου. Εδώ βρίσκεται και το μοναδικό ασανσέρ του Riomaggiore -περισσότερο χρήσιμο είναι όταν θέλεις να ανέβεις από τον σταθμό προς το πάνω μέρος του χωριού- όπου πληρώνεις ένα μικρό ποσό (νομίζω 0,80 το άτομο) για να το χρησιμοποιήσεις.

Manarola

Για πολλούς αυτό είναι ένα από τα καλύτερα χωριά του Cinque Terre. Έχει πιο ρομαντικά χρώματα και περισσότερο χώρο στο λιμανάκι του για μπάνιο.

Ιδού και οι κολυμβητές. Οι πιο τολμηροί έκαναν βουτιές από τα πιο ψηλά σημεία των βράχων.

Κι αυτό εδώ είναι το ωραιότερο σημείο για να βγάλεις μία φωτογραφία ολόκληρου του χωριού. Τόσο μικρό, κι όμως τόσο υπέροχο.

Corniglia

Στην Corniglia -για την ακρίβεια, στον σταθμό της- φτάσαμε λίγο πριν από τη δύση του ηλίου. Χρειάστηκε να περπατήσουμε περίπου ένα χιλιόμετρο, μέχρι τους πρόποδες του βουνού στο οποίο βρίσκεται το χωριό και στη συνέχεια να ανέβουμε περίπου 377 (?) σκαλοπάτια -η σκάλα ονομάζεται Lardarina- μέχρι να φτάσουμε επάνω -σε αυτό το σημείο, ένα αυτοκίνητο θα ήταν χρησιμότερο, καθώς περιφερειακά φτάνεις απευθείας στο χωριό). Με δυο τρεις στάσεις, για βαθιές ανάσες, φτάσαμε τελικά, όταν είχε νυχτώσει. Η Corniglia είναι χτισμένη σε ύψος 100 μ. πάνω από μία απομονωμένη παραλία.

Τα περισσότερα μαγαζάκια ήταν κλειστά, αλλά όσα ήταν ανοιχτά έστελναν προς πάσα κατεύθυνση μυρωδιές και χρώματα. Τα εστιατόρια -που προσέφεραν κυρίως πιάτα με θαλασσινά- ήταν γεμάτα κόσμο.

Με μια αναμονή μίας ώρας μέχρι να έρθει το "προγραμματισμένο" τρένο της επιστροφής, γυρίσαμε στο Riomaggiore για κρασί και ποικιλία τυριών - αλλαντικών. Η τιμή για ένα ποτήρι κρασί είναι 3 ευρώ, ενώ για μια μπύρα 2 ευρώ.

Vernazza

Αυτό είναι το πιο δημοφιλές χωριό του Cinque Terre, και όχι άδικα. Επίσης, μαζί με το Monterosso είναι τα δύο παλιότερα χωριά της περιοχής. Έχει μαγευτική θέα και πολύ ωραία νερά για μπάνιο. Αξίζει να επισημάνω πως για τις φωτογραφίες αυτές από ψηλά, χρειάζεται άφθονο ανέβασμα (124 απότομα σκαλοπάτια) και αντοχή, ενώ επειδή πρέπει να μπεις στο Cinque Terre National Park για να τις τραβήξεις, πληρώνεις εισιτήριο εισόδου 7,50 ευρώ το άτομο.

Ώρα για μπάνιο!

Να και ο φωτογράφος!

Όχι, δεν πήγα βαμμένη και με κοσμήματα να κολυμπήσω. Για την ακρίβεια, δεν είχα σκοπό να κολυμπήσω καν. Το προηγούμενο βράδυ είχε βρέξει πολύ και δεν είχαμε καν πάρει τα μαγιό μας μαζί. Αγοράσαμε εκεί.

Κι εδώ η ωραιότερη θέα...

Monterosso

Aυτό είναι το τελευταίο από τα πέντε χωριά, με τις περισσότερες τουριστικές παροχές, πιο εύκολη πρόσβαση, αλλά -κατά τη γνώμη μου- χωρίς την ιδιαιτερότητα των προηγούμενων τεσσάρων. Η παραλία στο μεγαλύτερο μέρος της είναι οργανωμένη.

Πίσω μου, στο βράχο, σκαλισμένο το άγαλμα του Ποσειδώνα, που πραγματικά, αν δεν πλησιάσεις αρκετά, μπορεί να μην το δεις καν. Η περιοχή ονομάζεται The Giant (Ο Γίγαντας). Το άγαλμα -που υπολογίζεται στα 14 μέτρα!- δημιούργησε ο Arrigo Minerbi το 1910.

Ωστόσο, όπως προείπα, ακόμη κι εδώ, δεν είναι λίγοι εκείνοι που προτιμούν να κάνουν ηλιοθεραπεία στα βράχια.

Αφού την περπατήσαμε ολόκληρη την παραλία, φτάσαμε την ωραιότερη ώρα -λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα- στο ωραιότερο σημείο της, από όπου φαίνεται ολόκληρη. Μπροστά στο βράχο, γινόταν μία σέξι φωτογράφηση.

Επιστροφή στο Riomaggiore

Tην τελευταία μέρα περάσαμε στο Riomaggiore, τρώγοντας παγωτά, κάνοντας βόλτες και παρατηρώντας του κατοίκους, όπως αυτόν εδώ -τον "Αστερίξ", που ήταν ιδιοκτήτης ταβέρνας σε κεντρικό σημείο του χωριού. Κάτω, δύο κυρίες, συζητούν έξω από τουριστικό κατάστημα.