Time Out

Η φήμη και η δόξα, η αγάπη μεταξύ μητέρας και κόρης, η επιτυχία, ο μεγάλος έρωτας και η αυτοκαταστροφή, η προσδοκία, η λαχτάρα για αναγνώριση και επιβράβευση, η θυσία, η ζήλια, ο χωρισμός και η τρέλα. Διαχρονικά θέματα, αιώνια έμπνευση για τον κινηματογράφο, το θέατρο, την Τέχνη. (πολλά, κι όμως, χωράνε όλα μέσα σε μία εβδομάδα). 

FAME

Μέχρι πού θα έφτανες για να πετύχεις το όνειρό σου; Πόσο διαφέρει αυτό από την επιθυμία σου να γίνεις διάσημος, να γίνεις σταρ; Τι είσαι διατεθειμένος να θυσιάσεις;
 Τον έρωτα, τη φιλία, την ίδια σου την αλήθεια ή τη ζωή;
Στο Fame οι μαθητές μπορεί να τραγουδούν και να χορεύουν, όμως ταυτόχρονα πονάνε, αγωνίζονται, ονειρεύονται, ερωτεύονται. Αισθάνθηκα πως επέστρεφα ξανά στο σχολείο, στις παρατηρήσεις των δασκάλων, στον αντιδραστικό χαρακτήρα των μαθητών, στις κρυφές προσδοκίες για ένα μέλλον σπουδαίο, μεγάλο, λαμπερό. Τότε που μου φαινόταν αστείο να θυσιάζεις την αλήθεια και την παιδικότητά σου για έναν καλύτερο 'βαθμό' (τώρα μου φαίνεται απλά θλιβερό). Είδα καλλιτέχνες επί σκηνής να κυνηγάνε -παράλληλα με τους ήρωες που υποδύονταν-, κι εκείνοι, το δικό τους όνειρο. Είδα τη δίψα στα πρόσωπά τους, τη λαχτάρα τους να πετύχουν, να χειροκροτηθούν. Μου άρεσε το Fame. Μου άρεσε γιατί ήταν μια 'ζωντανή' παράσταση, ένα νεύμα στο κυνήγι της φήμης, στην αναζήτηση της δόξας και παράλληλα μια αναδρομή σε ένα μιούζικαλ που δεν θυμάμαι ούτε πότε είδα πρώτη φορά, ούτε πώς έμαθα το τραγούδι του soundtrack απέξω χωρίς να το έχω πληκτρολογήσει ποτέ στο YouTube. 
Είναι από αυτές τις αναμνήσεις που απλώς τις έχεις. 

(Info: Θέατρον του Κέντρο Πολιτισμού 'Ελληνικός Κόσμος'
Πειραιώς 254, Ταύρος, τηλ. 212 2540300)

ΔΕ Μ' ΑΓΑΠΑΣ. Μ' ΑΓΑΠΑΣ. 

Η Πέγκυ Τρικαλιώτη και η Ρένη Πιττακή υποδύονται (υπέροχα) τις δύο συγγραφείς Μαργαρίτα Καραπάνου και Μαργαρίτα Λυμπεράκη, οι οποίες σε αυτή την παράσταση εμφανίζονται (σχεδόν αποκλειστικά) με τις ιδιότητές τους ως κόρη και μητέρα. Το έργο βασίστηκε στα 117 γράμματα που αντάλλασσαν -σταλμένα από το Παρίσι στο διάστημα 1962-1974- έτσι όπως τα διέσωσε και εξέδωσε η πανεπιστημιακή καθηγήτρια και λογοτέχνης Φωτεινή Τσαλίκογλου. Μια ταραχώδης σχέση ανάμεσα σε μια μητέρα απούσα και ανταγωνιστική και μια (μανιοκαταθλιπτική) κόρη που έχει ανάγκη τη φροντίδα, την παρουσία και το ενδιαφέρον της. Στ' αλήθεια, πιστεύω πως θα προτιμούσα να έχω μια πολύ πιεστική μητέρα, παρά μία απούσα, γιατί το κενό αυτής της σχέσης δεν αναπληρώνεται από καμία άλλη. Επίσης, τείνω να συμφωνήσω με την άποψη που λέει ότι κάποιες γυναίκες δεν είναι γεννημένες για μητέρες, 
και καλό θα ήταν αυτό το ρόλο να τον αποφεύγουν. 

Info: Θέατρο Βασιλάκου Προφήτου Δανιήλ 3- 5 Κεραμεικός τηλ. 210 3470707

(Δείτε ακόμη το ποστ για την παράσταση Η μαμά μου ποτέ δεν πεθαίνει
που επίσης αφορά τη σχέση μητέρας-κόρης)

ANNA KARENINA

Η ιστορία της Άννας Καρένινα (ηρωίδα του Τολστόι) είναι η ιστορία του απόλυτου, του αναπόφευκτου, του καταστροφικού έρωτα. Του έρωτα που παρασύρει τα πάντα, που δεν βλέπει εμπόδια, που δεν επηρεάζεται από τις κοινωνικές συμβάσεις και τα ηθικά πρέπει. Και που συνήθως έχει τραγικό τέλος. Η Keira Knightley κρατά τον ομώνυμο πρωταγωνιστικό ρόλο, έχοντας δίπλα της τους Jude Law και τον Aaron Taylor Johnson στο ρόλο του συζύγου και του εραστή της, αντίστοιχα. Ο Joe Wright (Περηφάνεια & Προκατάληψη, Η Εξιλέωση) σκηνοθετεί το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας ως θεατρικό έργο, επάνω σε μία σκηνή, όπου αλλάζουν διαρκώς τα σκηνικά και τα κοστούμια (πολύ ενδιαφέρουσα ματιά). 
Αν θες να δεις μια κλασική ιστορία αγάπης, δες αυτή.

Δείτε ακόμη σχόλια και σκέψεις για τις παραστάσεις: 
Κατάδικός μου
Η μαμά μου ποτέ δεν πεθαίνει
Χάρτινα Λουλούδια