feeling proud

13-3-2013: Για έναν περίεργο λόγο αισθανόμουν ότι εγώ έπαιρνα πτυχίο και όχι η μικρή μου αδερφή, η Δήμητρα (όντως, τα φοιτητικά χρόνια ήταν τα αγαπημένα μου) ή έτσι λέω για να δικαιολογήσω το γεγονός ότι ήμουν βουρκωμένη σε όλη τη διάρκεια της παρουσίασης της διπλωματικής της. Και δίπλα μου η πιο συγκινημένη (αλλά και πιο συγκρατημένη) magic mom, να αφηγείται πως το προηγούμενο μόλις βράδυ είχε βρει σε ένα βιβλίο μαγειρικής, ένα πείραμα χαρτοκοπτικής της Δήμητρας, που είχε φτιάξει όταν ήταν μόλις τεσσάρων ετών (αυτό θα πει γεννημένος αρχιτέκτονας). Και ο μπαμπάς αρχιτέκτονας να φωτογραφίζει όλα τα σκίτσα, τις όψεις, τις κατόψεις, τις μακέτες, κλπ (άλλες λέξεις αρχιτεκτονικής δεν ξέρω). Σας δίνω μερικά στιγμιότυπα από την ημέρα αυτή στο Πολυτεχνείο και δείγματα από την εργασία της Δήμητρας και της Φανής, οι οποίες επέλεξαν να φτιάξουν ένα πάρκο στις Σέρρες. Οι καθηγητές πάντως εντυπωσιάστηκαν, για να μην μιλήσω για εμάς τους προκατειλημμένους συγγενείς. Και να σας πω ότι όταν ένα κεφάλαιο κλείνει, ένα καινούργιο ανοίγει και φυσικά πως εύχομαι στην αδερφούλα μου (η οποία έσκισε και είναι και ταλεντάρα) να σκίσει και στη συνέχεια, στην επαγγελματική πορεία της. 

Το δικό σας το σπίτι ποιος θα το σχεδιάσει;;;