Ερωτικές Ιστορίες: Τρεις ευκαιρίες

Για κάποιους οι ευκαιρίες είναι σαν τις ζαριές. "Ας ρίξουμε άλλη μία, θα φέρουμε καλύτερη ζαριά". Και πάμε ξανά. Και ξανά. Και ξανά. Και η καλή ζαριά (συνήθως, χωρίς να είμαστε απόλυτοι) δεν έρχεται -τουλάχιστον όχι όταν την περιμένουν.

Για κάποιους άλλους οι ευκαιρίες είναι σαν το αστέρι που πέφτει. Αν δεν προλάβεις να κάνεις την ευχή εκείνη τη στιγμή, πάει, το έχασες. Τι δεύτερη και τρίτη και τέταρτη προσπάθεια μου λες; 
Αφού δεν πέτυχε η πρώτη, τι θα αλλάξει; 

Και υπάρχει κι αυτή η ενδιάμεση κατηγορία ατόμων, που δίνει-και-δεν-δίνει ευκαιρίες, που μάλλον δεν αντιμετωπίζει καν ως ευκαιρίες τις κινήσεις επανασύνδεσης, ούτε τις προσπάθειες να λειτουργήσει το ελαττωματικό "μηχάνημα". (Ξέρω, ακούγεται κυνικό να αποκαλεί κανείς "μηχάνημα' μια σχέση, ένα συναίσθημα, μία τρυφερή σύνδεση μεταξύ δύο ατόμων. Μα κάπως έτσι δεν είναι αντιμετωπίζουμε οι ίδιοι τις σχέσεις μας όταν λέμε "θα φτιάξουν τα πράγματα" ή "θα αλλάξουν τα πράγματα"; Ως πράγματα!)

Η Β και ο Η ανήκουν στην τρίτη κατηγορία. Δεν κατάφεραν -παραλίγο να γράψω "απέτυχαν" αλλά είναι βαρύγδουπο, όπως και γενικά οι όροι επιτυχίας και αποτυχίας στις ανθρώπινες σχέσεις, τις τόσο περίπλοκες και τόσο απλές ταυτόχρονα- να κολλήσουν τα κομμάτια τους. Να σας εξηγήσω πώς είχαν (έχουν) τα συμβάντα: γνωρίστηκαν μέσω ενός κοινού χόμπι, ενώ βρίσκονταν και οι δύο σε άλλες σχέσεις που φαινομενικά τους ικανοποιούσαν. Μόνο όταν βρεθείς μπροστά σε αυτό που πραγματικά επιθυμείς, συνειδητοποιείς ότι αυτό που είχες δεν ήταν ακριβώς αυτό που θέλεις. Κάτι τέτοιο τους συνέβη. 

Το παραδέχτηκαν. Η Β ήθελε να κολλήσουν τα κομμάτια τους και εύκολα αποσυνδέθηκε από το προηγούμενο κομμάτι στο οποίο είχε δώσει ψυχή και κορμί. Ο Η δεν μπόρεσε (δεν ήθελε, δεν ήταν έτοιμος;) να κάνει το ίδιο. Την κράτησε στην αναμονή των καλύτερων ημερών, των δικών τους ημερών, που θα έρχονταν, ναι, ήταν σίγουρος πως θα έρχονταν, ας έκανε μόνο λίγη υπομονή. Η Β έκανε υπομονή. Και ουφ, τι ανακούφιση, πέρασαν οι ημέρες και -επιτέλους- το κεφάλαιο "παρελθόν" είχε κλείσει και για τους δύο. Πριν προλάβει όμως καλά-καλά να ανοίξει τα χέρια της και την καρδιά της και να κολλήσει με τη δική του καρδιά και τη δική του αγκαλιά, εκείνος έκανε πίσω. Δεν ήταν σίγουρος τελικά, μάλλον το "παρελθόν" δεν έμενε εύκολα στο παρελθόν, δεν μπορούσε, δεν ήθελε να την πληγώσει, καταλαβαίνετε, ήθελε να σκεφτεί αλλά να μην την χάσει... 

