Θέατρο 51: Πριν από την φόνισσα

Η σκηνοθέτιδα Μαρία Φραγκή δημιούργησε έναν μικρό, συγκροτημένο, μελωδικό, λογοτεχνικό και ατμοσφαιρικό κόσμο, μέρος του ιδιαίτερου κόσμου του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, στο υπόγειο του Beton 7, με "συνοδοιπόρους" της 4 νέους ηθοποιούς που ανέλαβαν την (μεγάλη) ευθύνη να δώσουν ζωή σε τέσσερα διηγήματα του σπουδαίου λογοτέχνη. Η στοιχειωμένη κάμαρα, Η φωνή του δράκου, Οι μάγισσες και Το Νησί της Ουρανίτσας αποτέλεσαν κατά κάποιο τρόπο προπομπό της αριστουργηματικής νουβέλας Η φόνισσα. 

Στο επίκεντρο είναι και πάλι οι γυναίκες, πότε αδικημένες, πότε κατατρεγμένες, φοβισμένες, διαταραγμένες, κόρες, μητέρες, αδερφές, θείες, εγκυμονούσες, όλες τους σε θέσεις που η ανδρική φύση δεν επέτρεπε.  

Πέρα από τη γοητεία του ίδιου του θέματος της παράστασης, τουλάχιστον για τους λάτρεις της λογοτεχνίας και δη, της λογοτεχνίας του Παπαδιαμάντη, δεν μπορώ να παραβλέψω και τις πολύ ατμοσφαιρικές τεχνικές που χρησιμοποίησε η σκηνοθέτιδα, όπως είναι τα περιορισμένα, αλλά πολύ σωστά τοποθετημένα  στον χώρο αντικείμενα και οι βιντεοπροβολές. Οι ηθοποιοί μας αφηγούνταν τις ιστορίες τους στην καθαρεύουσα (έξτρα δυσκολία για εκείνους, και έξτρα 'ταξίδι' για τους θεατές).

**Έξτρα αναφορά, φυσικά, στην αγαπημένη μας και υπερταλαντούχα ηθοποιό Αννίτα Αδάμου (!), που αφηγήθηκε την πρώτη ιστορία, με υπέροχο τονισμό, εξαιρετική άρθρωση, ερμηνεία, κίνηση και τραγούδι, ενώ και οι υπόλοιποι -Τερψιχόρη Γκιόκα, Γιώργος Ρουστέμης και Νικολέτα Γκριμέκη- δεν ανταπεξήλθαν άψογα στις απαιτήσεις των ρόλων και των ηρώων τους. 

{...Η Αρετούλα έπαυσε να κλαίει. Δεν εφώναξε τον πατέρα της να έλθει να την επάρει στην βάρκαν πίσω. Ορμεμφύτως ησθάνετο ότι θα ήτο καλά εκεί. Εβάδισεν ολίγα βήματα, κι εκάθισεν όπισθεν υψηλών θάμνων, πλησίον ερειπίου τινός παλαιάς καλύβης, οπού εκρύπτετο από το βουνόν. Εις κανένα εκ των σπανίων διαβατών όσοι εβάδιζον προς τους αγρούς, ή επέστρεφον, δεν έδωκε σημείον ζωής, και κανείς δεν την ανεκάλυψε. Πλησίον του ερειπίου υπήρχε μικρά χαράδρα, όπου ίδρωνεν ολίγον νερόν. Εκεί έσκυψεν η Αρετούλα κι έπιεν, έφαγε τρέφλα, είδος τριφυλλίων ή αγρίας αντράκλας, τα οποία εφύτρωναν σιμά εις την μικράν φλέβα του νερού. Εκεί έμεινε κρυπτομένη όλην την ημέραν..} (Απόσπασμα από τη Στοιχειωμένη Κάμαρα)

Με τα λόγια της σκηνοθέτιδος: Ο Α. Παπαδιαμάντης διαθέτει την εμπειρία και την ευαισθησία που δημιουργεί την ανάγκη να γράψει για τις γυναίκες που γνώρισε, να μιλήσει μέσα από αυτές, να εκφράσει ακόμα και θέσεις που η ανδρική φύση και θέση δεν θα το επέτρεπε. Τα έργα που επιλέξαμε είναι από τα πιο χαρακτηριστικά αυτής της κατηγορίας και μας οδηγούν  στο κεντρικό θέμα της κοινωνικής ζωής μιας γυναίκας-τη μητρότητα- θέμα με το οποίο θα φθάσει στο ζενίθ της δημιουργίας του μέσα από τη «Φόνισσα». 

ΙΝΦΟ: Κάθε Δευτέρα-Τρίτη στις 21:00. Πύδνας 7, Βοτανικός τηλ. 210 7512625