Meeting Michel Gondry #interview

Ξέρω, κι εσύ τον αγαπάς για την Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού. Κι εγώ. Και ξέρω ότι αυτό που θέλεις να μάθεις είναι αν θα υπάρξει κάτι αντίστοιχα δυνατό για εμάς, το σινεφίλ κοινό του, στο μέλλον. Δεν ξέρω. Για την ώρα, ο Michel Gondry έχει δημιουργήσει ένα ντοκιμαντέρ κινουμένων σχεδίων -Is the man who is tall happy?- για τον 85χρονο  φιλόσοφο, γλωσσολόγο και ακτιβιστή Noam Chomsky (μία animated κουβέντα μεταξύ των δυο, για την ακρίβεια) και με αφορμή αυτό μίλησε στον Τύπο -και σε μένα προσωπικά- στο φεστιβάλ Βερολίνου. Και είπε πολλά ωραία. 

* * * * * * * * * * * 

Για τον Noam Chomsky: Αυτός ο άνθρωπος με εντυπωσίασε πολύ με το έργο του. Σε μία από τις συναντήσεις μας του είπα: «Αισθάνομαι πως κάτι δεν συνδέεται σωστά σε αυτή την ταινία». Κι εκείνος μου είπε: «Θα πρέπει εσύ να είσαι αυτός που θα παρουσιάσει το ντοκιμαντέρ στο κοινό. Ο ήχος της φωνής σου σε κρατά σε επαφή με το κοινό σου». Έτσι αποφάσισα να συμμετάσχω περισσότερο σε αυτό το ντοκιμαντέρ με τη φωνή μου. Ήμουν αυτός που ήμουν. Κάποιες φορές ντροπαλός, κάποιες φορές πιο επιθετικός ώστε να μάθω αυτό που θέλω, κάποιες άλλες είχα πρόβλημα επικοινωνίας. Του είπα: «Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο από το να με εμπιστευτείς».

Για τις κοινές απόψεις τους: Πάντα προσέχει τις πηγές του, ποτέ δεν πιστεύει αυτό που του λέει ο κόσμος χωρίς να το τσεκάρει. Μοιράζομαι αρκετές από τις απόψεις του, με έχει επηρεάσει γιατί είναι μεγάλος στοχαστής, φιλόσοφος, ακτιβιστής. Αρκετές φορές διαφωνήσαμε αλλά πραγματικά πιστεύω ότι η δουλειά του είναι πολύ σημαντική και μπορεί να βοηθήσει τον κόσμο, μπορεί να τους ανοίξει τα μάτια. Αισθάνθηκα σε αρκετά σημεία όταν δούλευα το ντοκιμαντέρ ότι μπορούσα να τον έχω πιέσει να μου πει περισσότερα, αλλά βλέπετε, εγώ δεν είμαι επαγγελματίας δημοσιογράφος (γέλια) !

 Για την υπομονή: Βιαζόμουν πολύ να ξεκινήσω να δημιουργώ τα κινούμενα σχέδια. Άρχισα να οργανώνω το υλικό μου ώστε να είναι μία πλήρης ταινία και μετά ήξερα τι ακριβώς να σχεδιάσω. Στη συνέχεια, είχα τεράστια υπομονή. Μπορεί να περνούσαν μέρες μέχρι να ολοκληρώσω μία σκηνή. Έχω υπομονή όταν μου αρέσει κάτι, αλλιώς όχι. Ακόμη κι αν έχεις περάσει τρεις και τέσσερις ώρες για να φτιάξεις μία εικόνα, όταν βλέπεις ολοκληρωμένο το υλικό, ανταμείβεσαι. Δεν αισθάνεσαι ότι ο χρόνος σου ήταν χαμένος. Είναι παλιομοδίτικο, το ξέρω. Πιστεύω πως καθένας μας πρέπει να ασχολείται με αυτό που του δίνει χαρά και τον κάνει να νιώθει δημιουργικό ώστε να μην υποφέρει κάνοντας μια "δυσάρεστη" εργασία. Η δυσάρεστη εργασία, όπως το να τοποθετείς μπότες σε ένα κουτί, σε κάνει να παρακολουθείς διαρκώς τον δείκτη του ρολογιού και δεν μπορείς να το κάνεις για πάντα. Εννοώ πως όλοι χάνουμε την υπομονή μας όταν κάνουμε κάτι που δεν μας αρέσει.

