Ερωτικές Ιστορίες: Μόνος/η

αυτός
"Κάποιες φορές -αρκετά συχνά, για να είμαι ακριβής- δεν καταλαβαίνω τίποτα. Απολύτως τίποτα. Δεν καταλαβαίνω γιατί, πώς, πότε, με ποιο σκεπτικό, και με ποια παρόρμηση, ή επιθυμία, ή τρέλα του μυαλού, το έκανες αυτό. Δεν καταλαβαίνω τι σκεφτόσουν, τι ήθελες να πεις -αν ήθελες να πεις κάτι δηλαδή, γιατί μεταξύ μας υποψιάζομαι πως δεν ήθελες να πεις τίποτα. Προσπαθώ να εξηγήσω, να βρω μία λογική σύνδεση μεταξύ αυτού που κάνεις και αυτού που εγώ καταλαβαίνω από αυτό που κάνεις. Άλλοτε δικαιολογώ λάθη, επιτρέπω λάθη και άλλοτε επαναλαμβάνω λάθη, επιτρέπω εγώ σε μένα να τα επαναλάβω. Προσπαθώ να σε νιώσω, να σε αφήσω, να σου επιτρέψω, να μην σε τρομάξω, να μην σε πανικοβάλλω, να σε αφήσω να εκφραστείς, να κινηθείς ελεύθερα, να θέσεις τα όριά σου -τα πολύ μικρά, συνήθως, όριά σου, που σταματούν εκεί που ξεκινάει η λέξη "μαζί". Προσπαθώ να καταλάβω, να εξηγήσω, να επιτρέψω, να ερμηνεύσω. Και ταυτόχρονα, θέλω κι εσύ να με νιώσεις, να με αφήσεις, να μου επιτρέψεις να θέσω όρια, να πω τι σκέφτομαι, να γκρινιάξω, να απαιτήσω, να αγκαλιάσω, να αγαπήσω, να μουρμουρίσω, να ταιριάξω". 

αυτή

"Συνήθισα τη μοναξιά, και την ελευθερία, και την ανεξαρτησία, ναι, σε σημείο τρομακτικό, σε σημείο που δεν μπορώ να φανταστώ μία εικόνα με δύο πρόσωπα να κάνουν το ίδιο πράγμα, να πηγαίνουν στα ίδια μέρη και να περπατούν μαζί σε δρόμους μεγάλους συζητώντας για το χρώμα των δέντρων ή του ουρανού. Δεν μπορώ να χωρέσω, ξέχασα να συμφωνώ, δυσκολεύομαι να υποχωρήσω, αρνούμαι να καταπιεστώ, τρέχω να φύγω. Τρέχω. Φεύγω, γυρίζω στον χώρο μου, ουφ, τι ανακούφιση να αφήνεις πίσω σου όλους αυτούς τους τρελαμένους που φοβούνται μήπως τους εγκαταλείψει το ταίρι τους, που τρέμουν στην ιδέα να μείνουν μόνοι τους, χωρίς ταίρι, χωρίς ταίριασμα, χωρίς περπάτημα στους μεγάλους δρόμους συζητώντας για χρώματα και τραγούδια. Ένα βράδυ ονειρεύτηκα πως περπατούσα σε έναν μεγάλο δρόμο. Κοιτούσα μπροστά και δεξιά και αριστερά και έβλεπα ένα βαθύ γαλάζιο χρώμα, σαν μπογιά σε τοίχο, υπέροχο, δροσερό, ελπιδοφόρο. Ο δρόμος μεγάλος, όμως ο ουσιαστικός χώρος μικρός, η ανάσα να λιγοστεύει, κι εγώ με ενθουσιασμό για αυτό το υπέροχο γαλάζιο να θέλω με την τελευταία μου πνοή να πω σε κάποιον, σε κάποιον που αγαπώ: "κοίταξε! κοίταξε αυτό το μπλε χρώμα, πόσο χαίρομαι που το βλέπουμε μαζί". Ξύπνησα χαρούμενη. 

Μόνος, μόνη. Μόνοι.  

Κι άλλες ερωτικές ιστορίες

Fake

Τρεις ευκαιρίες

Σαρκοφάγο ζώο

Να με θαυμάζεις

Το πάμε σοβαρά

Κάτι δικές μου

Τι θα πει timing;

Παραλίγο Μαζί

Let Go

Στην Καρέκλα του Σκηνοθέτη

Θάρρος ή Αλήθεια;

Συγκρουόμενα Οχήματα

Μια Χλιαρή ιστορία

Εκδίκηση

Άλλαξα

Ο πόλεμος δύο ερωτευμένων

Μια ιστορία για τον έρωτα και το αύριο