Once Upon A Time

Σας έχω νέα: Η εποχή των βρικολάκων πέρασε. Εσείς, οι παλιότεροι αναγνώστες του red studio ίσως να θυμάστε την "βρικολακίστικη" εμμονή μου, που σε ένα μικρότερο βαθμό διατηρείται ακόμη (!), αλλά και τους αγαπημένους παραμυθένιους μου ήρωες, εξαιτίας των οποίων δεν ήθελα να μεγαλώσω. Αρκετή δίψα για αίμα είδα, και αρκετά love stories ανάμεσα σε θνητές και βαμπίρ, και αρκετές μάχες για την επιβίωση. "Παραμύθια" ήταν κι αυτά.  Αλλά όχι κλασικά παραμύθια. Πώς θα μπορούσα, λοιπόν, να μην γοητευτώ από μία  σειρά που φέρνει στην επιφάνεια τους κλασικούς ήρωες των παραμυθιών που όλοι έχουμε αγαπήσει (από τη Σταχτοπούτα μέχρι τον Χάνσελ & τη Γκρέτελ) -περισσότερο ή λιγότερο- και παράλληλα, τα σύγχρονα alter ego τους; 

I have news for you: The era of vampires passed. You, the "older" red studio readers might remember my vampire obsession and also my favorite fairy tale heroes, because of which I did not want to grow up. After many episodes featuring thirst for blood,  love stories between mortals and vampires, and battles for survival I wanted to watch classic tales. So, I couldn't resist to a series that brings up the classic heroes of fairy tales (from Cinderella to Hansel & Gretel) -more or less- and their present alter-egos? 

 

Τι εννοώ; Επειδή δεν μεγάλωσα σε ροζ συννεφάκι, αλλά σε μια πολύχρωμη πραγματικότητα, δεν θα με έλκυε να παρακολουθήσω απλά μια κλασική παραμυθένια ιστορία με αναμενόμενο happy end -εξάλλου δεν πιστεύω πια στη νίκη του καλού επί του κακού, όλα έχουν τις ίδιες πιθανότητες να συμβούν. Εδώ, λοιπόν, το κακό έχει έντονη, δυναμική παρουσία και τις περισσότερες φορές κατατροπώνει το καλό, έτσι απλά. 

What do I mean? As I didn't grow up in a pink cloud, but in a colorful reality, I would not be attracted by a classic fairy tale with a happy ending -moreover, I no longer believe in the victory of good over evil, both have the same chances. Here, evil has a strong, dynamic presence and more often defeats good, that simple.

Άρα, ενώ τη μια στιγμή αφήνεσαι να ταυτιστείς με την Χιονάτη που περιμένει τον γοητευτικό πρίγκιπά της, την ακριβώς επόμενη προσγειώνεσαι σε μία πραγματικότητα (του σήμερα) όπου αυτοί οι δύο άνθρωποι δεν γνωρίζονται καν, έχουν διαφορετικές ζωές και έχουν κάνει εντελώς διαφορετικές επιλογές. Μόνο ο 10χρονος Henry πιστεύει ακράδαντα ότι όλοι όσοι ζουν στο Storybrooke (εκεί διαδραματίζονται οι ιστορίες) είναι οι ίδιοι ήρωες των παραμυθιών, που λόγω της κατάρας της Κακιάς Μάγισσας δεν θυμούνται ποιοι είναι ή ποιοι...ήταν στην προηγούμενη ζωή τους. Χμμμ. Πεπεισμένος ότι την κατάρα θα σπάσει η μητέρα του, Emma που τον έδωσε για υιοθεσία πριν από δέκα χρόνια, φέρνει για πρώτη φορά ένα ξένο άτομο στην πόλη.   

Αυτό, λοιπόν, είναι το Once Upon A Time. 

So, while one moment you feel like Snow White waiting for your Prince Charming, the very next moment you are in a reality (today) where these two people do not even know each other, have different lives and have made very different choices. Only the 10 year old Henry firmly believes that all people living in Storybrooke (where the stories unfold) are the same heroes of the fairy tales, who because of a witch's curse do not remember who they are or who they were in their previous life. Hmmm. Convinced that the curse would only be broken by his birth mother, Emma who gave him up for adoption ten years ago, Henry brings for the first time a foreign person in the city.

This, is Once Upon A Time.