Home, sweet home

Όσο άδειο κι αν έδειχνε (κι ακόμη δείχνει) το "σπίτι της Αθήνας", όπως το αποκαλούμε οικογενειακώς, από τότε που έπαψα να το μοιράζομαι με τις αδερφές μου, κι όσο κι αν αναπολώ τις κοινές μας στιγμές, κυρίως κατά τη διάρκεια της φοιτητικής μας ζωής, συνειδητοποίησα πως από τότε που έμεινα μόνη σε αυτό, δημιούργησα κάποιες ολοδικές μου γωνιές με πινελιές που έχουν τόση ζωή, 

ώστε ποτέ να μην αισθάνομαι μόνη. 

Αυτά που αγαπώ πολύ είναι:

*Οι κούπες μου (χρώματα, χρώματα, χρώματα)

*Το κουνέλι μου (!)

*Οι ολοκαίνουργιες αφίσες-πόστερ από τα Φεστιβάλ Καννών, στα οποία έχω πάει

*Τα φωτιστικά-πορτατίφ, το ένα σε vintage style με κρυσταλλάκια (επιλογή της μαμάς) και το άλλο σε ancient style με πάπυρο και μπαμπού (δική μου)

*Τα καρτ ποστάλ από τη Βενετία, μία από τις πιο αγαπημένες μου πόλεις και τα τσίγκινα καδράκια που αποικονίζουν τις Κάννες, το Μόντε Κάρλο και την Αντίμπ

*Η συλλογή μου από τσίγκινα κουτιά, αγορασμένα από τη Γαλλία (Νίκαια, Κάννες) αλλά και από την Αθήνα, με ρετρό αναπαραστάσεις ή την Όντρεϊ Χέμπορν

*Το λονδρέζικο ρολόι μου (δώρο από την αδερφή μου) και οι πολύχρωμοι τηλεφωνικοί θάλαμοι σε ασπρόμαυρο φόντο

Δεν θα σας πω άλλα, θα σας δείξω. 

  

xxx

N.