Άπιστα Αρσενικά

Παρακολουθώντας την τελευταία ταινία του βραβευμένου με Όσκαρ για το "The Artist", Zean Dujardin,  με τίτλο Les Infideles (6+1 Απιστίες), σε θερινό κινηματογράφο, δεν έπαψα να αναρωτιέμαι αν τελικά, υπάρχει έστω και μία πιθανότητα να μην απιστήσει ένας άντρας στη σχέση του ή στο γάμο του. Όσο συμπαθής και γοητευτικός κι αν εμφανίζεται ο πρωταγωνιστής στις διαφορετικές ιστορίες της ταινίας, από μέσα μου μάλλον τον καταριόμουν, καθώς εκπροσωπούσε αυτό που κάθε γυναίκα εύχεται να μην της συμβεί ποτέ: να πέσει θύμα απιστίας. 

Ο Jean Dujardin και ο Gilles Delouche προβάλλουν το υποκριτικό -κωμικό κυρίως- ταλέντο τους, υποδυόμενοι πότε δύο κολλητούς αμετανόητους άπιστους φίλους και πότε δύο αγνώστους που συναντιούνται σε συνάντηση Ανώνυμων Απίστων. Τις ιστορίες σκηνοθετούν άντρες σκηνοθέτες, πλην μίας, η οποία ξεχωρίζει -κατά την προσωπική μου άποψη- γιατί χαρακτηρίζεται από ευαισθησία περισσότερο, παρά από χιούμορ (σκηνοθετεί η Emmanuelle Bercot). Και φυσικά, είναι η μοναδική ιστορία, η οποία "επιτρέπει" μέσα σε έναν γάμο, και στον άντρα, αλλά και στη γυναίκα να απιστήσουν. Και όπως έδειξε από τη ματιά της, μάλλον οι άντρες "τρέμουν" περισσότερο την ιδέα της απιστίας από τη σύντροφό τους. Αυτό, βέβαια, δεν τους εμποδίζει να απιστήσουν οι ίδιοι, με τη δικαιολογία ότι δεν υπήρξε συναίσθημα. 

Κατά την μονογαμική μου οπτική, και την ιδιοσυγκρασία μου ως Σκορπιού που θέλω να ανήκω και να μου ανήκουν, αν και γέλασα με τα καμώματα των δύο Γάλλων εραστών, θα προτιμούσα την επόμενη φορά, να παρακολουθήσω μία ταινία που να δείχνει ότι η Απιστία δεν είναι απλά μία Αρρώστια. Είναι μία Επιλογή. Μπορείς να την κάνεις, μπορείς και να μην την κάνεις. Είναι μία Πράξη που έχει, όπως όλες, ένα αντίκτυπο, ένα αποτέλεσμα και μία εξήγηση. Μπορεί να είναι στη φύση, όπως λένε, των αρσενικών, να αισθάνονται πως υπάρχουν διαρκώς προκλήσεις γύρω τους -και όντως, υπάρχουν ολοένα και συχνότερα-, όμως αυτό δεν επιτρέπει σε κανέναν, ανεξαρτήτως φύλου, να προδίδει την εμπιστοσύνη και την αγάπη του/της συντρόφου του/της.    

Και όχι, δεν είμαι τόσο ρομαντική, όσο ίσως φαίνεται από τα παραπάνω. Επειδή όμως οι προσωπικές σχέσεις γίνονται ολοένα και πιο δύσκολες (έως και σπάνιες), κι επειδή πολλοί απλά επιλέγουν να μην πάρουν την απόφαση να πουν "ναι" σε μία σχέση, προκειμένου να ζουν τη ζωή του έφηβου καρδιοκατακτητή, τουλάχιστον όσοι επιλέγουν να αφεθούν σε μία πραγματική ερωτική ιστορία, ας της δώσουν το περιθώριο να ξεκινήσει, να αναπτυχθεί και να τελειώσει (αν τελειώσει) με αξιοπρέπεια και αλήθεια.