Και δεν την έχασε. Την πόνεσε όμως. Γύρισε στα χόμπι της και τους ανθρώπους της και έκλαψε πολύ, έκλαψε γιατί δεν πρόλαβε να χαρεί, δεν πρόλαβε να γνωρίσει, δεν πρόλαβε να κολλήσει, έκλαψε γιατί ήθελε να δώσει, δεν ήθελε να πάρει, ας την άφηνε μόνο να δώσει. Και ο καιρός πέρασε και ο Η επέστρεψε παρακαλώντας για μία δεύτερη ευκαιρία -είχε καταλήξει πια, αυτήν ποθούσε, αυτήν αγαπούσε, αυτήν ήθελε να βλέπει το πρωί όταν ανοίγει τα μάτια του και το βράδυ να της λέει καληνύχτα. Αυτήν. Αχ, ας του έδινε μόνο μια ευκαιρία ακόμη, να κολλήσουν τα κομμάτια τους, που φώναζαν δυνατά, σχεδόν απαιτούσαν, να ενωθούν. Και ενώθηκαν. 

Δεν ήταν για πολύ, ούτε αυτή τη φορά. Ξημέρωσε άλλη μία ημέρα που ο Η δεν ήταν καλά. Δεν αισθανόταν καλά. Σαν να ήταν άρρωστος. Σαν να μην μπορούσε να βγάλει τη μέρα μαζί της, σαν να μην του ήταν αρκετό τελικά να ξυπνάει και να κοιμάται βλέποντας το πρόσωπό της. Να, ήταν μεγάλος, εκείνη μικρή, ήθελε να προχωρήσει διαφορετικά και να, πώς να της το πει, το "παρελθόν" του ήταν εκείνο που του έδειχνε πιο καθαρά το "μέλλον" του. Έκαψε τη δεύτερη ευκαιρία, κι εκείνη τον άφησε να ακολουθήσει τις στάχτες αυτής της φωτιάς. Ίσως τον έβρισε, ναι, για πρώτη φορά νομίζω, τον έβρισε.  

Χωρίστηκαν, πόνεσαν, έκλαψαν. 

Εκείνη γιατί δεν μπορούσε να θυμηθεί τις καλές, κοινές τους στιγμές, αλλά μόνο τον πόνο που της είχε προκαλέσει. Προσπαθούσε να θυμηθεί πώς ήταν όταν την αγκάλιαζε, πώς ήταν όταν γελούσαν μαζί, όταν διασκέδαζαν μαζί, αλλά μάταια. Δεν θυμόταν. Εκείνος γιατί την αγαπούσε αλλά οι αναστολές του και τα παιχνίδια του μυαλού του ήταν μεγαλύτερα από τα εμπόδια που θα μπορούσαν να βάλουν οι "συμβάσεις" της υπάρξεις ενός τρίτου προσώπου ή μιας ηλικιακής διαφοράς. 

Η Β τον αγαπάει ακόμη. Ναι, θα του έδινε και τρίτη ευκαιρία αν τη ζητούσε. Ή ακόμη και χωρίς να τη ζητήσει -θα του την προσέφερε εκείνη, θα του την έδινε, θα τολμούσε να ξαναζήσει μαζί του, έτσι για να θυμηθεί πώς ήταν να είναι μαζί του. 

Ο Η. την αγαπάει ακόμη. Ναι, θα ήθελε να είναι μαζί της, να βλέπει ξανά το πρόσωπό της όταν ξυπνάει και πριν κοιμηθεί, σχεδόν το φαντασιώνεται τα βράδια, τόσο που τελικά προτιμάει να μην ξυπνήσει από τη σκέψη της, να μην της ζητήσει άλλη μία ευκαιρία, να μην τη συναντήσει καν ξανά, να μην προσπαθήσει για τρίτη φορά να κολλήσει τα κομμάτια.  

Δεν μιλούν για επανασύνδεση, ίσως μόνο για... σύνδεση. 

Κι άλλες ερωτικές ιστορίες
Σαρκοφάγο ζώο

Να με θαυμάζεις

Το πάμε σοβαρά

Κάτι δικές μου

Τι θα πει timing;

Παραλίγο Μαζί

Let Go

Στην Καρέκλα του Σκηνοθέτη

Θάρρος ή Αλήθεια;

Συγκρουόμενα Οχήματα

Μια Χλιαρή ιστορία

Εκδίκηση

Άλλαξα

Ο πόλεμος δύο ερωτευμένων

Μια ιστορία για τον έρωτα και το αύριο