Αυτό το ποστ μπορεί να το συνοδεύει μόνο μια "εικόνα" από το παρελθόν, μια παιδική ανάμνηση, όπου μια παρέα παιδιών (ή και εφήβων, ίσως) τσαλαβουτά χωρίς σκέψη, χωρίς καμία σκέψη, ένα βράδυ σε μία τεράστια πισίνα, μια κυκλική πισίνα έξω ακριβώς από τα δωμάτια όπου μένουν με τους γονείς τους (οικογενειακοί φίλοι και συνάδελφοι εκείνοι) σε ένα μεγάλο ξενοδοχειακό συγκρότημα, κι οι γονείς ανησυχούν, γιατί τα παιδιά λίγη ώρα πριν είχαν φέρει άνω-κάνω έναν ολόκληρο μπουφέ, είχαν γεμίσει τα πιάτα τους όσο δεν πάει, σαν να μην υπάρχει αύριο. Και τα παιδιά γελάνε και κοιμούνται ξημερώματα ξεθεωμένα, και ξυπνούν ξανά νωρίς για να προλάβουν τον πρωινό μπουφέ και μετά να τρέξουν ξανά στις πισίνες ή στη θάλασσα, να κολυμπήσουν, να παίξουν, να συζητήσουν για τα καρδιοχτύπια τους, να γελάσουν μέχρι δακρύων. Τρεις μέρες συνήθως διαρκούν αυτές οι στιγμές.
Και το ραντεβού ανανεώνεται για την επόμενη χρονιά.
(15 χρόνια μετά, λοιπόν, έρχονται αυτά τα "κλικ" που σας δείχνω εδώ.
Στα ίδια μέρη. Νοσταλγία)
Δες κι άλλα για το Aldemar Olympian Village
Looking at these lovely pictures it seems that 15 years later your main interest is still the buffet!
ΑπάντησηΔιαγραφήwell, exactly Susan!! It's really unbelievable how many plates I can fill and refill! hehehe
Διαγραφή