Sea, sun, sky: Loutraki - Perahora

Πόση διαφορά μπορεί να κάνει η ματιά επάνω στο ίδιο θέμα-τοπίο; Τεράστια.

Το χειμώνα συνήθιζα να κοιτάζω το Λουτράκι με μια πιο απόμακρη ματιά, σαν να του έλειπε η ζωντάνια του. Από την άλλη, όπως διαπίστωσα γρήγορα, χωρίς όλον αυτό τον κόσμο που το κατακλίζει το καλοκαίρι, μπορούσα να διακρίνω τα πάντα με μια καθαρότητα που μου επέτρεπε να δω την ομορφιά της πόλης χωρίς κανένα ψεγάδι. Όπου κι αν κοιτάξεις, θάλασσα. Ήρεμη, φουρτουνιασμένη, μπλε σκούρα, γαλάζια, γκρι, με αντανακλάσεις, ανάγλυφη. Ένα από τα πρώτα κείμενα που είχα γράψει, θυμάμαι, για τοπική εφημερίδα του Λουτρακίου, πριν από αρκετά χρόνια, αφορούσε το Λουτράκι. Δεν μπορούσα να γράψω γι' αυτό χωρίς να εμπλακώ συναισθηματικά, χωρίς να ανατρέξω στις αναμνήσεις μου, σε αυτό το γαλήνιο μεγάλωμα δίπλα στη θάλασσα, στις Κυριακάτικες εκδρομές, και τις καθημερινές βουτιές το καλοκαίρι, τα παιχνίδια στο παρκάκι, τα πρώτα ξενύχτια σε παραλιακά μπαρ, μα κυρίως, σε αυτή τη θάλασσα, το ηλιοβασίλεμά της, την ηρεμία της, το γαλάζιο της. Αυτό το ποστ είναι αφιερωμένο σε εκείνη. 

Πόσο σπάνιο να μεγαλώνεις έτσι, τελικά!

ΥΓ: Το δεύτερο μέρος του ποστ είναι αφιερωμένο σε ένα από τα αγαπημένα μου μέρη και ως παιδί και ως ενήλικα, τη Λίμνη Ηραίου, αλλά και τον αρχαιολογικό χώρο του Ηραίου όπου βρέθηκα για πρώτη φόρα φέτος.  

  

Λίμνη Ηραίου & Ηραίο Περαχώρας

ΙΝΦΟ: Στην περιοχή έχουν αποκαλυφθεί εκτός του ιερού της Ήρας, τα σημαντικότερα λείψανα του πρώιμου κορινθιακού πολιτισμού, συμπεριλαμβανομένης μιας στοάς σε σχήμα Γ, μια μεγάλης υδροδεξαμενής, αίθουσες φαγητού και ένας δεύτερος μικρότερος ναός. Κέντρο ήταν το ιερό της Ήρας, στο λιμανάκι κάτω από το σημερινό φάρο Μελαγκάβι. Οι ανασκαφές (1930-1933), εκτείνονται σε όλη την περιοχή του Ηραίου, και τα γειτονικά ιερά Ήρας Ακραίας και Λιμενίας. Η έρευνα επεκτάθηκε ως τη λίμνη της Βουλιαγμένης, όπου βεβαιώθηκαν κατάλοιπα νεολιθικής, πρώιμης ελλαδικής αλλά και μυκηναϊκής εποχής, ενώ εικάζεται ότι εδώ υπήρχε σημαντική πόλη με το όνομα Ηραίον.

Ο φάρος στην Άκρα Μελαγκάβι ή Φάρος Ηραίον (από τον αρχαίο ναό της Ήρας) είναι στη βόρεια είσοδο του όρμου της Κορίνθου και τον χωρίζει από τον κόλπο των Αλκυωνίδων. Oδηγεί τα πλοία που πλέουν στον Κορινθιακό και κινουνται προς το λιμάνι και τη διώρυγα της Κορίνθου. Πρωτολειτούργησε το 1897. Κατά την διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου παρέμεινε σβηστός. Το 1947, στα πλαίσια ανασυγκρότησης του φαρικού δικτύου επαναλειτούργησε ως επιτηρούμενος. Το 1982 ο φάρος ηλεκτροδοτήθηκε, αντικαταστάθηκαν τα μηχανήματα πετρελαίου και λειτούργησε ως επιτηρούμενος ηλεκτρικός με χαρακτηριστικό μία λευκή αναλαμπή ανά 10 δλ. και φωτοβολία 19 ν.μ. Η πρόσβαση στον φάρο γίνεται οδικώς από το Λουτράκι.

***Jumper: Anamesa Spot

XXX

Nat.