Ερωτικές ιστορίες: Το μήνυμα

Με ένα μήνυμα η αγάπη πηγαίνει και έρχεται... Με ένα μήνυμα τη δείχνεις, τη στέλνεις, τη φωνάζεις, τη χαρίζεις, την τάζεις, την παίρνεις πίσω, τη ζητάς, την αποσιωπάς, την απαρνείσαι. Με ένα μήνυμα αγαπάς... Αγαπάς εκείνον ή εκείνη σαν ήλιο και ουρανό σου, με ένα μήνυμα τον/την αψηφάς ή του/της αφήνεσαι, με ένα μήνυμα πιέζεσαι ή πιέζεις, με ένα μήνυμα ζητάς, παίρνεις, δίνεις, επιστρέφεις. Όλα με ένα μήνυμα. Και η αγάπη αυτή, "έρμαιο" του μηνύματος, περιμένει να γίνει πράξη, να ευοδωθεί ή να σβήσει, να ζωντανέψει ή να τελειώσει, να ολοκληρωθεί ή να μείνει σκέψη, αρκεί να γίνει κάτι στην πραγματικότητα, όχι σε μήνυμα, ούτε σε λόγια και παρορμήσεις της στιγμής. 

Για τον Χ. και την Ψ. η ζωή και η σχέση τους ήταν κάπως έτσι. Και τη ζούσαν στα άκρα της: τα έδιναν όλα ή τίποτα. Τα ζητούσαν όλα ή τίποτα. Ήθελαν τα πάντα ή πιέζονταν. Ζητούσαν τα πάντα και ή παραδίνονταν. Τόσο...απλά. Στη διάρκεια της σχέσης τους τσακώνονταν διαρκώς μέσα από τα γραπτά μηνύματα. Θα μπορούσε να ήταν και... εξαιτίας των μηνυμάτων. Λες και διεκδικούσαν, κατά κάποιο τρόπο, το "βραβείο" της καλύτερης ατάκας, ή του πιο επώδυνου σχολίου, της πιο εύστοχης παρατήρησης. Για εκείνους ήταν ένα ενήλικο παιχνίδι, στο οποίο είτε θα έβγαιναν νικητές, είτε χαμένοι -δυστυχώς, δίχως τρόπαιο. 

Ώσπου μια μέρα, όπως ίσως θα περίμενε κανείς, παρατηρώντας αυτή την ανταλλαγή μηνυμάτων, μέσα από ένα μήνυμα γκρεμίστηκε το "οικοδόμημα" της αγάπης τους -πόσο ισχυρό ήταν και πόσα χτυπήματα είχε αντέξει μέχρι τότε, μόνο εκείνοι το ξέρουν. Ένα μήνυμα που ξεπέρασε τα όριά τους -ή μήπως είχαν ήδη ξεπεραστεί, εν αγνοία τους, κι αυτή τη φορά το συνειδητοποίησαν; Ένα μήνυμα που τους έδειξε κατάμουτρα και ολογράφως, αφού έτσι το επιθυμούσαν, ότι οι αξίες, οι επιθυμίες, οι στόχοι και η θέληση για αλληοϋποστήριξη και μοίρασμα δεν αποτυπώνονται γραπτά. Ούτε επιβεβαιώνονται, ούτε εκδηλώνονται, ούτε αποδεικνύονται γραπτά. Και δεν γινόταν να κρατήσουν αυτό το οικοδόμημα όρθιο, αλλά να το ξαναχτίσουν από την αρχή, με άλλα θεμέλια και βάσεις. Βάσεις συναισθηματικές και πρακτικές, όχι συμβολαιογραφικές. Τα μηνύματα έπρεπε να αντικατασταθούν από αγάπη ουσιαστική και ειλικρινή, με κοινές στιγμές πιασμένες από το χέρι, χωρίς 'μεσολαβητές' ή γραπτές δηλώσεις. Κι εκεί, ο Χ. και η Ψ. είδαν την αλήθεια κατάματα: έπαιξαν με τα μηνύματα και τις λέξεις, είπαν πολλά, μπερδεύτηκαν, ξεμπερδεύτηκαν, υπονόησαν, φώναξαν γραπτά, αγάπησαν και συγχώρεσαν, αντάλλαξαν σκέψεις που δεν έπρατταν και έγραφαν κουβέντες που δεν έλεγαν κατά πρόσωπο. Μέσα από τα μηνύματα είχαν δημιουργήσει μια δεύτερη, παράλληλη σχέση με αυτή που ήδη είχαν (kανείς δεν ξέρει ποια από τις δύο σχέσεις τους ήταν η πιο αληθινή). Τα γραπτά, λένε, μένουν. Κι εκείνοι είχαν αποφασίσει, έτσι απλά όπως τα είχαν γράψει, να τα σβήσουν. Μπορούσαν;