Πριν γράψω αυτό το ποστ, ρώτησα τη μαμά μου ποιο ήταν το πρώτο αγαπημένο μου παιχνίδι. Ήταν ένα μουσικό παιχνίδι, λέει, ξύλινο, που το έσερνα και έβγαζε μουσική, κάτι σαν βαγονάκι τρένου-πιανάκι. Ήμουν περίπου ενός έτους. Είχα φυσικά, κι έναν αρκούδο, χωρίς τον οποίο δεν κοιμόμουν τα βράδια. Τον αποκαλούσα "κακούγιο", μάλλον γιατί δεν μπορούσα να προφέρω το "αρκούδος" σωστά. Στις δικές μου μνήμες, υπάρχει μια χειροποίητη κούκλα -που θύμιζε πορσελάνη, αλλά περισσότερο πάνινη ήταν- με ξανθά μπουκλάκια και βυσσινί φόρεμα. Την έχω ακόμη σε ένα ράφι στο παιδικό δωμάτιό μου. Ακόμη, με τις αδερφές μου "μετρούσαμε" πολλά πολλά πολύχρωμα πόνι και μονόκερους, περισσότερα Playmobil (πόσο χαίρομαι που ως θεία θα μπορώ να παίζω ξανά με τον ανιψιό μου) και δεκάδες επιτραπέζια -παίζαμε ξανά και ξανά τα σκιουράκια με τα φουντουκάκια τους, το Φιδάκι, το "Μάντεψε Ποιος" και το "Βλέπω κάτι που δεν βλέπετε". Κι ως άτομο σχεδόν εξαρτημένο από τα ευτυχισμένα παιδικά του βιώματα και οτιδήποτε παραπέμπει στην αθώα παιδική ηλικία, βρήκα την κατάλληλη έκθεση να περιηγηθώ, έστω για λίγο. Λέγεται "Toy Stories" και θα τη βρείτε -μικροί και μεγάλοι- στον Ελληνικό Κόσμο.
Η έκθεση σπάνιων και πολύτιμων παιχνιδιών απ' όλο τον κόσμο, με τίτλο «Τοy Stories» περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, περισσότερα από 100 σπάνια και μοναδικά παιχνίδια από τη συλλογή του Ιδρύματος Σ.Ο.Φ.Ι.Α. (Σύνδεσμος Οργανωμένων Φιλολογικών και Ιστορικών Αρχείων), μία από από τις μεγαλύτερες συλλογές παιχνιδιών του κόσμου.
Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», Πειραιώς 254, Ταύρος, τηλ. 212 254 0000
Ακολούθησε μια υπέροχη βόλτα στα Πετράλωνα, εκεί στις παλαιότερες γέφυρες της Αθήνας, με τον ηλεκτρικό να περνάει από κάτω κάθε λίγα λεπτά και να διαταράσσει προσωρινά τη γαλήνη του μέρους.
 |
| Στάση στο "Φιδάκι" μου, ένα από τα αγαπημένα μου παιδικά παιχνίδια |
Photos by Gianis Evagelioy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Write me your comments