Η θεατρική διαδρομή συνεχίζεται. Και έχει ενδιαφέρον και ποικιλία, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι δεν είναι όλες οι παραστάσεις το ίδιο καλές, ή το ίδιο ελκυστικές για μένα, ως θεατή.
Αυτή την εβδομάδα είδα τον Φον Δημητράκη του Δημήτρη Ψαθά (Θέατρο Μουσούρη), σε σκηνοθεσία του Πέτρου Φιλιππίδη, με τον ίδιο στον πρωταγωνιστικό ρόλο, και δίπλα του τους Δημήτρη Μαυρόπουλο, Φαίη Ξυλά και Γεράσιμο Σκιαδαρέση. Ναι, η θεματολογία του έργου ήταν επίκαιρη, και ναι, σήμερα υπάρχουν πολλοί περισσότεροι Φον Δημητράκηδες, "άρρωστοι" με την εξουσία, με την καρέκλα, με την επιβολή. Όπως υπάρχουν και οι αγωνιστές, και οι οραματιστές και οι άνθρωποι που θέλουν να δουν μια αλλαγή στη ζωή τη δική τους και του συνόλου. Ναι, υπάρχουν. Παρά το ενδιαφέρον της παράστασης, αισθάνθηκα ότι ο Πέτρος Φιλιππίδης επαναλάμβανε ένα υποκριτικό μοτίβο που έχω δει πολλές φορές από αυτόν τα τελευταία χρόνια, και που δεν αισθάνομαι ότι ταιριάζει σε όλους τους ήρωες που υποδύεται. Αυτός ο ατσούμπαλος έως και γελοίος Φον Δημητράκης θα προκαλούσε γέλιο και συμπάθεια ή οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα χωρίς να γίνει... καρικατούρα. Απλά και μόνο χάρη στην ιδιαιτερότητα του χαρακτήρα του. Κατά τα άλλα, αξίζει να τη δείτε. Κρατήστε εγκαίρως θέσεις γιατί είναι sold-out.
Ακόμη είδα: το Δείπνο με Φίλους του Ντόναλντ Μάργκιουλις (Θέατρο Ιλίσια) σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Βαλτινού, με τον ίδιο να πρωταγωνιστεί μαζί με τους Παύλο Χαϊκάλη, Ρένια Λουϊζίδου και Μπέσυ Μάλφα. Δύο ζευγάρια, τέσσερις δεσμοί, ένα διαζύγιο, δεκάδες αλλαγές σε όλους. Δεν χρειάζεται να έχεις περάσει από γάμο και διαζύγιο, ούτε από μία πολύ μακροχρόνια σχέση για να αισθανθείς όπως αυτοί οι ήρωες, για να νιώσεις οικειότητα έστω με έναν από αυτούς, να καταλάβεις πόσο ρεαλιστικά γραμμένο είναι αυτό το έργο και φυσικά, να συνειδητοποιήσεις πως δυσκολότερο είναι πάντα να μένεις σε μία σχέση, όχι να φεύγεις. Τους αγάπησα αυτούς τους ήρωες, και τους τέσσερις, και βρήκα λόγους να "ζηλέψω" τον καθένα τους: άλλον γιατί τόλμησε να διεκδικήσει τη ζωή που ονειρευόταν, άλλον γιατί τόλμησε να μείνει στη ζωή που επέλεξε και να παλέψει για αυτή, άλλον γιατί παρότι φοβόταν και δίσταζε, τελικά πήρε τη ζωή στα χέρια του, και άλλον γιατί φοβόταν και εξακολουθεί να φοβάται...όπως όλοι μας.
Διαβάστε ακόμη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Write me your comments