Ας πούμε πως αν για τους θεατές ήταν πολυανεμενόμενη η παραγωγή αυτή της Ελληνικής Θεαμάτων, εγώ την περίμενα με μια δόση extra περιέργειας, γιατί μέσω του περιοδικού είχα γράψει και ξαναγράψει κείμενα για αυτή, πότε για τις πρόβες των πρωταγωνιστών και πότε για τα αισθήματά τους. Και ήταν όλοι πιο ενθουσιασμένοι από ότι μπορείς να φανταστείς. Δεν με απογοήτευσαν.
α) Γιατί αγαπώ τα μιούζικαλ, τα τραγούδια και τον χορό (αν σου αρέσουν κι εσένα τα μιούζικαλ, έχεις έναν πολύ βασικό λόγο για να μην τη χάσεις -εξάλλου, ο Σταμάτης Φασουλής γνωρίζει το είδος πολύ καλά!).
β) γιατί κάθε παράσταση, όπως έχω γράψει, μου αφήνει ένα δικό της ξεχωριστό συναίσθημα. Το Sugar είναι ένα μιούζικαλ που σου αφήνει χαρά -και μη μου πεις ότι δεν θες να χαρείς.
γ) Επίσης, μπορώ να σου εγγυηθώ ότι θα γελάσεις πολύ (κυρίως με τον Γιάννη Ζουγανέλη) και θα πάρεις πολύ ενέργεια από τον Κώστα Βουτσά (δεν βρίσκω ένα επίθετο αρκετό για να τον χαρακτηρίσει). Η Ζέτα Μακρυπούλια -και τι δεν έχει γραφτεί για το κορίτσι αυτό, που πραγματικά θα ήθελα να μην προσθέσω τίποτα- ήταν πολλά-πολλά σκαλοπάτια ψηλότερα από τις προηγούμενες θεατρικές της δουλειές και έλαμπε όσο δεν πάει.
δ) Ξεχωρίζουν σε μικρότερους ρόλους (αλλά από αυτούς που το κοινό χειροκρότησε με περίσσιο ενθουσιασμό η Νάντια Κοντογεώργη και ο Λευτέρης Ελευθερίου).
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
&
Περισσότερες παραστάσεις εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Write me your comments