 

Το άγχος: Ο Chomsky ήταν το πρώτο και πιο σημαντικό ακροατήριο αυτή της ταινίας μου. Περίμενα τη γνώμη του σαν να ήταν ο πατέρας μου. Ακόμη και όταν κάνω ένα βιντεοκλίπ αγχώνομαι πολύ για το αν θα αρέσει ή όχι στον καλλιτέχνη αυτό που ετοίμασα. Ο Τομ Γιορκ κάποτε είχε μισήσει ένα βίντεο που έκανα και πραγματικά ήθελα να το καταστρέψω. Μετά άλλαξε γνώμη. Θέλω να πω ότι δεν φτιάχνω κάτι μόνο για τον εαυτό μου, αλλά και για να ευχαριστήσω το άτομο που κάθε φορά εκπροσωπώ.

Για την οικονομική κρίση: Πληρώνουμε λάθη του παρελθόντος. Κοιτώντας πίσω, βλέπουμε ότι πολλά πράγματα από αυτά που έγιναν θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί. Θα μπορούσαμε να διορθώσουμε πολλά, με το να τα αποτρέψουμε από το να συμβούν. Δυστυχώς, δεν είμαι ο πλέον κατάλληλος για να κάνω σχόλια επάνω σε αυτό το θέμα. Έχω δυνατές απόψεις για πολλά θέματα, αλλά για να έχεις μια ισχυρή άποψη επάνω στο θέμα της κρίσης, πρέπει να είσαι πολύ καλός στην ιστορία κι εγώ δεν θυμάμαι καλά τα γεγονότα.

 

Προσεχείς συνεργασίες: Μόλις έκανα ένα βίντεο για τη μπάντα Metronomy και για τον μουσικό Stromae. Ακούω πολύ μουσική, ακούω καλλιτέχνες που μου αρέσουν αν και τις περισσότερες φορές δεν θυμάμαι καν τα ονόματά τους.

Τα πρόσωπα που θα ήθελε να συναντήσει: Θα ήθελα να κάνω μία ταινία για έναν καλλιτέχνη ή για έναν αστροφυσικό. Να κάνω ντοκιμαντέρ για τον Κουίνσι Τζόουνς θα ήταν σπουδαίο, γιατί ήταν ένας άνθρωπος που βρέθηκε από την τζαζ στην ποπ μουσική. Είναι και άλλοι καλλιτέχνες που θα ήθελα να συναντήσω αλλά παρατηρώ πως πεθαίνουν ξαφνικά και είναι τρομακτικό (γέλια)! Η αλήθεια είναι πως είχα την τύχη να γνωρίσω πολύ σημαντικούς ανθρώπους μέσα από τη δουλειά μου. Σίγουρα θα ήθελα να πάρω κι άλλες συνεντεύξεις από πολλούς, απλά οι περισσότεροι είναι ήδη νεκροί.

 

Ντοκιμαντέρ VS Ταινίες: Μου αρέσει να παρακολουθώ ντοκιμαντέρ, καμιά φορά περισσότερο και από τις ταινίες. Δεν μου αρέσουν όμως όταν προσπαθούν να σου περάσουν μία συγκεκριμένη ιδέα. Κάποια είναι πολύ επιτυχημένα αλλά προσπαθούν να αλλάξουν τα γεγονότα με το πώς τα προβάλλουν. Δεν θα αναφέρω ονόματα. Προσωπικά αισθάνομαι καθήκον -και αυτό σχετίζεται πάλι με τον θάνατο- να εκφράσω τον εαυτό μου και να διατηρήσω τη μνήμη κάποιου, κάνοντας ένα ντοκιμαντέρ.

 

Η ευτυχία: Όταν μου κάνουν την ερώτηση τι με κάνει ευτυχισμένο, δυσκολεύομαι. Μπορώ να μιλάω με άνεση για τη δουλειά μου, όχι όμως για κάτι τόσο προσωπικό. Ξαφνικά δεν ξέρω τι με κάνει ευτυχισμένο. Είναι πολλά. Βλέπω ταινίες, πηγαίνω στην εξοχή, ζωγραφίζω. Συναντώ ανθρώπους, δεν δίνω συνεντεύξεις (γέλια)! Δεν είμαι ευτυχισμένος όλη την ώρα, αλλά όταν είμαι  δημιουργικός, είμαι ευτυχισμένος. Όταν φτιάχνω κινούμενα σχέδια και δεν ξέρω σε τι εξελιχθούν, και μετά τα βλέπω να κινούνται σε μία οθόνη ως κάτι ολοκληρωμένο, αυτό με κάνει ευτυχισμένο. Από τότε που ήμουν παιδί αυτό μου άρεσε. Αυτό ήθελα να κάνω.

 

Δες περισσότερα εδώ